Przejdź do zawartości

Tomasz Terlikowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Terlikowski
Ilustracja
Tomasz Terlikowski stoi przy Hali BHP Stoczni Gdańskiej podczas Święta Wolności i Praw Obywatelskich w 2023
Data i miejsce urodzenia

10 września 1974
Warszawa

Zawód, zajęcie

publicysta, dziennikarz, filozof

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Tomasz Piotr Terlikowski (ur. 10 września 1974 w Warszawie)[1] – polski dziennikarz, filozof, publicysta, tłumacz, pisarz i działacz katolicki, doktor nauk humanistycznych. W przeszłości redaktor naczelny, a następnie dyrektor programowy Telewizji Republika.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 obronił doktorat z filozofii na UKSW. Praca doktorska, napisana pod kierunkiem o. Edmunda Morawca CSsR, nosi tytuł „Lwa Szestowa krytyka europejskiej filozofii racjonalistycznej”[2]. Pracował w „Newsweeku”, Radiu Plus, redakcji katolickiej TVP („Między Ziemią a Niebem”), dzienniku „Życie” (2004), tygodniku „Ozon” (2005–2006), gdzie był zastępcą redaktora naczelnego, dzienniku „Rzeczpospolita” (do 2008) i tygodniku „Wprost” (2008–2009). Od września 2009 do 2015 był szefem zarządu wydawnictwa „Fronda”. Prowadzi też rozmowy w PR1 (Śniadanie bez polityki) i współpracował z Popołudniem Radia TOK FM. Od 2004 do 15 czerwca 2012 był redaktorem naczelnym Ekumenicznej Agencji Informacyjnej ekumenizm.pl[3]. W TVP2 współtworzył cykl „Wojna światów”, jest także autorem scenariusza „Kwartetu Teologicznego”. Prowadził również magazyny historyczne w TVP Historia („Dzieje Polaków”, „U źródeł cywilizacji”)[4].

Publikował także w „Nowym Państwie”, „Więzi”, „Znaku”, „Tygodniku Powszechnym”, „Przeglądzie Powszechnym”, „Myśli Protestanckiej”, „Arcanach”, „Super Expressie” i „Studia Philosophiae Christianae” oraz w Rycerzu Niepokalanej. Jego felietony ukazywały się w portalu Tezeus.pl (2006–2008), a także w „Frondzie”, „Gościu Niedzielnym”, „Przewodniku Katolickim” i „Gazecie Polskiej”. W 2010 zadebiutował jako autor powieści, wydając dystopię Operacja „Chusta”[5].

W styczniu 2007 badał w archiwach IPN dokumenty dotyczące podejrzeń o współpracę abp. Wielgusa z SB. Wyniki ukazały się w „Rzeczpospolitej”.

W maju 2010 został redaktorem naczelnym portalu fronda.pl współpracującym z kwartalnikiem „Fronda”, którego redaktorem naczelnym był od czerwca 2012 do czerwca 2013[6].

Od 21 września 2012 do 31 grudnia 2012 był jednym z prowadzących program Rozmównica na kanale Religia.tv[7]. Współpracował też z telewizją internetową Boska TV[8]. W latach 2012–2022 był publicystą portalu internetowego niezależna.pl. Był dziennikarzem Telewizji Republika, gdzie stworzył audycje Zderzenie cywilizacji i Kościół, w którym żyjemy. Od 1 lipca 2013 był członkiem zarządu spółki Telewizja Republika S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika[9]. Od września 2014 do maja 2017 był redaktorem naczelnym stacji Telewizja Republika. 8 maja 2017 na stanowisku zastąpiła go Dorota Kania. Terlikowski pozostał w zarządzie stacji jako dyrektor programowy. Funkcję tę sprawował do końca stycznia 2019, po czym został przeniesiony do działu redakcyjnego stacji. W grudniu 2022 definitywnie zakończył współpracę z Telewizją Republika[10][11][12][13][14].

31 sierpnia 2016 zakończył współpracę z portalem fronda.pl.

Od 2016 do 2018 prowadził z żoną portal internetowy www.malydziennik.pl oraz nagrywał filmiki umieszczane w serwisie YouTube na kanale Mały Dziennik na kontrze. 25 marca 2018 małżeństwo rozstało się z portalem, a ich udziały przejęła firma Net Media Broker[15].

