Stefan Oleszczuk

Stefan Oleszczuk

Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1958 Kamień Pomorski
Burmistrz Kamienia Pomorskiego
Okres	od 1990 do 1994
Przynależność polityczna	Unia Polityki Realnej
Następca	Anatol Kołoszuk
Starosta kamieński
Okres	od 1998 do 2002
Przynależność polityczna	Unia Polityki Realnej
Następca	Krzysztof Marciniak

Stefan Oleszczuk (ur. 22 kwietnia 1958 w Kamieniu Pomorskim) – polski polityk. Burmistrz Kamienia Pomorskiego w latach 1990–1994, doradca prezydenta RP ds. samorządu terytorialnego w latach 1991–1994, starosta kamieński w latach 1998–2002.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Ukończył Technikum Mechaniczno-Energetyczne im. T. Hubera w Szczecinie. W 1978 powrócił do Stepnicy, gdzie pracował w tartaku jako mechanik-energetyk. W 1980 podjął pracę w księgowości Przedsiębiorstwa Robót Czerpalnych i Podwodnych, a od 1981 został kierownikiem ds. magazynów i zaopatrzenia w Centrali Nasiennej w Kamieniu Pomorskim.

Działalność w PRL

Od 1976 zaangażowany w działania opozycyjne przeciwko władzy PRL. W 1980 wszedł w skład Komisji Robotniczej PRCiP i jako Delegat do Regionu uczestniczył w zebraniach założycielskich „Solidarności” w Regionie Zachodniopomorskim. Już wówczas zwolennik grupy działaczy głoszącej w wydawanej w Szczecinie „Jedności” tezę: „Socjalizm – nie, wypaczenia – tak”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 17 grudnia 1981 na mocy Dekretu o stanie wojennym został aresztowany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Szczecinie z 23.02.1982 r. i skazany na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu. W maju 1982 w wyniku rewizji złożonej przez Prokuraturę wyrokiem Sądu Najwyższego skazany na 1,5 roku więzienia. Po ogłoszeniu wyroku Sądu Najwyższego i ukrywaniu się w stanie wojennym powrócił do domu po amnestii w lipcu 1983 bez podpisania jakiejkolwiek „lojalki”, jednak miał problemy ze znalezieniem pracy z powodu nałożenia na niego tzw. „wilczego biletu”. Od 1989 Przewodniczący Komitetu Międzyzakładowego „Solidarność” w Kamieniu Pomorskim, a następnie Przewodniczący Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Kamieniu Pomorskim od 1989 do maja 1990.

Działalność publiczna w III RP

Nieformalnie związany z UPR od 1990 z powodu zapisu w statucie, że członkowie UPR nie mogą piastować funkcji wykonawczych w administracji samorządowej i rządowej, po zmianie statutu partii w 1993 został jej formalnym członkiem, którym był do 2002, w tym czasie był członkiem Rady Sygnatariuszów i Konwentyklu. W 2014 złożył deklarację członkowską KNP.

Burmistrz Kamienia Pomorskiego

W maju 1990 został burmistrzem Kamienia Pomorskiego, którego budżet w tym czasie był w bardzo złym stanie, a zadłużenie miasta wynosiło 40% planowanego budżetu. W trakcie swojego urzędowania dążył do stworzenia tzw. „gminy minimum”, wprowadzając wiele liberalnych reform, np.:

• zmniejszenie biurokracji (zredukowano z 57 do 27 liczbę urzędników w Urzędzie Gminy);
• obniżenie wszystkich podatków i opłat lokalnych na tyle, na ile pozwalało prawo (w tym czasie były one najniższe w Polsce – ok. 10–15% stawki maksymalnej ministra finansów) – m.in. gmina zrezygnowała z podatku od spadków i darowizn;
• nielimitowanie ilości koncesji na alkohole i przyznawanie ich za jedną minimalną opłatą na 50 lat, dzięki czemu m.in. zwiększyła się ilość pobieranych koncesji, spadły koszty prowadzenia działalności sprzedającej alkohol, zniknęły: warunki do korupcji, zjawisko melin, zagrożenia porządku i czystości poprzez gromadzenie się nietrzeźwych. Wbrew zapowiedziom niektórych polityków, spożycie alkoholu w gminie nie wzrosło;
• zaprzestanie finansowania z budżetu gminy prywatnych zainteresowań i hobby wolnego człowieka, np. budowę i utrzymanie obiektów sportowych i działaczy sportowych czy kulturalnych;
• zaprzestanie budowy mieszkań komunalnych i wyprzedaż dotychczasowych za 5% wartości;
• sprywatyzowanie dzierżawionych dotychczas lokali użytkowych (sklepów, magazynów itd.) w akcji zwanej „Kontrowanie Hilarego Minca”, sprzedając je dotychczasowym pracownikom po wycenie biegłego na 10 rat rocznych.

