Przejdź do zawartości

Thiago Cionek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thiago Cionek
Ilustracja
Thiago Cionek (2018)
Pełne imię i nazwisko

Thiago Rangel Cionek

Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1986
Kurytyba

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
Vila Hauer
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2005–2006 Cuiabá
2007 Bragança 2 (1)
2007–2008 CRB 1 (0)
2008–2012 Jagiellonia Białystok 91 (3)
2012–2014 Padova 31 (0)
2013–2014 → Modena (wyp.) 33 (1)
2014–2016 Modena 51 (1)
2016–2018 Palermo 50 (1)
2018–2020 SPAL 74 (1)
2020–2023 Reggina 87 (1)
2023–2024 Avellino 27 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2014–2018  Polska 21 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 30 sierpnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Thiago Rangel Cionek (ur. 21 kwietnia 1986 w Kurytybie) – brazylijsko-polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy. W latach 2014–2018 reprezentant Polski.

Wychowanek Vila Hauer, występował także w takich klubach jak Cuiabá, Bragança, CRB, Jagiellonia Białystok, Padova, Modena, US Palermo oraz SPAL. Zdobywca Pucharu Polski i Superpucharu Ekstraklasy. Od 2011 oprócz obywatelstwa rodzimej Brazylii, posiada także obywatelstwo polskie[1]. Uczestnik Mistrzostw Europy 2016 oraz Mistrzostw Świata 2018.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Cionek rozpoczął swoją karierę w juniorskim zespole Vila Hauer Esporte Clube, skąd w 2005 przeniósł się do czwartoligowego wówczas klubu Cuiabá[2]. Następnie na początku 2007 przeniósł się do portugalskiego trzecioligowca, GD Bragança, zaś 18 marca 2007 podczas zremisowanego 1:1 spotkania z Moreirense FC zadebiutował w nowych barwach, zdobywając zarazem swoją pierwszą bramkę[3]. W sumie w Portugalii rozegrał dwa spotkania, jednak jego klub spadł z ligi[4], dlatego też Cionek zdecydował się na powrót do Brazylii, gdzie związał się z drugoligowym CRB[2]. Latem 2008 opuścił zespół, który zajmował wówczas ostatnie miejsce w lidze[4], i powrócił do Europy. Początkowo trafił na testy do włoskich Chievo i Atalanty BC, a następnie jego umiejętności sprawdzał Lech Poznań[5].

Jagiellonia Białystok

[edytuj | edytuj kod]
Thiago w barwach Jagiellonii

Pod koniec czerwca 2008 trafił na testy do Jagiellonii Białystok[6]. Trzy tygodnie później, 20 lipca, podpisał z klubem trzyletni kontrakt, w którym jednak zawarto klauzulę umożliwiającą rozwiązanie go po roku[7]. Początkowo Cionek miał problemy z uzyskaniem pozwolenia na pracę[8], przez co w nowych barwach zadebiutował dopiero 2 września podczas wygranego 4:1 spotkania Pucharu Ekstraklasy z ŁKS-em Łódź, w którym zdobył także swoją pierwszą bramkę dla Jagiellonii[9]. Dziesięć dni później zadebiutował w Ekstraklasie, wychodząc w podstawowym składzie na przegrane 0:1 spotkanie z ŁKS-em[10]. 8 maja 2009 w 34. minucie meczu z Lechią Gdańsk, Cionek zdobył swoją pierwszą bramkę w lidze. Chwilę potem, ciesząc się z bramki, za zdjęcie koszulki otrzymał drugą żółtą kartkę, a konsekwencji czerwoną i musiał opuścić boisko, zaś Jagiellonia przegrała to spotkanie 1:3[11]. 30 maja strzelił bramkę samobójczą w przegranym 0:2 spotkaniu z GKS-em Bełchatów[12]. Ostatecznie Jagiellonia zakończyła rozgrywki na 8. miejscu, a sam Cionek rozegrał w jej barwach w sumie 19 spotkań, zdobywając 2 bramki.