W kwietniu 2018 zaczął prowadzić w Polskim Radiu 24 cotygodniową audycję Terlikowski na froncie[16]. W tym samym roku został ponownie publicystą dziennika Rzeczpospolita. Jego artykuły ukazują się głównie w sobotnio-niedzielnym wydaniu gazety noszącym nazwę „Plus Minus”[17]. W latach 2020–2023 był publicystą Tygodnika Solidarność[18][19]. 31 sierpnia 2021 zakończył pracę w Polskim Radiu 24.

Udzielił wywiadu braciom Sekielskim, którego fragmenty ukazały się w filmie Zabawa w chowanego (2020).

Maciej Biskup OP i Tomasz Terlikowski w trakcie spotkania z czytelnikami na XXVIII Targach Wydawców Katolickich w 2023.

Od 2020 roku za pośrednictwem mediów społecznościowych oraz radia, prasy i telewizji, szeroko komentuje przykłady tuszowania przestępstw seksualnych w polskim Kościele katolickim przez biskupów[20][21][22]. Uhonorowany Nagrodą „Ślad” im. bp. Jana Chrapka[23].

30 marca 2021 roku powołany przez prowincjała polskiej prowincji Zakonu Kaznodziejskiego na przewodniczącego niezależnej od zakonu komisji, mającej na celu zbadanie działań o. Pawła M., oskarżonego o liczne przestępstwa – w tym seksualne oraz kroków podjętych przez prowincję w tej sprawie na przestrzeni lat[24][25]. 15 września 2021 opublikowany został 260-stronicowy raport z prac komisji[26] wraz z jego publiczną prezentacją[27][28].

Od sierpnia 2021 roku jest stałym felietonistą serwisu Wprost.pl, gdzie publikuje artykuły o tematyce związanej z życiem Kościoła, polityką i sprawami społecznymi.

Od 1 września 2021 jest jednym z prowadzących Popołudniowej rozmowy RMF FM, która nadawana jest od poniedziałku do piątku o godz. 18:02 na antenie RMF FM oraz emitowana w dłuższej wersji w internetowej rozgłośni RMF24 i w formie audio-wideo na portalu rmf24.pl. Terlikowski prowadzi tę audycję w środy. Program nie jest emitowany w okresie wakacyjnym[29][30]. Również w 2021 wraz z żoną, Małgorzatą prowadzili popołudniowe pasmo w katolickim Radiu Profeto, należącym do Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, potocznie zwanych sercanami[31].

Od września 2022 do lutego 2023 był gospodarzem informacyjno-publicystycznego pasma nadawanego od poniedziałku do piątku w godzinach od 12:30 do 14:30 na antenie internetowego radia RMF24[32]. Od marca 2023 roku Terlikowski na tej samej antenie prowadzi pasmo „Popołudnie Radia RMF24” nadawane od poniedziałku do piątku w godzinach między 14:00 a 17:00[33].

W grudniu 2022 Telewizja Republika zawiesiła z nim współpracę, a z anteny zniknęły prowadzone przez niego programy. Stacja stanęła wówczas w obronie, rzekomo pomówionego przez niego na jednym z portali społecznościowych, ministra edukacji i nauki, Przemysława Czarnka. Taką samą decyzję podjął portal niezależna.pl, na którym publikowane były jego felietony. 30 grudnia tego samego roku Terlikowski ogłosił definitywne zakończenie współpracy ze stacją i portalem[34][35][36].

W czerwcu 2023 został na czas wakacji jednym z prowadzących Porannej Rozmowy RMF FM, w zastępstwie za Roberta Mazurka. Audycja emitowana jest od poniedziałku do piątku o godz. 8:02 na antenie RMF FM oraz nadawana dłużej w internetowej rozgłośni RMF24 i w formie audio-wideo na portalu rmf24.pl[37]. Również w okresie letnim w wybrane dni prowadzi naprzemiennie pasma „Przedpołudnie Radia RMF24” lub „Popołudnie Radia RMF24” na antenie internetowej rozgłośni RMF24[38].

W lipcu 2023 znalazł się w grupie dziewięciu osób nominowanych do otrzymania nagrody Medal Wolności Słowa, przyznawanej przez kapitułę Fundacji Grand Press. Jest ona wręczana w kategoriach: instytucja, media i obywatel/obywatelka. Terlikowski znalazł się w gronie trzech kandydatów w kategorii media. Kapituła doceniła go za obronę swoich przekonań i drogę pod prąd, niezależnie od krytyki swojego środowiska[39][40][41].

