Przejdź do zawartości

Slash

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy artysty muzyka. Zobacz też: ukośnik (potocznie slash).
Slash
Ilustracja
Slash (2022)
Imię i nazwisko

Saul Hudson

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1965
Stoke-on-Trent

Instrumenty

gitara elektryczna, banjo

Gatunki

hard rock, heavy metal, blues-rock

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1983

Wydawnictwo

UZI Suicide, Geffen Records, Koch Records, RCA, Snakepit Records

Powiązania

Myles Kennedy, The Conspirators

Instrument
Gibson Les Paul
Zespoły
Guns N’ Roses (1985–1996, od 2016)
Slash’s Snakepit (1994–1995, 1998–2002)
Slash’s Blues Ball (1996–1998)
Velvet Revolver (2003–2008, 2012)
Slash ft. Myles Kennedy and The Conspirators (od 2012)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Slash, właśc. Saul Hudson[1] (ur. 23 lipca 1965 w Stoke-on-Trent[2][3][4]) – brytyjsko-amerykański gitarzysta rockowy.

Zasłynął przede wszystkim z występów z zespołem Guns N’ Roses, którego był członkiem w latach 1985–1996 oraz w którym ponownie gra od 2016. W latach 2003–2008 był gitarzystą formacji Velvet Revolver. Współpracował także z Michaelem Jacksonem, z którym stworzył utwory: „Black or White”, „Give In to Me”[5], „D.S.”, „Privacy” oraz „Morphine”. Jak sam przyznaje, duży wpływ na jego grę na gitarze mieli Jimi Hendrix i Tony Iommi[6][7][8][9].

W 2004 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według czasopisma „Guitar World”[10][11][12].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Saul Hudson urodził się 23 lipca 1965 w Stoke-on-Trent w angielskim hrabstwie Staffordshire (według niektórych źródeł jego miejscem urodzenia jest Londyn[13][14]). Swoje imię otrzymał po artyście grafiku i karykaturzyście pochodzenia rumuńsko-żydowskiego Saulu Steinbergu[15]. Jego matka, Ola Jorjan Hudson (z domu Oliver; ur. 1946, zm. 2009 na raka płuc), była afrykańsko-amerykańską projektantką mody, która miała na koncie zaprojektowanie scenicznych kostiumów dla Diany Ross, The Pointer Sisters, Steviego Wondera, Janet Jackson, Johna Lennona i Davida Bowiego[16][17][14], a ojciec, Charles Anthony Hudson, był angielskim artystą specjalizującym się w projektowaniu okładek albumów muzycznych – stworzył okładki m.in. dla takich muzyków jak Neil Young czy Joni Mitchell[18][19][4][14]. Ma brata Albiona, zwanego „Ashem”[20].

Gdy miał 11 lat, jego rodzice się rozstali[4]. Początkowo mieszkał z ojcem w Laurel Canyon[21]. Następnie przeniósł się z matką do Los Angeles, podczas gdy jego ojciec pozostał w Anglii[22][23][4]. Dorastał w zamożnym, artystycznym domu, w którym częstymi gośćmi byli przedstawiciele rockowej bohemy, m.in. David Bowie, David Geffen, Iggy Pop i Ronnie Wood[14]. W szkole natomiast był samotnikiem i outsiderem[14][4]. W wieku 15 lat dostał od babci ze strony matki hiszpańską gitarę z tylko jedną struną[14]. Grę na niej ćwiczył nawet przez 12 godzin dziennie[14][4][24]. Jak sam wspominał, gdy zaczął na niej grać, ujawniła się „wybuchowa i progresywna” część jego osobowości, o której istnieniu dotychczas nie wiedział[14]. Wówczas też zyskał swój pseudonim – „Slash”, nadany mu przez aktora Seymoura Cassela, z którego dziećmi się przyjaźnił[14]. Genezę pseudonimu Hudson wyjaśniał następująco: „[Cassel] nazywał mnie Slashem, bo byłem ambitnym, początkującym gitarzystą, zawsze zajętym, nigdy nie mającym wolnego czasu. Zawsze się spieszyłem, więc zaczął mnie nazywać w ten sposób i tak już zostało”[14].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Jednym z pierwszych utworów, które zagrał, był „Smoke on the Water” zespołu Deep Purple. Duży wpływ na muzykę Slasha mieli tacy wykonawcy jak: Bob Dylan, The Kinks, Led Zeppelin, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, Jeff Beck, Neil Young i Aerosmith[14][4]. Jego ulubionym albumem był Rocks zespołu Aerosmith[14]. Mając obsesję na punkcie nauki gry na gitarze, opuszczał lekcje w szkole Beverly Hills High School[19], a w końcu porzucił szkołę, nie kończąc 11. klasy[14]. Niedługo później z perkusistą Stevenem Adlerem założył zespół Road Crew[25].

