Wikipedysta:Kuba349/brudnopis 2
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 kwietnia 1978 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1948 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Dywizja Piechoty Morskiej, 3 Oddział Ekspedycyjny Marines, |
| Stanowiska |
Dowódca 1 Dywizji Piechoty Morskiej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
Pedro Augusto del Valle (ur. 28 sierpnia 1893 w San Juan, zm. 28 kwietnia 1978 w Annapolis) – amerykański dowódca wojskowy portorykańskiego pochodzenia, generał porucznik United States Marine Corps. Uczestnik I wojny światowej, wojen bananowych i II wojny światowej, dowódca 1 Dywizji Piechoty Morskiej (w latach 1944–1945).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Del Valle urodził się 28 sierpnia 1893 w San Juan na Portoryko, gdy wyspa znajdowała się pod panowaniem hiszpańskim[1]. Jego ojciec był lekarzem[2] oraz inspektorem generalnym hiszpańskiego rządu kolonialnego w Portoryko[3]. W 1900 roku, po zakończeniu wojny, rodzina del Valle przeniosła się do stanu Maryland[4]. Wuj Pedra, Francisco del Valle, pozostał w Portoryko i pełnił funkcję burmistrza San Juan[5]. W 1917 roku, w efekcie podpisania przez prezydenta Woodrowa Wilsona ustawy Jones-Shafroth Act, Pedro del Valle, podobnie jak wszyscy Portorykańczycy, został obywatelem Stanów Zjednoczonych[6]. Ukończył publiczną szkołę podstawową i średnią w Baltimore[7].
17 czerwca 1911, po ukończeniu szkoły średniej, mianowany przez rząd federalny gubernator Portoryko George Radcliffe Colton wyznaczył Pedra del Valle na ucznia United States Naval Academy[8]. Został absolwentem tej uczelni wojskowej w czerwcu 1915 roku[9]. 5 czerwca 1915 został przyjęty do United States Marine Corps w randze podporucznika (second lieutenant)[10]. Del Valle, po ukończeniu Naval Academy, rozpoczął naukę w znajdującej się w Norfolk szkole oficerskiej[11].
Kariera wojskowa
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu kursu w szkole oficerskiej, dołączył do 1 Dywizji Piechoty Morskiej[9]. Na początku stycznia 1916 roku, był zaangażowany w działania wojenne na terytorium Haiti[11]. W 1916 roku, był członkiem ekspedycji wojskowej do Santo Domingo[12]. Podczas I wojny światowej del Valle dowodził oddziałem piechoty morskiej na pokładzie USS Texas (BB-35)[13]. Po odbyciu służby wojskowej na pokładzie USS Wyoming (BB-32), został adiutantem generała Josepha Henry’ego Pendletona[1] i towarzyszył mu podczas inspekcji w Indiach Zachodnich[13].
Wojny bananowe
[edytuj | edytuj kod]W latach 20. XX wieku brał udział w toczonych na terytorium Nikaragui walkach z Augustem Sandino[14]. W latach 1926–1928 del Valle służył w haitańskiej żandarmerii[1]. W 1928 roku powrócił do Stanów Zjednoczonych[7]. W latach 1928–1929 uczęszczał na odbywający się w Marine Corps Base Quantico kurs oficerski[7].
W 1931 roku del Valle został mianowany przez generała Randolpha C. Berkeley’a na funkcję członka „Landing Operations Text Board” – komisji odpowiedzialnej za opracowanie doktryny wojennej desantu morskiego marines[15]. W 1932 roku napisał opublikowany w Marine Corps Gazette esej pt. „przerzut żołnierzy z okrętu na brzeg w operacjach morsko-desantowych”[15].
W 1933 roku pełnił funkcję oficera wywiadu w Hawanie, w związku z tzw. rewoltą sierżantów[16]. W latach 1935–1937 pełnił funkcję asystenta attaché morskiego przy Ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Rzymie[13]. Jako asystent attaché, pełnił funkcję obserwatora włoskich sił lądowych Esercito Italiano podczas drugiej wojny włosko-abisyńskiej[16].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Hispanics in America’s Defense, Office of the Deputy Assistant Secretary of Defense for Military Manpower and Personnel Policy, 1990, s. 111, ISBN 978-0160180514 [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ Renda 2001 ↓, s. 61.
- ↑ David 2020 ↓.
- ↑ Pedro del Valle [online], ww2db.com [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ Galería de Alcaldes 1879–2000 [online], legislaturasanjuan.pr [dostęp 2021-08-23] (hiszp.).
- ↑ Puerto Rico status [online], govinfo.gov [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ a b c Archives West: Pedro Del Valle papers, 1949–1978 [online], archiveswest.orbiscascade.org [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ Annual Register of the United States Naval Academy, Annapolis: United States Naval Academy, 1913, s. 54 [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ a b Bielakowski 2013 ↓, s. 156.
- ↑ Journal of the Executive Proceedings of the Senate of the United States of America, United States Government Printing Office, 1959, s. 64 [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ a b Daugherty III 2009 ↓, s. 271.
- ↑ Hispanic Americans in the United States Marine Corps [online], usmcmuseum.com [dostęp 2021-08-23] (ang.).
- ↑ a b c Who’s Who in Marine Corps History – Lt Gen Pedro A. del Valle [online], tecom.usmc.mil, 16 maja 2011 [dostęp 2021-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-16] (ang.).
- ↑ Hispanic Heroes and Leaders from the Yester Years [online], ansomil.org, 18 listopada 2007 [dostęp 2021-08-24] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-18] (ang.).
- ↑ a b Joseph H. Alexander, The Final Campaign: Marines in the Victory on Okinawa (Countdown to ‘Love-Day’) [online], nps.gov [dostęp 2021-08-24] (ang.).
- ↑ a b Schuon 1963 ↓, s. 57.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mary A. Renda: Taking Haiti: Military Occupation and the Culture of U.S. Imperialism, 1915–1940. University of North Carolina Press, 2001. ISBN 978-0807849385. (ang.).
- Karl Schuon: U.S. Marine Corps Biographical Dictionary. Nowy Jork: Franklin Watts, Inc., 1963. (ang.).
- Saul David: Crucible of Hell: The Heroism and Tragedy of Okinawa, 1945. Hachette Books, 2020. ISBN 978-0-316-53465-9. (ang.).
- Alexander M. Bielakowski: Ethnic and Racial Minorities in the U.S. Military: A–L. ABC-CLIO, 2013. ISBN 978-1598844276. (ang.).
- Leo J. Daugherty III: Pioneers of Amphibious Warfare, 1898–1945: Profiles of Fourteen American Military Strategists. McFarland & Company, 2009. ISBN 978-0786433940. (ang.).