Przez wiele lat publikował felietony dla jezuickiego portalu internetowego deon.pl, dla którego w latach 2021–2024 tworzył również swoje autorskie podcasty pod nazwą Tak myślę. W marcu 2024 portal zablokował ukazanie się jego felietonu dotyczącego Listu biskupów polskich do kapłanów na Wielki Czwartek 2024. Kierownictwo serwisu poinformowało go o tej decyzji drogą mailową. Ojciec Paweł Kosiński SJ, redaktor naczelny portalu, 21 marca tego samego roku wydał w tej sprawie oświadczenie, w którym wyjaśnił, że redakcja miała prawo nie publikować jego tekstu. Jeszcze tego samego dnia, za pośrednictwem swoich mediów społecznościowych, Terlikowski poinformował o całkowitym zakończeniu swojej współpracy z portalem deon.pl[42][43][44][45]. Od kwietnia 2024 współpracuje z internetowym portalem czasopisma „Więź", gdzie publikowane są jego felietony. Są tam również umieszczane jego podcasty w cyklu Wciąż tak myślę[46].

Od 2024 roku współpracuje także z Kulturą Liberalną oraz Kanałem Zero[47][48]. Od 2 września 2024 prowadzi od 7:00 do 10:00 poranne pasmo emitowane w internetowej rozgłośni RMF24. Jest tam także gospodarzem programu Rozmowy o 7:00[49].

Od stycznia 2025 będzie prowadzącym Porannej Rozmowy w RMF FM, nadawanej od poniedziałku do piątku o godzinie 8:02[50][51].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Z żoną Małgorzatą mają pięcioro dzieci[52].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

Kościołowi Zielonoświątkowemu zarzucił episkopalizację i katolicyzację[53].

W 2006 roku na łamach „Newsweeka” w artykule Wyznawcy agentury zarzucił ugrupowaniom ewangelikalnym współpracę z bezpieką. Na łamach kwartalnika „Słowo i Życie” zarzucono mu nierzetelność i mijanie się z prawdą. Terlikowskiemu zarzucano nieznajomość środowiska, które krytykował, i popełnianie rażących błędów. Terlikowski utrzymywał, że Stanisław Krakiewicz i Paweł Bajeński przyczynili się do aresztowania Ludwika Szenderowskiego, bo ten nie chciał wejść do ZKE. Tymczasem Szenderowski był głównym twórcą ZKE, natomiast Bajeński przystąpił do ZKE dopiero w roku 1953[54]. Zauważono, że Bajeński nie został nawet zarejestrowany jako TW[55].

Po śmierci Mandeli napisał, że „odpowiada za śmierć o wiele większej liczby czarnych niż najwięksi afrykańscy rasiści”, nazwał go także „zwyczajnym komunistą, który doprowadził do upadku kwitnącą gospodarkę RPA”[56].