Wiosną 1985 wraz z Adlerem został zaproszony przez Axla Rose’a do grania w nowo utworzonym zespole Guns N’ Roses[14]. Gra w zespole przyniosła mu największą popularność[26]. Razem z grupą nagrał wiele dobrze przyjętych albumów (m.in. Appetite for Destruction, G N’ R Lies, Use Your Illusion I i Use Your Illusion II) oraz utworów (np. „November Rain” czy „Welcome to the Jungle”). Grając w zespole, stworzył na swoim Gibsonie Les Paul charakterystyczne hardrockowe riffy, które słychać w przebojach „Paradise City” i „Sweet Child O’ Mine”[14][27].

W latach 1989–1991, tj. w przerwie między pierwszą a drugą światową trasą koncertową z Guns N’ Roses, nasiliły się jego problemy z nadużywaniem narkotyków, szczególnie heroiny i kokainy[28][29].

W 1994 założył formację Slash’s Snakepit, a po jej rozpadzie w 1995 kolejny zespół: Slash’s Blues Ball. W październiku 1996 rozstał się z Guns N’ Roses[14]. W 1998 reaktywował Slash’s Snakepit i grał w nim do 2001.

Slash i Scott Weiland podczas koncertu Velvet Revolver w Londynie w 2007

W 2002 założył zespół Velvet Revolver[30], który współtworzyli z nim: Matt Sorum (były perkusista Guns N’ Roses), Duff McKagan (były basista Guns N’ Roses) i Dave Kushner (były gitarzysta Wasted Youth).

W 2002 zajął czwarte miejsce w zestawieniu 100 najlepszych gitarzystów (Top 100 Guitarists), które sporządziła redakcja czasopisma „Total Guitar”; ustąpił tylko Jimiemu Hendriksowi, Jimmy’emu Page’owi i Ericowi Claptonowi[31].

Jesienią 2007 wydał książkę autobiograficzną pt. „Slash”[32]. W kwietniu 2010 nakładem EMI Label Services i Roadrunner Records wydał solowy album, zatytułowany po prostu Slash[33]. Gościnnie w nagraniach płyty wzięli udział: Ian Astbury, Chris Cornell, Rocco DeLuca, Fergie, Dave Grohl, Myles Kennedy, Kid Rock, Lemmy Kilmister, Adam Levine, Steven Adler, Duff McKagan, Izzy Stradlin, M. Shadows, Ozzy Osbourne, Iggy Pop, Nick Oliveri oraz Andrew Stockdale[33]. Album dotarł do trzeciego miejsca na liście Billboard 200[34].

W maju 2012 wydał nakładem wytwórni Dik Hayd International drugi solowy album pt. Apocalyptic Love, który nagrał z Mylesem Kennedym i grupą The Conspirators[34]. Album został pozytywnie oceniony przez krytyków i dziennikarzy[34]. 13 lutego 2013 z zespołem The Conspirators zagrał koncert w katowickim Spodku[34]. We wrześniu 2014 wydał trzeci album pt. World on Fire, kolejny nagrany we współpracy z Kennedym i The Conspirators. Płyta zebrała stosunkowo dobre opinie.

W 2016 oficjalnie powrócił do Guns N’ Roses wraz z basistą Duffem McKaganem. Pierwszy wspólny (niezapowiedziany) występ „nowego składu” odbył się 1 kwietnia tego samego roku, podczas którego Axl Rose upadł i złamał nogę.

We wrześniu 2018 Hudson, Myles i Conspirators wydali album pt. Living The Dream. Wydawcą albumu jest własna wytwórnia Slasha – Snakepit Records.

