Potrzeby mobilizacyjne
Potrzeby mobilizacyjne (ang. mobilization requirements of the state) – brakująca w stosunku do należności określonych etatem czasu wojennego i tabelą należności liczba żołnierzy, środków transportowych, maszyn, urządzeń i środków materiałowych niezbędnych do uzupełnienia jednostki w czasie jej mobilizacyjnego rozwijania. Potrzeby mobilizacyjne w zakresie stanu osobowego oraz środków transportowych i maszyn dzielą się na potrzeby etatowe i ponadetatowe[1].
Etatowe potrzeby mobilizacyjne[2]
Etatowe potrzeby mobilizacyjne to różnica między etatem wojennym a stanem ewidencyjnym czasu pokojowego i można je obliczyć według następującego wzoru:
- Etatowe potrzeby mobilizacyjne = etat wojenny jednostki wojskowej — stan ewidencyjny jednostki w czasie pokoju
Ponadetatowe potrzeby mobilizacyjne[3]:
- grupy zabezpieczenia ukompletowania (GZU) etatowych potrzeb mobilizacyjnych
- grupy zabezpieczenia dostarczenia (GZD), np. środki transportowe czy maszyny do prac ziemnych
- mobilizacyjne uzupełnienie wakatów (MUW).
Zasoby osobowe stanowią żołnierze pełniący czynną służbę wojskową w czasie pokoju oraz żołnierze rezerwy. Ci ostatni dzielą się na[3]:
- rezerwę alarmową (osoby posiadające przydziały mobilizacyjne)
- rezerwa wyszkolona – żołnierze zawodowi, oficerowie do 60 roku życia i podoficerowie do 50 roku życia, będący na przydziałach mobilizacyjnych do 5-7 lat od zakończenia służby wojskowej.
- rezerwa niewyszkolona
- rezerwę bierną
- byli żołnierze służby czynnej bez nadanych przydziałów
- rezerwę ogólną
- osoby po kwalifikacji wojskowej bez odbycia czynnej służby wojskowej
- rezerwę niekwalifikowaną.
- osoby której ze względu na wiek, stan zdrowia i wyszkolenia nie można wykorzystać do wykonywania zadań obronnych
Przygotowania zasobów rezerw osobowych na potrzeby mobilizacyjne osiągną się poprzez[2]:
- prowadzenie wnikliwej analizy potrzeb mobilizacyjnych jednostek wojskowych,
- opracowanie właściwej koncepcji, zasad i sposobów pozyskiwania rezerw,
- podejmowanie działań (szkoleń) mających na celu przygotowanie osób funkcyjnych do działania na polu walki.
W celu zapewnienia obsady stanowisk etatowych sił zbrojnych czasu „W”, wytypowanym żołnierzom rezerwy i pracownikom wojska nadaje się przydziały mobilizacyjne i pracownicze przydziały mobilizacyjne w następujący sposób[4]:
- żołnierzom rezerwy, których w pierwszej kolejności przewiduje się powołać do czynnej służby wojskowej w czasie wojny nadaje się przydziały mobilizacyjne na stanowiska określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny.
- pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych mogą być nadawane w czasie pokoju pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zdrodowski (red.) 2008 ↓, s. 104.
- ↑ a b Wojnarowski i Wojnarowska-Szpucha 2016 ↓, s. 73.
- ↑ a b Wojnarowski i Wojnarowska-Szpucha 2016 ↓, s. 74.
- ↑ Wojnarowski i Wojnarowska-Szpucha 2016 ↓, s. 104.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Wojnarowski, Sylwia Wojnarowska-Szpucha: Przygotowanie i rozwinięcie zasobów potencjału obronnego Polski. Wybrane problemy. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2016. ISBN 978-83-7523-492-3.
- Bogdan Zdrodowski (red.): Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej. Wydział Strategiczno–Obronny, 2008.