Rajdowe Mistrzostwa Świata 1986

Sezon 1986
Rajdowych mistrzostw świata
Liczba rajdów	13
Pierwsza runda	Rajd Monte Carlo
Ostatnia runda	Olympus Rally
	Mistrzowie
Kierowcy	Juha Kankkunen
Konstruktorzy	Peugeot
	Poprzedni sezon • Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Juha Kankkunen jadący Peugeotem 205 Turbo 16 E2 podczas Rajdu San Remo w roku 1986

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1986 były 14 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1986 został fiński kierowca Juha Kankkunen startujący samochodem Peugeotem 205 Turbo 16 E2, wyprzedził on Markku Aléna i Timo Salonena. Tytuł konstruktorów wygrał Peugeot przed Lancią i Volkswagenem.

Kalendarz^[1]

W sezonie 1986 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów, to o jeden więcej niż rok wcześniej, nowym rajdem był amerykański Rajd Olympus.

Runda	Data	Nazwa rajdu	Zwycięzca	Wyniki
1	18–24 stycznia	54. Rajd Monte Carlo	Henri Toivonen	Wyniki
2	14–16 lutego	36. Rajd Szwecji	Juha Kankkunen	Wyniki
3	5–8 marca	20. Rajd Portugalii	Joaquim Moutinho	Wyniki
4	29 marca–2 kwietnia	34. Rajd Safari	Björn Waldegård	Wyniki
5	1–3 maja	30. Rajd Francji	Bruno Saby	Wyniki
6	2–4 czerwca	33. Rajd Grecji	Juha Kankkunen	Wyniki
7	5–8 lipca	16. Rajd Nowej Zelandii	Juha Kankkunen	Wyniki
8	6–9 sierpnia	6. Rajd Argentyny	Miki Biasion	Wyniki
9	5–7 września	36. Rajd Finlandii	Timo Salonen	Wyniki
10	24–27 września	18. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej	Björn Waldegård	Wyniki
11	13–17 października	28. Rajd San Remo	Markku Alén	Wyniki
12	16–19 listopada	35. Rajd Wielkiej Brytanii	Timo Salonen	Wyniki
13	4–7 grudnia	21. Olympus Rally	Markku Alén	Wyniki

Zespoły i kierowcy

Zespół	Producent	Samochód	Opony	Kierowca	Rundy
Peugeot Talbot Sport	Peugeot	205 Turbo 16 E2	M	Timo Salonen	1–3, 5–7, 9, 11–12
				Juha Kankkunen	1–4, 6–9, 11–13
				Bruno Saby	1, 5–6, 8, 11
				Michèle Mouton	1, 5
				Shekhar Mehta	4
				Stig Blomqvist	9
				Andrea Zanussi	11
				Mikael Sundström	12
Audi Sport	Audi	Quattro Sport S1	M	Walter Röhrl	1, 3, 6
				Hannu Mikkola	1, 6
				Rudi Stohl	1, 3–4, 6–8, 10–11
				Mikael Ericsson	2
				Gunner Pettersson	2
				Malcolm Stewart	7
				Wilfred Wiedner	10
				John Buffum	13
Martini Racing	Lancia	Delta S4 Rally 037 evo	P	Markku Alén	1–9, 11–13
				Henri Toivonen	1–3, 5
				Miki Biasion	1, 3–8, 11
				Vic Preston	4
				Greg Criticos	4
				John Hellier	4
				Mikael Ericsson	6–7, 9, 12
				Jorge Recalde	8
				Kalle Grundel	9
Austin Rover World Championship Team	MG	Metro 6R4	M	Tony Pond	1, 3, 5, 11–12
				Malcolm Wilson	1–3, 5, 9, 11–12
				Per Eklund	2, 9, 12
				Marc Duez	3, 11–12
				Didier Auriol	5
				Harri Toivonen	9, 12
				David Llewellin	12
				Jimmy McRae	12
Citroën Competition	Citroën	BX	P	Jean-Claude Andruet	1–2, 6
				Philippe Wambergue	1–2, 6
				Maurice Chomat	6
Ford Motor Company	Ford	RS200	M	Stig Blomqvist	2–3, 6, 12
				Kalle Grundel	2–3, 6, 12
				Joaquim Santos	3
				Mark Lovell	12
				Stig Andervang	12
Toyota Team Europe	Toyota	Celica TCT	P	Björn Waldegård	4, 10, 13
				Erwin Weber	4, 10
				Lars-Erik Torph	4, 10, 13
				Robin Ulyate	10
				Steve Millen	13
Team Nissan Europe	Nissan	240RS	D	Jayant Shah	4
				George Moschous	6
				Stratis Hatzipanayiotou	6
				Reg Cook	7
				Paddy Davidson	7
				Alain Ambrosino	10
				Louise Aitken-Walker	12
Opel Euro Sport	Opel	Manta 400	M	Basil Criticos	4, 8
Opel Euro Sport	Opel	Manta 400	M	Russell Brookes	12
Société Diac	Renault	5 Maxi Turbo	M	François Chatriot	5
Rothmans Porsche Rally Team	Porsche	911SC RS	M	Saeed Al-Hajri	6
Jolly Club	Lancia	Delta S4	P	Dario Cerrato	11
Mazda Rally Team Europe	Mazda	Familia 4WD	M	Ingvar Carlsson	1–2, 9, 12
				Achim Warmbold	1
				Rod Millen	7, 13
Volkswagen Motorsport	Volkswagen	Golf GTi	P	Franz Wittman	1, 3–6, 8
Volkswagen Motorsport	Volkswagen	Golf GTi	P	Kenneth Eriksson	1–9, 11–12
Fuji Heavy Industries	Subaru	RX Turbo	P	Mike Kirkland	4, 7
				Possum Bourne	4, 7
				Frank Turbo	4, 7
Renault Elf Philips	Renault	11 Turbo	M	Jean Ragnotti	5, 11
Niezarejestrowany jako producent
Jolly Club	Fiat	Uno Turbo	P	Giovanni del Zoppo	1, 3, 5–6, 11
				Michele Rayneri	1, 5–6, 11
				Alex Fiorio	1, 3, 5, 11