W swej książce Koń trojański w mieście Boga. Pół wieku po Soborze… krytykował hierarchię Kościoła katolickiego za zbyt ulgowe traktowanie księży homoseksualistów, których nazywa „homoukładem” i „homositwą”[57].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Tęczowe chrześcijaństwo. Homoseksualna herezja w natarciu, Warszawa 2004.
  • Bogobójcy czy starsi bracia. Myśliciele rosyjskiego prawosławia wobec judaizmu, Warszawa 2004.
  • Szaleńcy, szarlatani i święci. Różnobarwny świat religii, Warszawa 2005.
  • Kiedy sól traci smak. Etyka protestancka w kryzysie, Warszawa 2005.
  • Nasz Papież z Niemiec. Tajemnice papieskiej pielgrzymki, Kraków 2006.
  • Moralny totalitaryzm. Bioetyczne dylematy współczesności, Warszawa 2006.
  • Tora między życiem a śmiercią. Bioetyki żydowskie w dialogu, Warszawa 2007.
  • Odwaga prawdy. Spór o lustrację w polskim Kościele, Warszawa 2007.
  • Kościół (dla) zagubionych, Kraków 2007.
  • Prawo do życia. Zdradzona nadzieja, Kraków 2007.
  • Męczennicy komunizmu, Kraków 2008.
  • „Agata”: anatomia manipulacji – razem z Joanną Najfeld, Warszawa 2008.
  • Nowa kultura życia. Apologia bioetyki katolickiej, Warszawa 2009.
  • Summa przeciw lewakom, Lublin 2009.
  • Rzeczpospolita papieska. Jan Paweł II o Polsce do Polaków, Warszawa 2009.
  • Grzechy Kościoła: teraz w Polsce, Warszawa 2010.
  • Operacja „Chusta”, Warszawa 2010.
  • Bitwa o Madryt (wspólnie z Grzegorzem Górnym), Warszawa 2010.
  • Homoseksualista w Kościele, Kraków 2010.
  • Robienie dzieci. Terlikowski śmiało o in vitro, 2011.
  • Benedykt XVI. Walka o duszę świata, Kraków 2011.
  • Raport o stanie wiary w Polsce, wywiad-rzeka wywiad z abp. Józefem Michalikiem, który przeprowadzili Grzegorz Górny i Tomasz Terlikowski, 2011.
  • Katol z Warszawy. Z Tomaszem Terlikowskim rozmawia Aleksandra Kasica, 2011.
  • Głosowania na śmierć i życie. Przewodnik wyborczy, Radom 2011.
  • Chodzi mi tylko o prawdę, wywiad-rzeka z ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim, Warszawa 2012.
  • Ślady Boga, Warszawa 2012.
  • Koń trojański w mieście Boga. Pół wieku po Soborze, Kraków 2012.
  • Jak rozmawiać o zapłodnieniu in vitro, Kraków 2013.
  • Faktura na zabijanie. Współczesny przemysł śmierci, Bytom 2013.
  • Skazani na siebie, wraz z Małgorzatą Terlikowską, Częstochowa 2013.
  • Operacja Franciszek. Sześć medialnych mitów na temat papieża, Warszawa 2014.
  • Pojedynki, Warszawa 2014.
  • Sprawa profesora Chazana. Kulisy manipulacji, Warszawa 2014.
  • Jak rozmawiać o antykoncepcji, Kraków 2014.
  • Jak się uprę, to jadę po bandzie, Kraków 2014.
  • Nadzieja na dziecko – czyli cała prawda o naprotechnologii, Warszawa 2015.
  • Masakra piłą mechaniczną w domu Terlikowskich, wraz z Małgorzatą Terlikowską, Warszawa 2015.
  • Herezja kardynałów, Kraków 2015.
  • Edmund Bojanowski. Święty na nasze czasy, Warszawa 2015.
  • Maksymilian M. Kolbe. Biografia świętego męczennika, Kraków 2017
  • Dzisiaj trzeba wybrać. O potędze Maryi, walce duchowej i czasach ostatecznych, wraz z ks. Piotrem Glasem, Kraków 2017
  • Dekalog. Prawdziwa droga w czasach zamętu, razem z ks. Piotrem Glasem, Warszawa 2018
  • Wenanty Katarzyniec. Polski Szarbel, Warszawa 2018
  • Mała droga Wenantego Katarzyńca. Rekolekcje z polskim Szarbelem, Kraków 2018
  • Rewolucja Franciszka. Cała prawda o ostatnim pontyfikacie, Warszawa 2018
  • Padre Jarek od św. Szarbela. O cudach nawrócenia i Domach Modlitwy św. Szarbela, Warszawa 2018
  • Czego księża nie powiedzą Ci o antykoncepcji? Niewygodna prawda Humanae vitae, Poznań 2018
  • Akita. Objawienia i przesłania, Kraków 2019
  • Atak na Jana Pawła II. Kto i dlaczego niszczy pamięć o Świętym Papieżu – Tomasz P. Terlikowski, Kraków 2019
  • Droga krzyżowa i Męka Pana Jezusa z Wenantym Katarzyńcem: nieznane teksty rekolekcji pasyjnych polskiego Szarbela, Kraków 2019
  • W szkole Maryi. Różaniec z Wenantym Katarzyńcem, Kraków 2020
  • Iskra wyjdzie z Polski: apokaliptyczne objawienia miłosierdzia Bożego, Kraków 2020
  • Ursula de Jesus. Cierpienia dusz czyśćcowych w relacji XVII-wiecznej mistyczki z Peru, Kraków 2020
  • Franciszek Blachnicki. Ksiądz, który zmienił Polskę, Kraków 2021
  • Wygasanie. Zmierzch mojego Kościoła, Kraków 2023
  • To ja, Judasz. Biografia apostoła, Wydawnictwo Literackie 2024, ISBN 978-83-08-08375-8

