Przejdź do zawartości

Waco CG-15

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waco CG-15
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Konstruktor

Waco Aircraft Company

Typ

szybowiec transportowy

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

2 osoby

Historia
Data oblotu

1943

Lata produkcji

1943–1944

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

18,93 m

Wydłużenie

6,21

Długość

18,93 m

Wysokość

3,87 m

Powierzchnia nośna

57,90 m²

Masa
Własna

1 740 kg

Użyteczna

1 910 kg

Startowa

3 650 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

100 km/h

Prędkość holowania

290 km/h

Dane operacyjne
Liczba miejsc
13
Użytkownicy
USA

Waco CG-15amerykański szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1943 roku w firmie Waco Aircraft Company na podstawie wprowadzonego do produkcji seryjnej szybowca Waco CG-4 opracowano nowy szybowiec, z uwagi na to, że zmiany w konstrukcji były znaczne uznano, że jest to nowa konstrukcja otrzymał on oznaczenie CG-15. Zbudowano dwa prototypy tych szybowców.

W krótkim czasie po próbach prototypów rozpoczęto jego produkcję seryjną, a seryjne szybowce otrzymały oznaczenie CG-15A, która trwała kilka miesięcy, wyprodukowano 427 szybowców tego typu.

W 1945 roku jeden z szybowców przebudowano na motoszybowiec montując na skrzydłach dwa silniki gwiazdowe Jacobs R-755-9 o mocy 245 KM (180 kW). Motoszybowiec ten nie wszedł do produkcji seryjnej.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Szybowce były używane do oddziałach powietrznodesantowych armii amerykańskiej w końcowym okresie wojny.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Szybowiec Waco CG-15 był górnopłatem zastrzałowym o konstrukcji mieszanej. Konstrukcja kadłuba kratownicowa, ze spawanych rur. Kadłub kryty płótnem. Płaty prostokątne z zaokrąglonymi końcówkami, były wyposażone w klapy tylne o konstrukcji drewnianej. Płat podparty był jednym zastrzałem. Kabina załogi zakryta z bocznymi drzwiami, wewnątrz kadłuba znajdowała się miejsca dla 13 żołnierzy z pełnym wyposażeniem. Szybowiec mogli oni opuścić drzwiami w bocznej ścianie lub przez uchylenie do góry kabiny pilotów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 74, 76. ISBN 83-11-07162-4.