Prawo mili

Prawo mili – stosowany w średniowieczu przywilej handlowy, zgodnie z którym na terenie o promieniu jednej mili^[a] wokół miasta wszystkie znajdujące się tam targi, kramy, składy (np. sukna), jatki, piekarnie i karczmy^[1] musiały być własnością miasta.

Przywileje takie nadawane bywały przez panujących książąt i bywały dla miast ważnym monopolem, wpływającym korzystnie na ich rozwój.

Zobacz też

Uwagi

↑ W średniowieczu dystans jednej mili różnił się długością w zależności od regionu i w różnym czasie, ale i tak zawsze był znacznie dłuższy niż współczesna mila morska albo mila angielska; przykładowo mila polska miała ponad 7 kilometrów, a große Meile używana w Westfalii – nawet ponad 10 km. Mila wrocławska miała około 6,7 km.

Przypisy

↑ Halina Okólska: Wrocławski cech karczmarzy w okresie od 2. poł. XIII w. do końca XVIII w.. W: Piwo we Wrocławiu od średniowiecza po czasy współczesne. Wrocław: Muzeum Miejskie Wrocławia, 2002, s. 47. ISBN 83-917909-0-8.

[średn-1] W średniowieczu dystans jednej mili różnił się długością w zależności od regionu i w różnym czasie, ale i tak zawsze był znacznie dłuższy niż współczesna mila morska albo mila angielska; przykładowo mila polska miała ponad 7 kilometrów, a große Meile używana w Westfalii – nawet ponad 10 km. Mila wrocławska miała około 6,7 km.

[HO-2] Halina Okólska: Wrocławski cech karczmarzy w okresie od 2. poł. XIII w. do końca XVIII w.. W: Piwo we Wrocławiu od średniowiecza po czasy współczesne. Wrocław: Muzeum Miejskie Wrocławia, 2002, s. 47. ISBN 83-917909-0-8.

[a]

[1]