Przekłady

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Tomasz Terlikowski [online], Wydawnictwo W drodze [dostęp 2023-05-04] (pol.).
  2. ↑ Lwa Szestowa krytyka Europejskiej filozofii racjonalistycznej w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2011-06-26].
  3. ↑ Nowy naczelny ekumenizm.pl.
  4. ↑ Terlikowski zrywa z fronda.pl [online] [dostęp 2016-09-06].
  5. ↑ Tomasz P. Terlikowski – „Operacja Chusta” [online], Onet.pl [dostęp 2011-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-11].
  6. ↑ Terlikowski: Czas na zmianę pokoleniową w kwartalniku. W portalu bez zmian | Fronda.pl [online], fronda.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  7. ↑ Terlikowski poprowadzi „Rozmównicę” w Religia TV.
  8. ↑ Programy, Boskie v-booki, Operacja Chusta, BoskaTV Który Jest, Który Był i Który Przychodzi. [dostęp 2015-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-11)].
  9. ↑ Telewizja Republika S A (KRS: 0000446368). krs-online.com.pl. [dostęp 2014-12-26].
  10. ↑ Komunikat Rady Nadzorczej Telewizji Republika. telewizjarepublika.pl, 18 września 2014. [dostęp 2014-09-18].
  11. ↑ Bronisław Wildstein odchodzi z Telewizji Republika. wirtualnemedia.pl, 18 września 2014. [dostęp 2014-09-18].
  12. ↑ Komunikat zarządu Telewizji Republika. telewizjarepublika.pl, 2017-05-08. [dostęp 2017-05-08].
  13. ↑ Zmiany w zarządzie Telewizji Republika. Tomasz Sakiewicz: Sytuacja finansowa spółki jest stabilna [online], www.wirtualnemedia.pl, 20 grudnia 2018 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
  14. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Zawiesili program Terlikowskiego. Afera z ministrem w tle [online], o2.pl, 30 grudnia 2022 [dostęp 2023-07-17] (pol.).
  15. ↑ Małgorzata i Tomasz Terlikowscy rozstali się z MalyDziennik.pl. „Kontynuowanie tego nie miało sensu” [online] [dostęp 2018-03-26] (pol.).
  16. ↑ Tomasz Terlikowski z audycją „Terlikowski na froncie” w Polskim Radiu 24 [online] [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  17. ↑ Tomasz Terlikowski – rp.pl [online], rp.pl [dostęp 2021-01-12] (pol.).
  18. ↑ Tomasz Terlikowski w Tysol.pl: Końca religii nie będzie. Ona trwa w najlepsze – Region Gdański NSZZ „Solidarność” [online], solidarnosc.gda.pl [dostęp 2021-01-12].
  19. ↑ Tomasz Terlikowski, [Pewien proces...] [online], Twitter [dostęp 2023-03-06] (pol.).
  20. ↑ T. Terlikowski. Terlikowski o pedofilii w polskim Kościele: Oskarżeń i związanych z nimi procesów będzie o wiele więcej. „Więź”, 17 lipca 2020. 
  21. ↑ Ciemna noc Kościoła [online], rp.pl [dostęp 2021-03-20] (pol.).
  22. ↑ Arlena Sokalska, Tomasz Terlikowski: Biskupi, którzy plują w twarz ofiarom, plują w twarz Chrystusowi [online], Głos Szczeciński, 18 lutego 2021 [dostęp 2021-03-20] (pol.).
  23. ↑ 2020: Tomasz Terlikowski. nagrodaslad.pl. [dostęp 2023-10-29].
  24. ↑ Dominikanie.pl, Oświadczenie Prowincjała i Klasztoru Poznańskiego dotyczące o. Pawła M. [online], Dominikanie Poznań [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  25. ↑ l, Powołanie Komisji ds. Pawła M. – Info.dominikanie.pl [online] [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  26. ↑ Raport z prac komisji [online], info.dominikanie.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-09-15].
  27. ↑ l, Raport Komisji ws. o. Pawła M. – Info.dominikanie.pl [online] [dostęp 2021-09-15] (pol.).
  28. ↑ Prezentacja „Raportu Komisji Eksperckiej dotyczącej działania Pawła M.”. [dostęp 2021-09-15].
  29. ↑ Mikołajewska, Terlikowski i Tejchman wśród gospodarzy popołudniowych wywiadów w RMF FM [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-08-19] (pol.).