20 października 2021 zaprezentował solowy singiel „The River Is Rising”, którym zapowiadał nową płytę. 11 lutego 2022 wydał solowy album pt. 4, który nagrał z Mylesem Kennedym i The Conspirators. Krążek został wydany nakładem nowej wytwórni Gibson Records. Album był nagrany w studiu Nashville, a jego producentem jest Dave Cobb.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Slash i Perla Ferrar-Hudson (2012)

Romansował z aktorkami porno – Christy Canyon i Savannah[19], a także Pamelą Anderson i Bobbie Brown. Spotykał się z Melissą Fisher (1978), Pamelą Manning (1983), Michelle Young (1984), Monique Lewis (1985), Sally McLaughlin (1987-88), Sandrą Scream (1987), Lois Ayres (1987), Traci Lords (1989) i Meegan Hodges (1989)[35]. W styczniu 1990 poznał Renee Suran, którą poślubił 10 października 1992 w Marina del Rey w Kalifornii. W październiku 1997 para wzięła rozwód. W 1996 spotykał się z Angelą Jones. W październiku 1997 związał się z Perlą Ferrar, którą poślubił 15 października 2001 na Hawajach. Mają dwóch synów – Londona Emilio (ur. 28 sierpnia 2002)[36] i Casha Anthony’ego (ur. 23 czerwca 2004)[37]. Od października 2014 małżeństwo pozostawało w separacji[38], a w 2018 wzięło rozwód; wynikiem zakończenia małżeństwa było przejęcie połowy majątku Slasha przez byłą żonę, co jest wynikiem niepodpisanej wcześniej intercyzy.

W 2008 wziął udział w kampanii społecznej sprzeciwiającej się wprowadzeniu w amerykańskim stanie Kalifornia poprawki legislacyjnej zamykającej drogę parom jednopłciowym do zawierania małżeństw (tzw. Propozycja 8)[39].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Instrumentarium