Pierwszy występ w sezonie 2009/10 zanotował 8 sierpnia 2009, zmieniając Igora Lewczuka w 89. minucie zremisowanego 1:1 meczu z GKS-em Bełchatów[13]. 19 kwietnia 2010 zdobył bramkę podczas przegranego 1:2 meczu z Legią Warszawa[14]. W trakcie całej kampanii Cionek rozegrał w sumie 32 spotkania i zdobył jednego gola, zaś Jagiellonia uplasowała się na 11. miejscu. Klub dotarł także do finału Pucharu Polski, w którym pokonał Pogoń Szczecin 1:0[15]. Sam jednak w meczu finałowym nie wystąpił z powodu przekroczenia limitu żółtych kartek[16].

Faul Cionka na Arturze Sobiechu, po którym ukarany został czerwoną kartką oraz zawieszeniem

Przed rozpoczęciem kolejnych rozgrywek Cionek przedłużył swój kontrakt z Jagiellonią do 30 czerwca 2013[17]. Dzięki zdobyciu krajowego pucharu, Jagiellonia otrzymało prawo gry w 3. rundzie eliminacyjnej Ligi Europy, gdzie trafiła na grecki Aris FC[18]. 29 lipca 2010 klub przegrał z Arisem 1:2, zaś Cionek, dla którego był to debiut w europejskich pucharach, rozegrał pełne spotkanie[19]. 1 sierpnia Jagiellonia z Cionkiem w składzie wygrała 1:0 z Lechem Poznań i sięgnęła po Superpucharu Polski. 5 marca 2011, w 88. minucie zremisowanego 0:0 meczu z GKS-em Bełchatów, Cionek został wyrzucony z boiska po ujrzeniu dwóch żółtych kartek[20]. 10 maja ponownie został ukarany czerwoną kartką, tym razem z powodu brutalnego faulu na Arturze Sobiechu, który miał miejsce podczas przegranego 0:2 spotkania z Polonią Warszawa[21]. Dwa dni później Komisja Ligi ukarała go za to przewinienie trwającym sześć spotkań zawieszeniem[22]. Karę na zawodnika nałożyła także sama Jagiellonia, która nakazała Cionkowi zapłacić grzywnę w wysokości 15 tysięcy złotych, a także oddelegowała go do dziesięciogodzinnej pracy z młodzieżą[23]. Ostatecznie rozegrał on w trakcie całych rozgrywek 26 spotkań, a Jagiellonia znalazła się na 4. miejscu w tabeli Ekstraklasy.

Sezon 2011/12 Jagiellonia ponownie rozpoczęła od udziału w Lidze Europy. Tym razem odpadła w 1. rundzie eliminacyjnej po przegranym 1:2 dwumeczu z kazachskim Irtyszem Pawłodar. W obu spotkaniach Cionek grał przez pełne 90 minut[24][25]. 11 września w przegranym 2:3 spotkaniu z Polonią Warszawa strzelił bramkę samobójczą[26], a pięć dni później podczas przegranego 1:4 meczu z Lechem Poznań ponownie trafił do własnej siatki[27]. Trzeciego w sezonie gola samobójczego strzelił 11 listopada w przegranym 0:2 meczu ze Śląskiem Wrocław[28]. Pierwszą w trwających wówczas rozgrywkach bramkę dla Jagiellonii zdobył 23 marca 2012 w wygranym 4:1 spotkaniu z Widzewem Łódź[29]. Sezon zakończył z 32 występami na koncie oraz jednym golem, zaś Jagiellonia uplasowała się na 10. pozycji w tabeli.

Padova

[edytuj | edytuj kod]

30 sierpnia 2012 podpisał trzyletni kontrakt z włoską Padovą[30]. W nowych barwach zadebiutował 3 września podczas przegranego 2:3 spotkania ligowego z Livorno, występując przez pełne 90 minut[31]. Przez cały sezon Cionek rozegrał w sumie 30 spotkań w Serie B, wszystkie w pełnym wymiarze czasowym, i zajął z zespołem 11. miejsce w lidze[32].

Modena

[edytuj | edytuj kod]
Thiago w barwach Modeny

2 września 2013 drugoligowa Modena poinformowała o rocznym wypożyczeniu Cionka[33]. Pierwszy mecz w barwach klubu rozegrał 5 października. Wówczas jego drużyna przegrała 1:2 z Empoli FC, zaś Cionek pojawił się na boisku w 29. minucie w miejsce Alessandro Potenzy[34]. Swoją pierwszą bramkę we Włoszech zdobył 8 marca 2014 podczas zremisowanego 2:2 spotkania z Padovą[35]. W sumie w trakcie sezonu wystąpił 31-krotnie, zdobywając jedną bramkę oraz awansując z klubem do baraży o awans do Serie A. Po sezonie Modena zdecydowała się wykupić Cionka, podpisując z nim trzyletni kontrakt.

