Serafin (anioł)

Bóg i dwa serafiny. Iluminacja z XIV-wiecznego manuskryptu Petites Heures de Jean de Berry

Serafy w katedrze w Cefalù, mozaika z ok. 1150 roku

Serafin lub Seraf (z hebr. l.p. שׂרף seraf, l.mn. שׂרפים serafim) – istota biblijna wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza (Iz 6,1-3):

(…) ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały» (Iz 6, 1-3)

Słowa, które wypowiadały serafiny, są częścią hymnu Sanctus śpiewanego podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich. Teologia katolicka oraz prawosławna przypisuje temu hymnowi istotne znaczenie: jako część anafory stanowi element wielbiący Boga, przypominający o tym, że liturgia ziemska jest odbiciem i uobecnieniem liturgii niebiańskiej, dokonującej się przed tronem Boga.

Etymologia

Hebrajski rzeczownik שרף (saraf) zwykle łączony jest z czasownikiem להישרף (lehisaref) oznaczającym spalać się, płonąć. W ten sposób sugerowano, że serafini to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafowie (i pokrewni im cherubowie) nie pełnili funkcji posłańców Bożych (aniołów). Sama Biblia bowiem nigdzie nie mówi o serafach jako o istotach będących aniołami. To utożsamienie jest znacznie późniejsze (obecne np. w pismach Pseudo-Dionizego Areopagity) i wynika prawdopodobnie z chęci swoistego uporządkowania świata istot nadprzyrodzonych i oddania ich pod władzę jedynego Boga.

Klasyfikacja

W tradycji chrześcijańskiej otrzymały w klasyfikacji aniołów pierwsze miejsce, jako członkowie jednego z dziewięciu chórów anielskich, które to chóry stanowią anielską hierarchię przedstawiającą się następująco:

• serafini,
• cherubini,
• trony,
• panowania,
• moce,
• władze,
• zwierzchności,
• archaniołowie,
• aniołowie (stróże).

Bibliografia

• Gustav Davidson, Słownik aniołów, w tym aniołów upadłych, ISBN 83-7150-337-7, Poznań 1998.