Przejdź do zawartości

Stanisław Charzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Charzewski
Ilustracja
Stanisław Charzewski podczas służby legionowej
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1882
Brzozów

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1916
pod Kostiuchnówką

Przebieg służby
Lata służby

1914–1916

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty,
5 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości
Tablica na pomniku w Lesku

Stanisław Charzewski (ur. 25 kwietnia 1882 w Brzozowie, zm. 5 lipca 1916 pod Kostiuchnówką) – podporucznik piechoty Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, prawnik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 kwietnia 1882 w Brzozowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Konstantego, kasjera tamtejszego Towarzystwa Zaliczkowego (zm. przed 1903) i Ludwiki ze Sławińskich[1][2][a][3]. Był młodszym bratem Tadeusza (1878–1915) i kuzynem Aleksandra (1878–1916), również legionistów.

W 1904 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Zdzisław Adamczyk, Witold Fusek, Bolesław Mozołowski, Bronisław Praszałowicz, Kazimierz Świtalski, Zygmunt Tomaszewski)[4][5][6][7]. Po śmierci ojca w trakcie nauki gimnazjalnej pozostawał pod opieką radcy sądu w Sanoku, Władysława Smólskiego[3]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora praw. Od początku studiów był członkiem Czytelni Akademickiej we Lwowie, a w ramach jej koła muzycznego prowadził kwartet smyczkowy[8]. Był czynnym członkiem Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie[9]. Jeszcze podczas studiów od 22 lipca do 10 sierpnia 1908 prowadził wycieczkę pieszą z Sanoka przez Karpaty i Tatry na Babią Górę[10][11]. Przed 1914 był zatrudniony w kancelarii adwokackiej. Był kawalerem.

Przed 1914 w Sanoku działał w organizacjach niepodległościowych. Był jednym z założycieli stowarzyszenia Towarzystwo Młodzieży Polskiej „Znicz” w Sanoku, powołanego 17 lipca 1904[12]. W rodzinnym Brzozowie był członkiem LXIX Polskiej Drużyny Strzeleckiej i Związku Strzeleckiego. Organizował oddział ZS w Baligrodzie[13]. Po wybuchu I wojny światowej z Brzozowa zostały wysłane do Legionów Polskich trzy grupy ochotników, wśród których dowódcami byli Stanisław i Aleksander Charzewscy[14]. Stanisław Charzewski kierował grupą 13 ochotników z Baligrodu, wraz z którą dotarł do Krakowa. Służył w 1 pułku piechoty, później w 2 kompanii II batalionu 5 pułku piechoty w składzie I Brygady. Uczestniczył w kampanii kieleckiej i walkach na Podhalu. Od 8 stycznia do 6 maja 1915 r. z powodu choroby przebywał w Szpitalu Zamek Bulowice w Kętach[15][16]. Został awansowany do stopnia podporucznika piechoty od 13 czerwca 1915 lub 11 kwietnia 1916. W tym stopniu służąc w 6 kompanii 5 pułku piechoty poległ 5 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką w trakcie kontrataku mjr. Tadeusza „Wyrwy” Furgalskiego[17].

Przed 1914 urzędnikiem podatkowym w Baligrodzie był Czesław Charzewski (ur. 1874)[18], zaś urzędnikiem wydziału powiatowego w Brzozowie był Kazimierz Charzewski[19]. Innym oficerem Legionów Polskich był pochodzący z podbrzozowskiej Raczkowej, Emil Holuka-Charzewski[20].

W 1934 w Lesku został ustanowiony pomnik (określany jako „Głaz Legionowy”[21] bądź „Kamień Legionistów”[22]) upamiętniający wyruszających w bój o niepodległość ojczyzny z powiatu leskiego w szeregi Legionów Polskich. Na tablicy zostali wymienieni Stanisław i Tadeusz Charzewscy (a także m.in. August Krasicki, Wiktor Robel, Marian Wisz).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Według tego źródła Ludwina Charzewska przed 1901 została wdową. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 572.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolekcja ↓, s. 1.
  2. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1896/1897 (zespół 7, sygn. 22). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 146.
  3. a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1902/1903 (zespół 7, sygn. 32). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 701.
  4. 23. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1903/1904. Sanok: 1904, s. 43.
  5. Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 27 z 2 lipca 1904. 
  6. Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 166 z 22 lipca 1904. 
  7. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-12-30].
  8. Sprawozdanie Czytelni Akademickiej we Lwowie za rok administracyjny 1904/5. Lwów. s. 24, 84.
  9. Sprawozdanie roczne Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie za rok 1910. Lwów: 1911, s. 16, 51, 65-70.
  10. Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 222, s. 4, 19 kwietnia 1908. 
  11. Wycieczka w Tatry i Karpaty Siedmiogrodzkie. „Nowa Gazeta”. Nr 314, s. 3, 1908. 
  12. Tow. młodzieży polskiej „Znicz”. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 30 z 24 lipca 1904. 
  13. „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 96.
  14. Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 198, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  15. Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku (I). Piotrków: 1915-1916, s. 7.
  16. Marek Gałęzowski, Charzewski Stanisław [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 45.
  17. Lista Strat Legionów Polskich (VII). Piotrków: 1 października 1916, s. 5.
  18. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 35, 285.
    Szematyzm galicyjskich władz i urzędów skarbowych na rok 1914. Lwów: Prezydyum Krajowej Dyrekcyi Skarbu, 1914, s. 56, 193.
  19. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 371.
  20. Żołnierze Niepodległości. Emil Charzewski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-04-29].
  21. Parada w Lesku. „Wschód”. Nr 6, s. 2, 20 marca 1936. 
  22. Ryszard Nater, Zygmunt Nater: Lesko. Nasze miasto. Lesko: 2001, s. 65. ISBN 83-910156-3-7.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19.
  24. Polak (red.) 1993 ↓, s. 32.
  25. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]