Palermo

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2016 podpisał dwuipółletni kontrakt z US Palermo[36]. W barwach klubu zadebiutował 3 kwietnia tego samego roku, wychodząc w podstawowym składzie i rozgrywając pełne 90 minut przegranego 1:3 ligowego spotkania z Chievo Werona[37]. Był to jego debiut w Serie A. Miejsce w składzie wywalczył sobie jednak dopiero pod koniec sezonu, notując za swoje występy pozytywne recenzje we włoskich mediach[38].

SPAL

[edytuj | edytuj kod]

13 stycznia 2018 podpisał 2,5-letni kontrakt z występującą w Serie A, drużyną SPAL[39].

Reggina

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec września 2020 roku Cionek podpisał trzyletni kontrakt z klubem z włoskiej Serie B Urbs Sportiva Reggina 1914[40].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2010, jeszcze przed otrzymaniem polskiego obywatelstwa, Cionek wyraził chęć gry w reprezentacji Polski[41]. 6 maja 2014 otrzymał pierwsze powołanie od selekcjonera Adama Nawałki[42], a siedem dni później zadebiutował w narodowych barwach, wychodząc w podstawowym składzie na zremisowane 0:0 towarzyskie spotkanie z Niemcami[43].

Pod koniec maja 2016 znalazł się w 23-osobowej kadrze powołanej na Mistrzostwa Europy 2016[44].

4 czerwca 2018 znalazł się w 23-osobowej kadrze powołanej na Mistrzostwa Świata 2018[45]. Podczas pierwszego meczu z Senegalem strzelił gola samobójczego[46].

Statystyki kariery klubowej

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 16 lipca 2021)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Bragança 2006/07 Segunda Divisão 2 1 0 0 – – – 2 1
Ogólnie 2 1 0 0 0 0 0 0 0 0 2 1
CRB 2007 Série B 1 0 – – – – 1 0
2008 Série B 0 0 – – – – 0 0
Ogólnie 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Jagiellonia Białystok 2008/09 Ekstraklasa 12 1 2 0 5 1 – – 19 2
2009/10 Ekstraklasa 27 1 5 0 – – – 32 1
2010/11 Ekstraklasa 21 0 3 0 – 1 0 1 0 26 0
2011/12 Ekstraklasa 29 1 1 0 – 2 0 – 32 1
2012/13 Ekstraklasa 2 0 0 0 – – – 2 0
Ogólnie 91 3 11 0 5 1 3 0 1 0 111 4
Padova 2012/13 Serie B 30 0 0 0 – – – 30 0
2013/14 Serie B 1 0 2 0 – – – 3 0
Ogólnie 31 0 2 0 0 0 0 0 0 0 33 0
Modena (wyp.) 2013/14 Serie B 33 1 0 0 – – – 33 1
Modena 2014/15 Serie B 36 1 3 0 – – – 39 1
2015/16 Serie B 15 0 2 0 – – – 17 0
Ogólnie 84 2 5 0 0 0 0 0 0 0 89 2
Palermo 2015/16 Serie A 5 0 0 0 – – – 5 0
2016/17 Serie A 29 0 1 0 – – – 30 0
2017/18 Serie B 16 1 2 0 – – – 18 1
Ogólnie 50 1 3 0 0 0 0 0 0 0 53 1
SPAL 2017/18 Serie A 15 1 0 0 – – – 15 1
2018/19 Serie A 31 0 2 0 – – – 33 0
2019/20 Serie A 28 0 2 1 – – – 30 1
Ogólnie 74 1 4 1 0 0 0 0 0 0 78 2
Reggina 2020/21 Serie B 29 1 1 0 – – – 30 1
Ogólnie 29 1 1 0 0 0 0 0 0 0 30 1
Ogólnie w karierze 362 9 26 1 5 1 3 0 1 0 397 11

Statystyki kariery reprezentacyjnej

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 19 czerwca 2018)
Reprezentacja Rok Występy Gole
Polska 2014 2 0
2015 2 0
2016 6 0
2017 6 0
2018 5 0
Ogólnie 21 0

