Tadeusz Konecki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
Tadeusz Konecki (ur. 26 lipca 1926 w Stryju, zm. 7 sierpnia 2015 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego z tytułem doktora, historyk wojskowości.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 26 lipca[potrzebny przypis] 1926[1] w Stryju[potrzebny przypis]. Został oficerem ludowego Wojska Polskiego[1]. Od 1970 do 1988 pracował w Wojskowym Instytucie Historycznym[1]. Autor publikacji historycznym o charakterze naukowym i popularnym, także w ramach serii wydawniczych Historyczne Bitwy, Miniatury Morskie, Żółty Tygrys.
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 decyzją Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego jako pełnomocnik Komitetu Obrony Kraju objął funkcję komisarza wojskowego w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” w Sanoku[2][3]. W tym czasie był też komisarzem w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku[4]. Zmarł 7 sierpnia 2015[5]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie[5].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Srebrny lis w potrzasku (1968)[1]
- Polarny Gambit (1970)[6]
- Ostatnia baza floty (1971)[1]
- Historia wojskowości. Podręcznik dla wyższych szkół oficerskich (1971; współautorzy: Edward Krawczyk, Leonard Ratajczyk)[6]
- Wybrane zagadnienia marksizmu-leninizmu (1973; współautorzy: Jan Moliński, Eugeniusz Motyka)[6]
- Za laplandzkim wałem (1973)[1]
- Czarnomorski bastion (1976)[1]
- Konstanty Rokossowski (1976)[1]
- Marszałek dwóch narodów (1976, współautor: Ireneusz Ruszkiewicz)[7][8]
- Alarm w Sztokholmie (1980)[1]
- Sygnał „Stal” (1982)[9]
- Twierdze czarnomorskie (1983)[7]
- W celowniku Ferdynandy (1984)[1]
- Przełom pod Kurskiem (1984)[7]
- Krymska pułapka (1985)[7]
- Fiasko „Burzy Zimowej” (1986)[9]
- Sewastopol 1941-1942, 1944 (1987)[9]
- Przyczółek wielkiej szansy (1987)[9]
- Grot przecina Wisłę (1988)[9]
- Pokojowe dzieje Wojska Polskiego (1988, współautorzy: Leszek Grot, Edward Jan Nalepa)[1][7]
- Wojna radziecko-fińska 1939-1940 (1998)[6]
- Stalingrad (2003)[1]
- Skandynawia w drugiej wojnie światowej (2003)[1]
- Operacja „Cytadela”. Największa bitwa w dziejach (2005)[1]
- Labirynt dezinformacji w II wojnie światowej (2008)[9]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Damian Waszak: „Stalingrad 1942-43” - T. Konecki - recenzja. historia.org.pl, 2011-03-12. [dostęp 2017-10-17].
- ↑ Stanisław Dydek: Od kotła – do samochodów i przyczep. W: Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982, s. 59. ISBN 83-205-3466-6.
- ↑ Pożegnanie z komisarzami. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23 (279), s. 1, 20-31 sierpnia 1983.
- ↑ Tu wymieniony jako „Płk Stanisław Konecki z Ministerstwa Obrony Narodowej – Departament Historyczny”. Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2020, s. 76, 77. ISBN 978-83-60380-45-1.
- ↑ a b Tadeusz Konecki. um.warszawa.pl. [dostęp 2022-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-29)].
- ↑ a b c d Tadeusz Konecki. nukat.edu.pl. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-01)].
- ↑ a b c d e Tadeusz Konecki. google.pl. [dostęp 2017-10-17].
- ↑ Wizyta Wnuka Marszałka Konstantego Rokossowskiego (2013). sspk2ws.org.pl, 2013-06-30. [dostęp 2017-10-17].
- ↑ a b c d e f Tadeusz Konecki. lubimyczytac.pl. [dostęp 2017-10-17].