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Slasha
Ostatni skład zespołu
  • Slash – gitara, wokal wspierający (2009–2015)
  • Myles Kennedy – gitara, wokal prowadzący (2010–2015)
  • Todd Kerns – gitara basowa, wokal wspierający (2010–2015)
  • Brent Fitz – perkusja, wokal wspierający (2010–2015)
Byli członkowie zespołu
Muzycy koncertowi
  • Bobby Schneck – gitara, wokal wspierający (2010–2011)
  • Frank Sidoris – gitara, wokal wspierający (2012–2015)
  • Tony Montana – gitara basowa, wokal wspierający (2010)
Gitary[40]
  • Gibson Les Paul Slash Custom Shop model
  • Gibson 1987 Les Paul Standard
  • Gibson 1958 Les Paul replika autorstwa Kris Derriga
  • Gibson 1959 Les Paul replika autorstwa Kris Derriga
  • Gibson 1957-58-59-60 Les Paul Reissue
  • Gibson 2004 Signature
  • Gibson 1963 & 1965 Melody Makers
  • Gibson 1960s SG
  • Gibson EDS-1275
  • Gibson 1959 Flying V
  • Gibson 1958 Explorer
  • Gibson ES-335
  • Gibson Firebird VII
  • Gibson 2007 Classic Custom
  • Gibson J-100
  • Gibson Les Paul 1960 reissue
  • Gibson Les Paul Slash Custom Shop model
  • Gibson Les Paul junior
  • Gibson SG Double Neck
  • Fender Squier
  • Fender 1952 Telecaster
  • Fender 1956 Stratocaster
  • Fender 1965 Stratocaster
  • Fender 2006 JazzMaster
  • Ernie Ball/Music man Silhouette
  • Guild 1999 Crossroads Doubleneck („Godzilla”)
  • Guild 12-string Acoustic Guitar
  • B.C. Rich Mockingbird
  • B.C. Rich 10-string Rich Bich
  • B.C. Rich Warlock
  • Martin D-28 Acoustic Guitar
  • Ramirez Classical guitar
  • Travis Bean Electric
  • First Act 2006 GarageMaster
  • Gretsch 6120 Brian Setzer model
  • Rickenbacker 12-string
Wzmacniacze i kolumny głośnikowe[40]
  • Marshall Vintage 1960's Marshall 1959
  • Marshall 2555SL Signature Head/EL-34 tubes
  • Marshall JCM-800 2203 Head/6550 tubes
  • Marshall JCM 2555 Silver Jubilee
  • Marshall 50W Plexi model 1987 (1973)
  • Marshall Vintage Modern 2466/KT-66 tubes
  • Marshall 1960BV 4x12 Cabinet
  • 60 Watt Celestion „Vintage 30" Speakers
  • Marshall 1960BX 4x12 Cabinet
  • 25 Watt Celestion „Greenback” Speakers
  • Marshall AFD100
Efekty gitarowe[40]
  • Dunlop Rack Mounted Crybaby
  • Rocktron Hush II CX
  • DBX 166 Compressor
  • Yamaha SPX 900 Multieffect
  • Boss DD-5 Delay
  • MXR 10-band graphic EQ
  • Dunlop Heil Talkbox
  • Boss GE-7 (do gry solowej)
  • Digital Music Corp Ground Control Switcher
  • Whirlwind Multi-Selector Four channel selector
  • Axess Electronics RXI Switcher / router
  • Boss OC-2 Octave
  • Line 6 mod Pro Studio Modeler
  • Line 6 Echo Pro Studio Modeler
  • Ebtech Hum Eliminator
  • Furman Power Conditioner
  • Peterson 490 Strobe Tuner
  • Korg DTR-1 Rack Tuner
  • Lectrosonics R400 wireless receivers
  • Yamaha 1500 digital delay
  • Tycobrahe Octavia
  • Ampeg SVT tube DI
  • MXR Blue Box
  • Dunlop Crybaby Slash Wah SW-95
  • Dunlop Crybaby Q Wah 95Q and Q-Zone
  • MXR Boost/Overdrive MC-402 (do gry solowej)
  • Chicago Iron Octavian
  • Dean Markley Voice Box
Inne[40]
  • Ernie Ball Slinky Coated titanium R.P.S Strings 11-48
  • przetworniki Seymour Duncan APH-1 Alnico II Pro
  • Vintage Gibson PAF pickups
  • Dunlop Purple Tortex Guitar Picks (1.14 mm)
  • Shure Wireless Guitar Kit
  • CAE custom switcher/router
  • Nady 950-GT Wireless Guitar System (używany w Guns N’ Roses)
  • Monster cables

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Velvet Revolver, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Slash’s Snakepit, w sekcji Dyskografia.

Albumy solowe

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[41] 		AUS
[42] 		CAN
[43] 		NOR
[44] 		AUT
[45] 		NZL
[46] 		CHE
[47] 		SWE
[48] 		UK
[49] 		DEU
[50] 		POL
[51]
Slash
  • Data: 31 marca 2010
  • Wydawca: EMI
 3 3 1 4 1 1 3 1 17 4 11
  • CAN: platynowa płyta[52]
  • UK: złota płyta[53]
Apocalyptic Love (Slash feat.
Myles Kennedy & the Conspirators)[54]
  • Data: 22 maja 2012
  • Wydawca: Dik Hayd International
 4 2 2 15 3 1 3 4 27 5 5
  • POL: złota płyta[55]
World on Fire (Slash feat.
Myles Kennedy & the Conspirators)
  • Data: 15 września 2014
  • Wydawca: Dik Hayd International
 10 2 4 13 5 4 1 1 7 2 4
4 (Slash feat.
Myles Kennedy & the Conspirators)
  • Data: 11 lutego 2022
  • Wydawca: Gibson Records
 93 2 67 4 20 2 9 5 4 8
„–” album nie był notowany.

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
USA
[41] 		AUT
[45] 		SWE
[48] 		DEU
[50]
Live in Manchester
  • Data: 3 lipca 2010
  • Wydawca: EMI
 – – – –
Made In Stoke 24/7/11
  • Data: 14 listopada 2011
  • Wydawca: Eagle Rock Entertainment
 194 74 80 40
„–” album nie był notowany.

