Teresa Kramarska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1972 |
| Powiązania |
Wojciech Młynarski, Maciej Zembaty, Janusza Bogacki, Witolda Krotochwil, Wojciech Kamiński, Zbigniew Kmiciński, Tadeusz Suchocki, Benedykt Rupiewicz, Jerzy Muczyński, Michał Śladowski, Tadeusz Woźniakowski, Krzysztof Żurawski, Lech Szprot, Marcin Mazurek, Elżbieta Zapędowska, Krzysztof Kietczer, Filip Borowski (Kabaret „Filip z konopi”), Dariusz Łapiński, Agnieszka Biniek i in. |
| Strona internetowa | |
Teresa Kuna-Kramarska (ur. 1942 w Warszawie) – polska piosenkarka, aktorka teatralna i telewizyjna, artystka kabaretowa, parodystka[1]. Członkini Związku Artystów Scen Polskich ZASP i Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych SAWP[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodowita warszawianka[1]. W roku 1944 podczas okupacji niemieckiej wraz z ojcem Wacławem Kramarskim, złapana i jednocześnie ocalona z łapanki w rejonie ulic Górczewskiej, Działdowskiej i Kolonii Wawelberga na warszawskiej Woli[1]. Jako 20-kilkulatka występowała w stołecznych klubach młodzieżowych: Uśmiech, Bilonik i Finka. W latach 1972–1973 była laureatką organizowanych przez Polskie Radio, konkursów piosenkarskich pod nazwą „Kolorowy Mikrofon”. W latach 1973–1974 była aktorką prowadzonego przez Wojciecha Młynarskiego Teatrzyku Małych Form, działającego przy Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie. W latach 1975–1976 była aktorką i piosenkarką Centralnego Klubu Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”. Poza nim występowała także na deskach wielu innych klubów studenckich, m.in. Hybrydy i Medyk. W roku 1975 wraz z zespołem kabaretu Stodoła odbyła trasę koncertową, występując w Polsce Północnej, tj. w Drawsku Pomorskim, Połczynie-Zdroju, Kołobrzegu i Koszalinie. Śpiewała piosenki z akompaniamentem: Janusza Bogackiego, Witolda Krotochwila, Wojciecha Kamińskiego, Zbigniewa Kmicińskiego, Tadeusza Suchockiego, Benedykta Rupiewicza, Jerzego Muczyńskiego, Michała Śladowskiego, Tadeusza Woźniakowskiego, Krzysztofa Żurawskiego, Lecha Szprota i Marcina Mazurka. Wygrała eliminacje na nabór do Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” u Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej, lecz z uwagi na zbyt wysoki wzrost została skierowana do dyrektora Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” – Stanisława Hadyny[1]. Jednak wówczas piosenkarka zmuszona była przerwać karierę estradową ze względu na sprzeciw rodziców (przede wszystkim matki)[1]. Po kilku latach zdobyła zawód technika chemika – analityka[1]. Jednak wstąpienie w związek małżeński i założenie rodziny, uniemożliwiło jej powrót na scenę i kontynuowanie kariery piosenkarskiej[1].
Swój powrót na estradę rozpoczęła w 2008 roku od wizyty u swojego dawnego współpracownika, znanego z Estrady i z Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze kompozytora, aranżera, pianisty, dyrygenta, chórmistrza i konsultanta muzycznego prof. Tadeusza Suchockiego, który wydał pozytywną opinię i nie widział przeciwwskazań co do jej powrotu na scenę[1]. Niedługo potem wystąpiła w finale Szansy na sukces z piosenkami Marka Grechuty i Alicji Majewskiej[1]. Obecnie artystka występuje na deskach licznych warszawskich Domów Kultury i klubów seniora. W jej repertuarze niezmiennie znajdują się piosenki retro oraz przeboje z lat 50., 60. i 70., które śpiewała w pierwszej fazie swojej kariery. Nagrała album z piosenkami autorskimi z towarzyszeniem Orkiestry Rozrywkowej Politechniki Warszawskiej pod nazwą The Engineers Band pod batutą Dariusza Łapińskiego[1][2].
W latach 2010–2013 występowała m.in.:
- w kabaretach;
- w uzdrowiskach: Polańczyk, Busko-Zdrój, Kudowa-Zdrój, Szczawno Zdrój, Polanica-Zdrój, Połczyn-Zdrój, Solcu Kujawskim, Konstancin-Zdrój i Jedlinie-Zdroju;
- w Centrach Edukacji Kulturalnej i Mediatece w Warszawie;
- w Domach Kultury: Śródmieście, Bielany, Wola, w Kole, Wesoła, Praga-Południe, Ochota, Ursynów, Natolin, Jelonki, Okęcie, Włochy, Zielonka, Mrozy, Wołomin, Magdalenka, Nieporęt i Prószków;
- w muszlach koncertowych: Pragi Południe i Woli;
- w występach plenerowych, tj.: Trakcie Królewskim, Kępie Potockiej, w Sulejówku, Bielanach, Żoliborzu, Raszynie, Ogrodzie Saskim, Święcie Saskiej Kępy, Bańskiej Szczawnicy i chorwackiej Koversadzie.
- dla klubów Seniora w warszawskich dzielnicach Koło, Ochota, Praga Południe, Bielany, Żoliborz i Skolimowie (Dom Artystów Weteranów Scen Polskich);
- dla emerytów – studentów Uniwersytetów III wieku na zakończenie roku akademickiego na torach wyścigów konnych;
- dla środowisk mniejszych miast polskich z okazji świąt regionalnych i dożynek;
- dla strongmanów podczas Pucharu Polski;
- z balkonu Pałacu w Jedlince dla publiczności zgromadzonej na dziedzińcu pałacowym;
- w finale Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga;
- w półfinale talent show Must Be the Music. Tylko muzyka z piosenkami Sławy Przybylskiej i Hanki Ordonówny w Telewizji Polsat (została pochwalona przez jurorkę Elżbietę Zapendowską);
- w Ogólnopolskim Festiwalu im. Janusza Gniatkowskiego w Poraju;
- w Bielańskim Ośrodku Kultury;
- w sali klubowej Teatru Rampa.
Dla seniorów śpiewa piosenki i w roli Asystentki Profesora wygłasza tzw. Wesołe Wykłady o Piosence Polskiej dla Uniwersytetów Trzeciego Wieku w duecie Krzysztof Kietczerem w roli Profesora. Zaś tematyka wykładów to[1]:
- Wielkie Damy Polskiej Piosenki (część 1 i 2);
- Popularność Wojciecha Młynarskiego i przygody Pani Krysi z turnusu III;
- Piosenka polska narodowym skarbem Polski – wykład inauguracyjny;
- Franciszek Walicki twórca polskiego rock and roll zwanego big beatem;
- Polscy piosenkarze i wielkie duety okresu powojennego.