Pieniądze podatników z budżetu gminnego były przeznaczane na cele jego zdaniem służące wszystkim mieszkańcom i tam, gdzie w tym czasie nie było możliwości działania wolnego rynku, czyli np.: rozbudowa infrastruktury (ujęć wody, oczyszczalni ścieków, wodociągów, kanalizacji, budowa dróg, trafostacji, mostów itd.), na oświetlenie i sprzątnie ulic itd. W tym czasie gmina znacząco zwiększyła odsetek budżetu miasta przeznaczany na inwestycje do 55% (w Polsce współczynnik ten wynosił średnio 19,2%) i mimo znaczącego obniżenia podatków i opłat lokalnych budżet gminy był wykonywany z nadwyżką budżetową, a w momencie zakończenia jego zarządzania miasto posiadało nadwyżkę budżetową w wysokości 70% planowanego budżetu. Gmina w tym czasie osiągnęła najwyższy wskaźnik rozwoju gospodarczego w województwie.

Stefan Oleszczuk podczas II Kongresu Nowej Prawicy Sala Kongresowa, Warszawa 23 marca 2014 r.

Zmiany dokonywane przez Stefana Oleszczuka były podawane jako wzór budowy wolnościowej gminy w Polsce oraz za granicą m.in. w Europie Zachodniej, USA, Kanadzie, Australii czy w Indiach. O wolnościowym casusie Kamienia Pomorskiego napisano prace magisterskie i doktorancką.

Kolejne wybory

W 1993 startował w wyborach do Sejmu z listy UPR, zdobywając 5,38% głosów w swoim okręgu (najlepszy wynik spośród wszystkich członków UPR), jednak z powodu nieprzekroczenia przez partię progu wyborczego nie został posłem.

Po zakończonej kadencji burmistrza Kamienia Pomorskiego zrezygnował ze startowania po raz kolejny na to stanowisko, zamiast tego w 1994 ubiegał się najpierw ze stworzoną Ligą Zachodniopomorską o stanowisko prezydenta Szczecina, następnie Krakowa i gminy Warszawy-Wawer. W kolejnych latach brał udział w wyborach samorządowych i do Sejmu jednak bez sukcesów. 10 listopada 1998 został wybrany starostą kamieńskim. Urząd ten pełnił do roku 2002.

W maju 2014 startował w wyborach do parlamentu europejskiego z listy Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke, podczas których uzyskał 14 005 głosów i mimo że KNP wprowadziło do Parlamentu Europejskiego swoich 4 posłów, to jednak uzyskany wynik nie pozwolił mu uzyskać mandatu do Parlamentu Europejskiego.

W listopadzie 2014 kolejny raz ubiegał się o funkcję prezydenta Szczecina zdobywając 4009 głosów, co stanowiło 3,71% ogółu ważnych.

Kontrowersje

Został skazany w dwóch procesach karnych. Ponieważ Oleszczuk przez trzy lata nie zapłacił 1600 zł grzywien z nich wynikających, Sąd Rejonowy w Kamieniu Pomorskim zmienił mu grzywny na prace społecznie użyteczne.

Życie prywatne

Syn Aleksandra Oleszczuka i Jadwigi Oleszczuk. Żonaty od 1981 z Danutą Oleszczuk z domu Skiba. Ma czworo dzieci: Annę (ur. 1982), Katarzynę (ur. 1986), Michała (ur. 1992) i Marcina (ur. 1997).

Bibliografia

• Człowiek z Kamienia, autor Stefan Oleszczuk, Szczecin 1994.