Single

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Pozycja na liście Certyfikat Album
USA
[56] 		AUS
[57]
„Rockstar 101” (Rihanna feat. Slash) 2010 64 24
  • USA: złota płyta[58]
 Rated R

Inne

[edytuj | edytuj kod]
Album Rok Uwagi Źródło
Guns N’ Roses – Appetite for Destruction 1987 członek zespołu, gitara elektryczna, gitara slide [59]
Guns N’ Roses – G N’ R Lies 1988 członek zespołu, gitara elektryczna, gitara akustyczna, wokal wspierający [60]
Guns N’ Roses – Use Your Illusion I & II 1991 członek zespołu, gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara dobro [61][62]
Motörhead – March ör Die 1992 gościnnie gitara w utworach „I Ain’t No Nice Guy” i „You Better Run” [63]
Guns N’ Roses – The Spaghetti Incident? 1993 członek zespołu, gitara elektryczna, wokal prowadzący, wokal wspierający [64]
Doro – Calling the Wild 2000 gościnnie gitara w utworze „Now or Never (Hope in the Darkest Hour)” [65]
Derek Sherinian – Blood of the Snake 2006 gościnnie gitara w utworze „In the Summertime” [66]
Rihanna – Rated R 2009 gościnnie gitara w utworze „Rockstar 101” [67]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
1986 Sid i Nancy (Sid and Nancy) punk Alex Cox
1988 Pula śmierci (The Dead Pool)[68] muzyk na pogrzebie Buddy Van Horn
1992 Buffy postrach wampirów (Buffy The Vampire Slayer) DJ Fran Rubel Kuzui
1994 Opowieści z krypty (Tales from the Crypt) Hank Vincent Spano
1997 Części intymne (Private Parts) w roli samego siebie Betty Thomas
2008 Anvil: The Story of Anvil (film dokumentalny)[69] Sacha Gervasi
2009 Rock Prophecies (film dokumentalny)[70] John Chester
2010 Lemmy (film dokumentalny)[71] Greg Olliver, Wes Orshoski
2011 Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (film dokumentalny)[72] Max Baloian, Joey Tosi
2012 Louder Than Love: The Grande Ballroom Story (film dokumentalny)[73] Tony D’Annunzio, Karl Rausch
2014 Slash: Raised on the Sunset Strip (film dokumentalny)[74] Martyn Atkins
The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo (film dokumentalny)[75] Wynn Ponder

