Roy P. Kerr
Roy Kerr | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
matematyk |
Roy Patrick Kerr (ur. 16 maja 1934 w Kurowie, Nowa Zelandia) – nowozelandzki fizyk matematyczny zajmujący się ogólną teorią względności Einsteina.
Wsławił się odkryciem metryki Kerra – jednego ze ścisłych rozwiązań równań Einsteina w próżni, opisującego wirującą czarną dziurę.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Roy Patrick Kerr urodził się 16 maja 1934 r. w miejscowości Kurow w regionie Canterbury na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii. Uczył się najpierw w St Andrew's College w Christchurch, a następnie wstąpił do Canterbury University College, gdzie w 1954 r. uzyskał dyplom M. Sc. z dystynkcjami (I class honours). Następnie od 1955 do 1958 r. przebywał w Cambridge (USA) na Uniwersytecie Harvarda (Harvard University), gdzie uzyskał swój doktorat za pracę o równaniach ruchu w Ogólnej teorii względności (Equation of Motion in General Relativity). Praca ta została opublikowana w czasopiśmie naukowym Il Nuovo Cimento[1][2]. Kontynuował swoje studia na Syracuse University (USA). Następnie pracował razem z J. Goldbergiem w Aeronautical Research Laboratory w Dayton, Ohio[3].
Od 1962 do 1972 przebywał na University of Texas at Austin. W 1962 odkrył metrykę Kerra opisującą czasoprzestrzeń masywnego wirującego obiektu, będące jednym ze ścisłych rozwiązań równań Einsteina w próżni. Praca ta została zaprezentowana na Międzynarodowym Symposium Astrofizyki Relatywistycznej w Austin. W 1963 Kerr opublikował swoje odkrycie w czasopiśmie naukowym Physical Review Letters[4]. Od 1965 r. współpracował z A. Schildem nad czasoprzestrzenią Kerra-Schilda[5][6]. W 1972 wrócił do Nowej Zelandii, na Wydział Matematyki Uniwersytetu w Canterbury. W lutym 1993 roku Roy Kerr przeszedł na emeryturę. Był promotorem sześciu prac doktorskich[7]. Kerr otrzymał wiele znaczących odznaczeń i nagród, z których najwyższym jest Hughes Medal przyznany mu w 1984 roku przez Royal Society w Londynie.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Roy Patrick Kerr, Discovering the Kerr and Kerr-Schild metrics, „arXiv:gr-qc”, 14 stycznia 2008, arXiv:0706.1109v2 [gr-qc] (ang.).
- M. Head, Marilyn Head: Feature: Man of mystery by Marilyn Head. New Zealand Listener. [dostęp 2010-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-21)]. (ang.). ,
- B. Woods, http:// ifs.massey.ac.nz/ mathnews/ centrefolds/ 58/ Aug1993.shtml
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ R.P.Kerr(1958), The Lorentz-covariant Approximation Method in General Relativity, Il Nuovo Cim.X13,p.469
- ↑ R.P.Kerr(1960),On the quasi-static Approximation Method in General Relativity,Il Nuovo Cim.X16, s.26
- ↑ Goldberg, J.N. and Kerr, R. P. (1961). Some applications of the infinitesimal-holonomy group to the Petrov classification of Einstein spaces J. Math. Phys. 2, 327.
- ↑ R.P. Kerr, (1963). Gravitational field of a spinning mass as an example of algebraically special metrics, Phys. Rev. Lett. 11, 26
- ↑ R.P. Kerr, A. Schild, (1965a). A new class of vacuum solutions of the Einstein field equations, Atti del Congregno Sul la Relativita Generale: Galileo Centenario
- ↑ R.P. Kerr, A. Schild,(1965b). Some algebraically degenerate solutions of Einstein’s gravitational field equations, Proc. Sym. in Applied Math. XVII, Edited by R. Finn. American Math. Soc, Providence, Rhode Island, 199-209
- ↑ The Mathematics Genealogy Project - Roy Kerr. [dostęp 2010-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-12)].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Fotografia R. P. Kerra
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Roy P. Kerr w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)