Tomasz Janusz Moskal
| Ks. dr hab. | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Wyznanie | |
| Odznaczenia | |
Tomasz Janusz Moskal (ur. 22 stycznia 1972 w Nisku[1]) – polski duchowny, dr hab. nauk teologicznych, adiunkt Instytutu Historii Kościoła i Patrologii Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i Instytutu Teologicznego im. bł. Wincentego Kadłubka w Sandomierzu, profesor nadzwyczajny Katedry Historii Kościoła w Czasach Najnowszych, Metodologii i Nauk Pomocniczych[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1998 ukończył studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II[2], natomiast 9 czerwca 2004 obronił pracę doktorską pt. Biblioteki parafialne w archidiakonacie sandomierskim w XVIII wieku, otrzymując doktorat, a 24 czerwca 2014 habilitował się na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy zatytułowanej Książka w kulturze sandomierskiego środowiska kolegiackiego do 1818 roku[2]. Został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Historii Kościoła i Patrologii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz w Instytucie Teologicznym im. bł. Wincentego Kadłubka w Sandomierzu[2].
Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego Katedry Historii Kościoła w Czasach Najnowszych, Metodologii i Nauk Pomocniczych[1].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 27 lipca 2016 – Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[1]
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- 2008: Budynki sakralne w parafii Racławice w latach 1918–1939[2]
- 2008: Duchowieństwo dekanatu koprzywnickiego w świetle wizytacji z 1782 roku[2]
- 2009: Księgozbiór parafii w Potoku Wielkim w świetle wizytacji generalnej z 1748 roku[2]
- 2013: Książka w kulturze sandomierskiego środowiska kolegiackiego do 1818 roku[2]