Podchloryn wapnia

Podchloryn wapnia
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
addyt.	chlorydooksygenian(1−) wapnia
	Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.	podchloryn wapnia
Stocka	chloran(I) wapnia
inne	wapno chlorowane, wapno bielące, chlorek bielący
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Ca(ClO)2
Masa molowa	142,98 g/mol
Wygląd	biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	7778-54-3
PubChem	24504
DrugBank	DB15912
SMILES
	[O-]Cl.[O-]Cl.[Ca+2]
Właściwości
	Gęstość
	2,35 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	200 (z rozkładem)
Temperatura topnienia	100 °C
Temperatura wrzenia	177 °C (rozkład)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-12-20]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H272, H302, H314, H400, EUH031
Zwroty P	P220, P273, P280, P305+P351+P338, P310
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty R	R8, R22, R31, R34, R50
Zwroty S	S1/2, S26, S36/37/39, S45, S61
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 3 2 OX
Numer RTECS	NH3485000
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Substancja stała koloru białego o charakterystycznym zapachu chloru, higroskopijna. Otrzymuje się ją poprzez nasycanie wodnego roztworu wodorotlenku wapnia (woda wapienna) gazowym chlorem.

2Ca(OH)₂ + 2Cl₂ → Ca(OCl)₂ + CaCl₂ + 2H₂O

Wapno chlorowane to właściwie mieszanina podchlorynu i chlorku wapnia^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b Podchloryn wapnia, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
↑ Podchloryn wapnia (nr 211389) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-12-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Podchloryn wapnia (nr 211389) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-12-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Janusz Supniewski: Preparatyka Nieorganiczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 515–516.