Wyniki

Klasyfikacja kierowców

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1986 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º	9º	10º
Punkty	20	15	12	10	8	6	4	3	2	1

Uwaga: FISA unieważnił wyniki Rajdu San Remo.

Miejsce	Kierowca	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	CIV	ITA	GBR	USA	Pkt.
1	Juha Kankkunen	5	1	NU	5		1	1	NU	2		-	3	2	118
2	Markku Alén	NU	2	NU	3	NU	NU	2	2	3		-	2	1	104
3	Timo Salonen	2	NU	NU		NU	NU	5		1		-	1		63
4	Björn Waldegård				1						1	-		5	48
5	Miki Biasion	NU		NU		NU	2	3	1			-			47
6	Lars-Erik Torph				2						2	-		4	40
7	Bruno Saby	6				1	3		NU			-			38
8	Mikael Ericsson		4				NU	4		5		-	NU		28
9	Kalle Grundel		3	NU			NU			6		-	5		26
10	Kenneth Eriksson	9	7	NU	NU	8	7	7	5	12		-	11		25
11	Stig Blomqvist		NU	NU			NU		3	4		-	NU		22
11	Erwin Weber				4						3	-			22
13	Henri Toivonen	1	NU	NU		NU						-			20
13	Joaquim Moutinho			1								-			20
15	Rudi Stohl	17		NU	NU		6	12	6		7	-			16
16	Carlos Bica			2								-			15
16	François Chatriot					2						-			15
18	Hannu Mikkola	3										-			12
	Giovanni Del Zoppo	NU		3		NU	NU					-			12
	Yves Loubet					3						-			12
	John Buffum											-		3	12
22	Walter Röhrl	4		NU								-			10
	Jorge Ortigão			4								-			10
	Jean Ragnotti					4						-			10
	Saeed Al-Hajri						4					-			10
	Jorge Recalde								4			-			10
	Robin Ulyate										4	-			10
	Mikael Sundström									NU		-	4		10
29	Gunnar Pettersson		5							NU		-			8
	Auguste Turiani			5			NU					-			8
	Jean-Claude Torre					5						-			8
	Stratis Hatzipanayiotou						5					-			8
	Samir Assef										5	-			8
	Per Eklund		NU							7		-	7		8
35	Franz Wittmann	10		NU	12	NU	9		7			-			7
36	Neil Allport							6				-		11	6
37	Jean-Claude Andruet	NU	6				Ret					-			6
	Jean-Sébastien Couloumiès			6								-			6
	Mike Kirkland				6			NU				-			6
	Paul Rouby					6						-			6
	Wilfried Wiedner										6	-			6
	Tony Pond	NU		NU		NU						-	6		6
	Paolo Alessandrini											-		6	6
44	Rod Millen							10				-		7	5
45	Salvador Servià	7										-			4
	Ramiro Fernandes			7								-			4
	Frank Tundo				7			NU				-			4
	Michel Neri					7						-			4
49	Giovanni Recordati			8		NU	19					-	NU		3
50	Alain Oreille	8				NU						-			3
	Roger Ericsson		8									-			3
	Shekhar Mehta				8							-			3
	Iórgos Moschous						8					-			3
	Paddy Davidson							8				-			3
	José Celsi								8			-			3
	Harri Toivonen									8		-	NU		3
	Alain Ambrosino										8	-			3
	Jimmy McRae											-	8		3
	Possum Bourne				NU			NU				-		8	3
60	Björn Johansson		9									-			2
	António Segurado			9								-			2
	Greg Criticos				9							-			2
	Gilbert Casanova					9						-			2
	Reg Cook							9				-			2
	Ernesto Soto								9			-			2
	Lasse Lampi									9		-			2
	Patrick Copetti										9	-			2
	David Llewelin											-	9		2
	Clive Smith											-		9	2
70	Basil Criticos				11				10			-			1
71	Malcolm Wilson	NU	NU	NU		NU				10		-	17		1
72	Sören Nilsson		10									-			1
	António Coutinho			10								-			1
	Johnny Hellier				10							-			1
	Christian Gardavot					10						-			1
	Michele Rayneri	NU		NU		NU	10					-			1
	Martial Yacé										10	-			1
	Ingvar Carlsson	NU	NU							NU		-	10		1
	Paul Choiniere											-		10	1

