Przejdź do zawartości

Przebendowski Hrabia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb hrabiów Przebendowskich w Rzeczypospolitej według Pommersches Wappenbuch (wersja mała, bez trzymaczy)
Herb z 1789 roku

Przebendowski Hrabia – polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Kuna.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

Herb według Pommersches Wappenbuch[1]: W polu złotym kuna wspięta naturalna, ze światem błękitnym z krzyżem i obręczą złotymi, nad nią korona królewska zamknięta. W klejnocie nad hełmem w koronie hrabiowskiej kuna jak w godle. Labry czarne, podbite złotem. Trzymacze: dwaj rycerze z włóczniami w zewnętrznych rękach.

Juliusz Karol Ostrowski podaje jako Przebendowski I podobny herb, ale bez trzymaczy, kuna siedzi na pagórku zielonym, zaś korona hrabiowska spoczywa bezpośrednio na tarczy, dopiero nad nią hełm z labrami i koroną szlachecką, ale bez klejnotu. Jako Przebendowski II Ostrowski opisuje herb jak wyżej, ale z trzymaczami[2].

Herb z nadania tytułu hrabiowskiego w 1789 roku: W polu czerwonym na pagórku zielonym kuna siedząca naturalna, ze światem błękitnym z krzyżem i obręczą złotymi. Na tarczy korona hrabiowska. W klejnocie nad hełmem w koronie kuna jak w godle. Labry czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Tytuł hrabiowski jako pierwszy z rodziny Przebendowskich otrzymać miał w 1711 roku Jan Przebendowski od Augusta Sasa za wsparcie przy elekcji[2]. Następnie tytuł galicyjskiego hrabiego nadano Jakubowi Przebendowskiemu 22 października 1789. Podstawą nadania miał być pełniony urząd kasztelana elbląskiego. Jakub Przebendowski w swoim podaniu przywoływał także fakt pełnienia dobrze wykonanego poselstwa do cesarza Karola VI przez swego przodka, Jana, wobec którego cesarz stosował tytulaturę graf von Przebendau[3].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

graf von Przebendowski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Julius Theodor Bagmihl: Pommersches Wappenbuch. T. 4. Szczecin: 1854, s. 170, 172, tabl. LIII, LIV.
  2. a b Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 289–290.
  3. Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 307–309. ISBN 978-83-7181-597-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]