Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna
Wygląd
Numer IPA | 109 140 |
---|---|
kx | |
Jednostka znakowa |
kx |
Unikod |
U+006b U+0078 |
UTF-8 (hex) |
6b 78 |
Inne systemy | |
X-SAMPA | k_x |
Przykład | |
informacje • pomoc | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [kx]. Odpowiednikiem dźwięcznym jest [ɡɣ] - Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna.
Artykulacja
[edytuj | edytuj kod]W czasie artykulacji tej spółgłoski:
- modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
- prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
- tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego - jest to spółgłoska miękkopodniebienna.
- Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski.
- wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]- w języku koreańskim: 크다 / keuda [k͡xɯ̽da] „duży[1]
- w języku lakota: lakhóta [laˈk͡xota] „Lakota”
- w dialekcie Orsmaal-Gussenhoven języka niderlandzkiego: blik [ˈblɪk͡x] „talerz”[2]
- w języku navaho: kǫʼ [k͡xõʔ˩] „energia życiowa”
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ September- Sin Chi-yŏng , The sounds of Korean, New York: Cambridge University Press, 2013, ISBN 978-1-139-77700-1, OCLC 817224499 [dostęp 2023-02-10] .
- ↑ Jörg Peters , The Flemish-Brabant dialect of Orsmaal-Gussenhoven, „Journal of the International Phonetic Association”, 40 (2), 2010, s. 239–246, DOI: 10.1017/S0025100310000083, ISSN 0025-1003 [dostęp 2023-02-10] (ang.).