Parki narodowe na Filipinach
Parki narodowe Filipin (fil. Pambansang Liwasan ng Pilipinas) – miejsca o wartości historycznej lub przyrodniczej przeznaczone do ochrony i zrównoważonego wykorzystania utworzone przez Departament Środowiska i Zasobów Naturalnych w ramach zintegrowanej narodowej ustawy o systemie obszarów chronionych z 1992 roku[1]. W 2012 roku było na Filipinach 240 obszarów chronionych, z których 35 zostało zakwalifikowanych jako parki narodowe[2].
Największym parkiem narodowym Filipin jest Park Narodowy Mounts Iglit-Baco o powierzchni 75 455 ha, natomiast najmniejszym jest Park Narodowy MacArthur Landing, którego powierzchnia wynosi zaledwie 6,78 ha. Dla porównania parkiem narodowym w Polsce może zostać obszar chroniony o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha.
Miejsce światowego dziedzictwa UNESCO lub część miejsca światowego dziedzictwa UNESCO
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ National Integrated Protected Areas System Act of 1992. Department of Environment and Natural Resources. [dostęp 2012-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 maja 2013)]. (ang.).
- ↑ Establishing and Managing Protected Areas. Department of Environment and Natural Resources – Protected Areas and Wildlife Bureau. [dostęp 2012-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 kwietnia 2012)]. (ang.).
- ↑ Philippines National PA. ASEAN Centre for Biodiversity, 2004. [dostęp 2014-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-10)]. (ang.).
- ↑ Philippines National PA. ASEAN Centre for Biodiversity, 2004. [dostęp 2014-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-10)]. (ang.).