  30. ↑ Pięciu nowych prowadzących Popołudniową rozmowę w RMF FM [online], www.rmf24.pl [dostęp 2021-08-19] (pol.).
  31. ↑ Małgorzata i Tomasz Terlikowscy z audycjami w nowej ramówce katolickiego Radia Profeto [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-09-10] (pol.).
  32. ↑ Tomasz Terlikowski gospodarzem codziennej audycji w RMF24 [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  33. ↑ Fakty – FAN FM w centrum wydarzeń Grupy RMF [online], fanfm.strefa.pl [dostęp 2023-03-06].
  34. ↑ Tomasz Terlikowski zawieszony w Telewizji Republika. Poszło o słowa... [online], tvrepublika.pl [dostęp 2023-07-17].
  35. ↑ Czarnek w Republice: wybaczam Tomaszowi Terlikowskiemu, ale... [wideo] [online], tvrepublika.pl [dostęp 2023-07-17].
  36. ↑ Tomasz Terlikowski stracił program w Telewizji Republika i portalu Niezalezna.pl [online], Press.pl [dostęp 2023-07-17] (pol.).
  37. ↑ Poranna rozmowa RMF FM bez przerwy wakacyjnej. Robert Mazurek będzie miał zastępstwo [online], wirtualnemedia.pl, 20 czerwca 2023 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
  38. ↑ Tomasz Terlikowski – RMF 24 [online], rmf24.pl [dostęp 2023-07-17].
  39. ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, Medal Wolności Słowa. Kto otrzymał nominację do tej nagrody? [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2023-07-17] (pol.).
  40. ↑ Medal Wolności Słowa – Fundacja Grand Press [online] [dostęp 2023-07-17] (pol.).
  41. ↑ AZY, Medal Wolności Słowa. Poznaliśmy kandydatki i kandydatów [online], wiadomosci.wp.pl, 14 lipca 2023 [dostęp 2023-07-17] (pol.).
  42. ↑ Katolicka Agencja Informacyjna KAI, List biskupów polskich do kapłanów na Wielki Czwartek 2024 [online], ekai.pl, 18 marca 2024 [dostęp 2024-03-21].
  43. ↑ Oświadczenie DEON.pl w sprawie Tomasza Terlikowskiego [online], DEON.pl, 21 marca 2024 [dostęp 2024-03-21] (pol.).
  44. ↑ Tomasz Terlikowski odszedł z redakcji katolickiego portalu. Poszło o felieton [online], www.wirtualnemedia.pl, 19 marca 2024 [dostęp 2024-03-21] (pol.).
  45. ↑ Terlikowski odszedł z katolickiego portalu. Powód? Jego nowy felieton [online], naTemat.pl [dostęp 2024-03-21] (pol.).
  46. ↑ Tomasz Terlikowski z nowym podcastem [online], wirtualnemedia.pl, 2 kwietnia 2024 [zarchiwizowane z adresu 2024-09-28] (pol.).
  47. ↑ Tomasz Terlikowski. kulturaliberalna.pl. [dostęp 2024-10-31]. (pol.).
  48. ↑ Krzysztof Stanowski: Wpis w serwisie X. x.com, 17 marca 2024. [dostęp 2024-10-31]. (pol.).
  49. ↑ Tomasz Terlikowski w Radiu RMF24 będzie nowym gospodarzem o poranku [online], press.pl, 1 września 2024 [zarchiwizowane z adresu 2024-09-28] (pol.).
  50. ↑ Robert Mazurek kończy współpracę z RMF FM. Poranne rozmowy przejmie Tomasz Terlikowski [online], Press.pl [dostęp 2024-10-31] (pol.).
  51. ↑ Robert Mazurek odchodzi z RMF FM. "Zasiedziałem się" [online], Onet Wiadomości, 31 października 2024 [dostęp 2024-10-31] (pol.).
  52. ↑ Postawić dom, który przetrwa burzę, Rzeczpospolita – Magazyn Plus Minus, nr 42/2021, s. 22.
  53. ↑ A. Klimczak: Zielonoświątkowcy na drodze do instytucji. Ekumenizm.pl, 2004-09-21. [dostęp 2021-05-25].
  54. ↑ L. Jańczuk. Ekumenizm polskiego środowiska ewangelikalnego. „Roczniki Teologiczne”. T. LXIII, z. 7, s. 187, 2016. KUL. 
  55. ↑ L. Jańczuk. Rola agentury w inwigilacji środowiska ewangelikalnego ZKE, ZKCh i KCHWE w latach 1946–1950. „Studia Theologica Pentecostalia”. 5, s. 446, 2017. 
  56. ↑ Terlikowski o Mandeli: Komunista, który odpowiada za śmierć ponad miliona dzieci niezalezna.pl.
  57. ↑ Tomasz Terlikowski. Ajatollah z „Frondy” czy bezstronny dziennikarz. „Jak jest do czegoś przekonany, to idzie jak czołg” natemat.pl.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Terlikowski&oldid=75162980”