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2006 Riff Lord Slash Metal Hammer Golden Gods Awards Nominacja [76]
2007 Laur [77]
2008 Nominacja [78]
2010 Nominacja [79]
Hard Rock Ambassador of Rock 2 Silver Clef Awards Laur [80]
Best Guitarist Revolver Golden Gods Awards Nominacja [81][82]
2012 Riff Lord Laur [83]
Icon Kerrang! Awards Laur [84]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Slash w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ Guns N’ Roses, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-03-08] (ang.).
  3. ↑ Slash w bazie Discogs.com (ang.)
  4. ↑ a b c d e f g Local Heroes. [w:] History [on-line]. bbc.co.uk, 2006-04-04. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  5. ↑ Michael Jackson – Give In To Me. Discogs.com. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  6. ↑ Slash The former Guns N’ Roses guitarist on the albums that influenced him. online.wsj.com. [dostęp 2009-11-15]. (ang.).
  7. ↑ Shahesta Shaitly: This much I know: Slash / Life and style / The Guardian. „The Guardian”, 21 listopada 2010. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  8. ↑ Slash Sets the Record Straight on His UK Birthplace, Premieres New Track. noisecreep.com. [dostęp 2011-11-07]. Cytat: „Just to set the record straight, I wasn’t born in Stoke-on-Trent. I was actually born in Hampstead, London. But I was raised in Stoke-on-Trent until I was 6...” (ang.).
  9. ↑ Slash Says TONY IOMMI 'Deserves A F**king Medal’. Blabbermouth.net, 2014-07-30. [dostęp 2019-02-10]. (ang.).
  10. ↑ GUITAR WORLD’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time – Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  11. ↑ Documentary About Late Ozzy OSsbourne/MÖTLEY CRÜE Drummer RANDY CASTILLO To Premiere In Beverly Hills. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
  12. ↑ ALICE COOPER, LEMMY, SLASH Featured In ‘Louder Than Love’ Movie: Home Video Release Announced. blabbermouth.net. [dostęp 2016-05-03]. (ang.).
  13. ↑ Personalidade: Slash (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2015-12-29]. (port.).
  14. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Caroline Ryder: SLASH. [w:] Issue Icons [on-line]. web.archive.org. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  15. ↑ KiSS 92.5 Headcam Interview – SLASH. youtube.com. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  16. ↑ Ola Oliver-Hudson Obituary – Los Angeles, CA – Los Angeles Times”. „Los Angeles Times”. [dostęp 2017-07-24]. (ang.).
  17. ↑ Clipped From The Los Angeles Times. [w:] „Los Angeles Times” 04.06.2009 [on-line]. newspapers.com. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  18. ↑ Slash – What Nationality. EthniCelebs.com. [dostęp 2017-07-24]. (ang.).
  19. ↑ a b c Slash w bazie Notable Names Database (ang.)
  20. ↑ Chad Childers: SLASH’S BROTHER REPORTEDLY RIPS IDEA OF CLASSIC GUNS N’ ROSES REUNION + SPEWS AXL ROSE INSULTS. loudwire.com, 2015-09-11. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  21. ↑ Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 68–69, ISBN 978-83-60157-87-9.
  22. ↑ Slash – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2011-07-30]. (rum.).
  23. ↑ Slash Sets the Record Straight on His UK Birthplace, Premieres New Track. noisecreep.com. [dostęp 2011-11-08]. (ang.).
  24. ↑ Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 70, ISBN 978-83-60157-87-9.
  25. ↑ Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 71, ISBN 978-83-60157-87-9.
  26. ↑ Steve Huey: Slash Biography, Albums. AllMusic. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
  27. ↑ Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 119, ISBN 978-83-60157-87-9.
  28. ↑ Katherine Love, Wallace Morgan, Joseph Hudak, Keith Harris, Maura Johnston, Dan Epstein: 50 Wildest Guns N’ Roses Moments. „Rolling Stone”. [dostęp 2020-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-12)]. (ang.).
  29. ↑ Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 176–179, ISBN 978-83-60157-87-9.
  30. ↑ Slash (23 de Julho de 1965). Filmow. [dostęp 2017-07-24]. (port.).
  31. ↑ JIMI HENDRIX Tops Guitar Greats Poll. blabbermouth.net, 2002-08-08. [dostęp 2021-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-22)]. (ang.).
  32. ↑ Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 397–398, ISBN 978-83-60157-87-9.
  33. ↑ a b SLASH’s First Solo Single ‘By The Sword’ Available For Streaming – Feb. 26, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  34. ↑ a b c d Mick Wall, W. Axl Rose, Robert Filipowski (tłum.), Wydawnictwo In Rock, 2013, s. 420, ISBN 978-83-60157-87-9.
  35. ↑ Slash Dating History. FamousFix. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  36. ↑ Slash – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  37. ↑ Hanna Flint (2013-06-25): Welcome to the... island! Former Guns N’ Roses rocker Slash chills out in Ibiza on family holiday. „Daily Mail”. [dostęp 2013-01-07]. (ang.).
  38. ↑ SLASH’s Divorce Update: Guitarist Claims He And PERLA FERRAR Were Never Legally Married. blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  39. ↑ The most complete NOH8 list. listal.com. [dostęp 2012-04-13]. (ang.).
  40. ↑ a b c d Slash’s Guitar Gear Rig and Equipment. uberproaudio.com. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
  41. ↑ a b Slash Album & Song Chart History: Billboard 200. [w:] Billboard [on-line]. Prometheus Global Media. [dostęp 2012-05-08]. (ang.).
