Przejdź do zawartości

Stade du Vivier d’Oie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stade du Vivier d’Oie
Ilustracja
Trybuna główna stadionu
Państwo

 Belgia

Region stołeczny

 Region Stołeczny Brukseli

Data otwarcia

1902

Klub

Racing Club de Bruxelles (hokej na trawie)

Pojemność stadionu

1500 widzów

Położenie na mapie Brukseli
Mapa konturowa Brukseli, na dole znajduje się punkt z opisem „Stade du Vivier d’Oie”
Położenie na mapie Belgii
Mapa konturowa Belgii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stade du Vivier d’Oie”
Ziemia50°47′37″N 4°22′39″E/50,793611 4,377500

Stade du Vivier d’Oie (niderl. De Ganzenvijver) – stadion do hokeja na trawie w gminie Uccle (Region Stołeczny Brukseli), w Belgii. Został otwarty w 1902 roku, pierwotnie jako obiekt piłkarski. Może pomieścić 1500 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim laskarze klubu Racing Club de Bruxelles.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1901 roku działacze klubu piłkarskiego Racing Club de Bruxelles podjęli decyzję o budowie nowego stadionu dla klubu. Wcześniej zespół ten występował najpierw na boisku w gminie Koekelberg, a następnie na torze kolarskim Longchamps. Teren pod nowy obiekt znaleziono w gminie Uccle. Otwarcie nowego stadionu miało miejsce w 1902 roku. W tym samym roku klub zdobył swoje czwarte mistrzostwo kraju (kolejne zdobywał jeszcze w latach 1903 i 1908)[1]. Wyróżniającym się elementem nowej areny była zadaszona, betonowa trybuna główna, pierwsza taka w kontynentalnej Europie[2].

1 maja 1904 roku na stadionie rozegrany został mecz towarzyski pomiędzy reprezentacjami piłkarskimi Belgii i Francji (3:3). Dla obydwu reprezentacji było to pierwsze oficjalne spotkanie w historii[2], był to także pierwszy mecz reprezentacji narodowych w Europie rozegrany poza Wyspami Brytyjskimi. Spotkanie było wstępem do powołania międzynarodowej federacji piłkarskiej (FIFA), której pierwszy kongres odbył się kilka tygodni później[3]. Reprezentacja Belgii rozegrała na tym stadionie ogółem siedem spotkań (wszystkie o charakterze towarzyskim, ostatnie w 1919 roku), z czego sześć z reprezentacją Francji i jedno ze Szwecją[4].

W 1948 roku piłkarze Racing Club de Bruxelles wyprowadzili się na nowo wybudowany Stade des Trois Tilleuls. W późniejszym czasie Stade du Vivier d’Oie przekształcono w obiekt do hokeja na trawie, na którym swoje spotkania rozgrywają zawodnicy sekcji hokeja na trawie klubu Racing Club de Bruxelles. Stadion stanowi część kompleksu sportowego należącego do Racing Club de Bruxelles, w jego otoczeniu znajdują się boiska treningowe do hokeja na trawie oraz korty tenisowe, a także budynki klubowe[5]. W 2010 roku najbardziej charakterystyczne elementy kompleksu, m.in. betonowa trybuna stadionu, brama wejściowa czy budynek klubowy uznane zostały za zabytkowe[2][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stephan van den Heuvel: Vergane glorie: Racing Club de Bruxelles. doorfansvoorfans.org, 21 kwietnia 2020. [dostęp 2021-07-11]. (niderl.).
  2. ↑ a b c Martijn Mureau: Vergane Glorie: Stadion De Ganzenvijver (Ukkel). www.martijnmureau.nl, 23 kwietnia 2012. [dostęp 2021-07-11]. (niderl.).
  3. ↑ Côme Tessier, Philippe Colo, Christophe Gleizes: Top 10 : Les France-Belgique qui ont fait l’histoire. www.sofoot.com, 14 sierpnia 2013. [dostęp 2021-07-11]. (fr.).
  4. ↑ Football venue Stade du Vivier d’Oie, Uccle. eu-football.info. [dostęp 2021-07-11]. (ang.).
  5. ↑ Infrastructures. www.royalracing1891.be. [dostęp 2021-07-11]. (fr.).
  6. ↑ Brusselse regering beschermt drie oude voetbalstadions. www.archeonet.be, 16 lutego 2010. [dostęp 2021-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-10)]. (niderl.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stade_du_Vivier_d’Oie&oldid=73665981”