Kolor	Opis
Złoty	Zwycięzca
Srebrny	2. miejsce
Brązowy	3. miejsce
Zielony	Punktowane miejsce
Niebieski	Ukończył nie punktował
Fioletowy	Nie ukończył NU
Czarny	Wykluczony X
Biały	Nie wystartował NW
Puste	Nie brał udziału

Klasyfikacja kierowców (Grupa A)

W klasyfikacji kierowców grupy A do końcowej klasyfikacji zostało zaliczone sześć najlepszych wyników z sezonu. System punktacji składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano^[2]. Wpierw punkty zdobywał najwyżej sklasyfikowany kierowca grupy A według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º
Punkty	8	7	6	5	4	3	2	1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego kierowcy grupy A za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w jednej z trzech klas (do 1300 cm3, 1300-2000 cm3 i ponad 2000 cm3), pod warunkiem, że dany kierowca znalazł się w pierwszej ósemce w klasyfikacji grupy A, według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º
Punkty	10	8	6	5	4	3	2	1

Tabela przedstawia tylko dziesięciu najlepszych zawodników. FISA unieważnił wyniki Rajdu San Remo.

Msc.	Kierowca	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	CIV	GBR	USA	Pkt
1	Kenneth Eriksson	10	(9)			(8)	11	13	13	11		11		69
2	Rudi Stohl	5					13	8	11		13			50
3	Franz Wittmann	7			9		8		8					32
4	Rod Millen							11					13	24
5	Lasse Lampi									13		8		21
6	Alain Oreille	13												13
	Mikael Ericsson		13											13
	Giovanni Del Zoppo			13										13
	Mike Kirkland				13									13
	Yves Loubet					13								13

Klasyfikacja zespołowa

W sezonie 1986 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano^[2].

Wpierw punkty (nieznaczna zmiana w ilości przyznawanych punktów w porównaniu do sezonu 1985) dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º	9º	10º
Punkty	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º
Punkty	8	7	6	5	4	3	2	1

Aby zespół był liczony w tej klasyfikacji to musiał on zgłosić się do niej na początku sezonu. Drużyna musiała także zarejestrować wcześniej swoich zawodników, którzy mogli wtedy zdobywać punkty w tej klasyfikacji. Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Wybrzeża Kości Słoniowej i Olympus nie był brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej. FISA unieważnił także wyniki Rajdu San Remo.

Miejsce	Zespół	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	CIV	ITA	GBR	USA	Pkt
1	Peugeot	17	20		(10)	20	20	20	(14)	20		-	20		137
2	Lancia	20	17		(14)		17	17	20	14		-	17		122
3	Volkswagen	9	10			9	11	12	14			-			65
4	Audi	14	15									-			29
5	Ford		14									-	10		24
6	Toyota				20							-			20
7	Renault					14						-			14
8	Subaru				13							-			13
9	Austin Rover									4		-	8		12
10	Citroën		10									-			10
11	Mazda											-	9		9
12	Opel								5			-			5
Miejsce	Zespół	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	CIV	ITA	GBR	USA	Pkt

Linki zewnętrzne

Wyniki sezonu na stronie eWRC.com

Przypisy

↑ Season 1986. www.ewrc-results.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Season 1986 Rule changes. www.juwra.com. [dostęp 2020-04-24]. (ang.).

[1] Season 1986. www.ewrc-results.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).

[autonazwa1-2] Season 1986 Rule changes. www.juwra.com. [dostęp 2020-04-24]. (ang.).

[1]

[2]

Kalendarz[1]