    Slash Album & Song Chart History: Independent Albums. [w:] Billboard [on-line]. Prometheus Global Media. [dostęp 2012-05-08]. (ang.).
    Slash Album & Song Chart History: Rock Songs. [w:] Billboard [on-line]. Prometheus Global Media. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
  42. ↑ australian-charts.com – Australian charts portal. Hung Medien. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  43. ↑ Slash Album & Song Chart History: Canadian Albums. [w:] Billboard [on-line]. Prometheus Global Media. [dostęp 2012-05-08]. (ang.).
    Slash Album & Song Chart History: Canadian Hot 100. [w:] Billboard [on-line]. Prometheus Global Media. [dostęp 2012-05-08]. (ang.).
  44. ↑ norwegiancharts.com – Norwegian charts portal. Hung Medien. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  45. ↑ a b austriancharts.at – Austrian charts portal. Hung Medien. [dostęp 2012-03-18]. (niem.).
  46. ↑ charts.org.nz – New Zealand charts portal. Hung Medien. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  47. ↑ swisscharts.com – Swiss charts portal. Hung Medien. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  48. ↑ a b swedishcharts.com – Swedish charts portal. Hung Medien. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  49. ↑ Tobias Zywietz: Chart Log UK: DJ S – The System Of Life. Zobbel. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  50. ↑ a b Slash/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2012-06-01]. (niem.).
  51. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 17.05.2010 – 23.05.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 21.05.2012 – 27.05.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 15.09.2014 – 21.09.2014. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-02]. (pol.).
  52. ↑ Gold and Platinum. Cria.ca, 2012-01-01. [dostęp 2012-01-07]. (ang.).
  53. ↑ BPI: Slash (search for Slash). bpi.co.uk. [dostęp 2012-06-01]. (ang.).
  54. ↑ Nowa płyta Slasha – już dziś!. machina.pl. [dostęp 2012-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  55. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2012 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-06-15].
  56. ↑ Rihanna Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  57. ↑ Slash Australian Singles Chart. australian-charts.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  58. ↑ RIAA: Rihanna. riaa.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  59. ↑ Guns N’ Roses – Appetite For Destruction. discogs.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  60. ↑ Guns N’ Roses – G N’ R Lies. discogs.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  61. ↑ Guns N’ Roses – Use Your Illusion I. discogs.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  62. ↑ Guns N’ Roses – Use Your Illusion II. discogs.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  63. ↑ Encyclopaedia Metallum – Motörhead – March ör Die. metal-archives.com. [dostęp 2016-01-07]. (ang.).
  64. ↑ Guns N’ Roses – „The Spaghetti Incident?”. discogs.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  65. ↑ Encyclopaedia Metallum – Doro – Calling the Wild. metal-archives.com. [dostęp 2016-01-07]. (ang.).
  66. ↑ Encyclopaedia Metallum – Derek Sherinian – Blood of the Snake. metal-archives.com. [dostęp 2016-01-07]. (ang.).
  67. ↑ Rihanna – Rated R. discogs.com. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  68. ↑ The Dead Pool (1988) w bazie IMDb (ang.)
  69. ↑ Anvil: The Story of Anvil (2008) w bazie IMDb (ang.)
  70. ↑ Rock Prophecies (2009) w bazie IMDb (ang.)
  71. ↑ Lemmy (2010) w bazie IMDb (ang.)
  72. ↑ Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (2011) w bazie IMDb (ang.)
  73. ↑ Louder Than Love: The Grande Ballroom Story w bazie IMDb (ang.)
  74. ↑ Slash: Raised on the Sunset Strip (2014) w bazie IMDb (ang.)
  75. ↑ The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo (2014) w bazie IMDb (ang.)
  76. ↑ TRIVIUM, IN FLAMES, OPETH Among METAL HAMMER GOLDEN GODS Nominees. blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  77. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS AWARDS Video Diary Available. blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  78. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS 2008 Nominees Announced. blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  79. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS AWARDS NOMINEES 2010. smnnews.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  80. ↑ SLASH Named 'Hard Rock Ambassador Of Rock’ At O2 SILVER CLEF AWARDS – July 2, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-06-24]. (ang.).
  81. ↑ REVOLVER Editor-In-Chief Talks About Upcoming GOLDEN GODS AWARDS – Mar. 29, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
  82. ↑ Revolver Golden Gods Awards 2010: The Winners. metalinjection.net. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
  83. ↑ SLASH Named ‘Riff Lord’ At Revolver Golden Gods Awards – April 11, 2012. blabbermouth.net. [dostęp 2012-04-12]. (ang.).
  84. ↑ Chad Childers: 2012 Kerrang! Awards Winners. loudwire.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
Guns N’ Roses
Albumy studyjne
Minialbumy
Albumy koncertowe
Kompilacje
Wideografia
Single
Trasy koncertowe
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Slash&oldid=73556276”