Samolot walki radioelektronicznej
Samolot walki radioelektronicznej (także śmigłowiec walki radioelektronicznej) – statek powietrzny wyposażony w sprzęt do prowadzenia walki radioelektronicznej[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Samolot walki radioelektronicznej posiada na pokładzie sprzęt do prowadzenia walki radioelektronicznej zarówno pasywnej (rozpoznanie i przechwyt informacji) jak i aktywnej (zakłócanie, dezinformacja) głównie w paśmie fal ultrakrótkich i mikrofal. Działalność WRE z pokładu samolotu (śmigłowca) pozwala na zwiększenie zasięgu rozpoznania i walki w zakresie fal VHF i UHF, które nie posiadają zdolności do uginania czy odbijania od jonosfery (jak fale długie, średnie czy krótkie) i ich zasięg jest ograniczony krzywizną kuli ziemskiej - wymagane jest "widzenie się anten" (patrz: propagacja fal radiowych, łączność satelitarna). Ze względu na masę aparatury, samolot WRE pracuje jako przekaźnik. Przechwycone sygnały są kodowane i transmitowane do ośrodków rozpoznawczych na ziemi. Tu są analizowane i rejestrowane. Z ośrodków naziemnych steruje się zdalnie pracą nadajników zakłócających znajdujących się w samolocie.
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]- EA-6B Prowler
- EF-111A Raven
- EC-130H Compass Call
- Boeing EA-18G Growler
- Tornado ECR
- EF-10B Skynight
- An-12 BK-PPS
- Mi-8 PP
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Andruszkiewicz, Marta Motyl, Jacek Pająk: Rozpoznanie przeciwnika powietrznego w pododdziałach przeciwlotniczych. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-44-3.