Przejdź do zawartości

Piotr I Karadziordziewić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr I Karadziordziewić
Ilustracja
ilustracja herbu
Faksymile
Król Serbii
Okres

od 1903
do 1918

Poprzednik

Aleksander Obrenowić

Król Serbów, Chorwatów i Słoweńców
Okres

od 1918
do 1921

Następca

Aleksander I Karadziordziewić

Dane biograficzne
Dynastia

Karadziordziewicie

Data urodzenia

29 czerwca 1844

Data śmierci

16 sierpnia 1921

Ojciec

Aleksander Karadziordziewić

Matka

Persyda Nenadović

Rodzeństwo

Poleksja, Kleopatra, Aleksy, Svetozar, Helena, Andrzej, Elżbieta, Jerzy, Arsen

Żona

Zorka Petrowić-Niegosz
od 11 sierpnia 1883
do 16 marca 1890

Dzieci

Helena, Milena, Jerzy, Aleksander, Andrzej

Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego (Serbia) Krzyż Wielki Orderu Orła Białego (Serbia) Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy (Serbia) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Piotra (Czarnogóra) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch

Piotr I Karadziordziewić (cyr. Петар I Карађорђевић, lat. Petar I Karađorđević; ur. 29 czerwca 1844 w Belgradzie, zm. 16 sierpnia 1921 tamże) – ostatni król Serbii od 1903 do 1918 roku, pierwszy władca Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców od 1918 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako piąte dziecko księcia Aleksandra z dynastii Karadziordziewiciów i księżnej Persidy. Edukację rozpoczął w Belgradzie, gdzie skończył szkołę podstawową i gimnazjum. Potem kontynuował ją w szkołach wyższych w Genewie i Paryżu. Walczył po stronie Francuzów w wojnie francusko-pruskiej (1870–1871). W 1875 roku przyłączył się do bośniackiego powstania przeciwko Turkom. Doszedł do władzy w wyniku puczu wojskowego w 1903 roku, który obalił dynastię Obrenowiciów.

Wynikiem wojen bałkańskich był znaczący wzrost terytorialny Serbii i wyparcie z Bałkanów osłabionego Imperium Osmańskiego. Na skutek trudów wojny podupadł na zdrowiu i zrezygnował tymczasowo z pełnienia urzędu na rzecz swojego syna Aleksandra, którego ustanowił regentem. W sierpniu 1914 roku po kryzysie sarajewskim Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii, rozpoczynając tym samym I wojnę światową. W grudniu 1918 powrócił do kraju, aby objąć tron nowo utworzonego Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Po jego śmierci na tron wstąpił jego syn Aleksander.

Jako król Serbii wsławił się reformami konstytucji, wojska, systemu edukacji, rolnictwa i został zapamiętany jako król Piotr I Wybawiciel (cyr. Краљ Петар I Ослободилац).