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Jagiellonia Białystok

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Brazylii, jego ojcem był Mario Cionek (ur. 26 czerwca 1957, zm. 28 stycznia 2023)[47][48]. Jego pradziadkowie, Agata Sykulska i Franciszek Cionek, byli Polakami, którzy przed I wojną światową opuścili ojczyznę i osiedlili się w Kurytybie[49]. We wrześniu 2009 złożył wniosek o przyznanie polskiego obywatelstwa[50], które uzyskał 3 października 2011[51][52].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono: Liga Europy UEFA – 3 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Superpuchar Polski – 1 (0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Thiago Cionek – kim jest obrońca reprezentacji?. [dostęp 2018-06-17]. (pol.).
  2. ↑ a b Kim jest Thiago Cionek, przyszły reprezentant Polski w piłce nożnej?. Mowimyjak.pl, 21 kwietnia 2014. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  3. ↑ Bragança 1-1 Moreirense. ForaDeJogo.net, 18 marca 2007. [dostęp 2014-05-22]. (port.).
  4. ↑ a b THIAGO Rangel Cionek. Jagiellonia.neostrada.pl. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  5. ↑ Łukasz Olkowicz, Piotr Wołosik: Thiago Cionek – kawał walecznego drania. Przegląd Sportowy, 18 kwietnia 2014. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (pol.).
  6. ↑ Brazylijczyk przyjechał na zgrupowanie Jagiellonii. 90minut.pl, 25 czerwca 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  7. ↑ Thiago Rangel Cionek i Damir Kajosević w Jagiellonii. Piłka Nożna, 16 lipca 2008. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (pol.).
  8. ↑ Cionek i Kajosevic nie wystąpią w meczu z Cracovią. Jagiellonia.net, 23 lipca 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  9. ↑ Szymon Mierzyński: PE: ŁKS Łódź – Jagiellonia Białystok 1:4. SportoweFakty.pl, 3 września 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  10. ↑ Piotr Ciesielski: ŁKS Łódź – Jagiellonia Białystok 1:0. SportoweFakty.pl, 12 września 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  11. ↑ Lechia Gdańsk – Jagiellonia Białystok 3:1. Głupota, prezenty i kolejna porażka. Jagiellonia.net, 8 maja 2009. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  12. ↑ Jagiellonia Białystok 0-2 GKS Bełchatów. 90minut.pl, 30 maja 2009. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  13. ↑ PGE GKS i Jagiellonia na remis. Interia.pl, 8 sierpnia 2009. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  14. ↑ Radosław Firlej: Legia lepsza od ‘Jagi’. Legia Warszawa, 19 kwietnia 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  15. ↑ Puchar Polski dla Jagiellonii!. Przegląd Sportowy, 22 maja 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  16. ↑ Piotr Wołosik: Probierz: Na świętowanie jeszcze nie czas. Przegląd Sportowy, 20 maja 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  17. ↑ Cionek przedłużył kontrakt z Jagiellonią. Eurosport/Onet.pl, 10 czerwca 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  18. ↑ Piotr Wołosik: Grecy nie doceniają Jagiellonii. Przegląd Sportowy, 29 lipca 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  19. ↑ Jagiellonia 1-2 Aris. UEFA, 29 lipca 2010. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  20. ↑ Bez bramek w Bełchatowie. 90minut.pl, 5 marca 2011. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  21. ↑ Ekstraklasa piłkarska – Polonia Warszawa – Jagiellonia 2:0. TVP, 10 maja 2011. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  22. ↑ Cionek zawieszony na 6 meczów za brutalny faul!. SportoweFakty.pl, 12 maja 2011. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 listopada 2014)]. (pol.).
  23. ↑ Brutal z Jagi ukarany pracami społecznymi. Przegląd Sportowy, 12 maja 2011. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  24. ↑ Jagiellonia 1-0 Irtysh. UEFA, 30 czerwca 2011. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  25. ↑ Irtysh 2-0 Jagiellonia. UEFA, 7 lipca 2011. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  26. ↑ Żółto-czerwony szczyt tabeli. 90minut.pl, 11 września 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  27. ↑ Zabójcze siedem minut Lecha. 90minut.pl, 16 września 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  28. ↑ Twierdza Białystok zdobyta. 90minut.pl, 11 listopada 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  29. ↑ Jaga rozbiła osłabiony Widzew. 90minut.pl, 23 marca 2012. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  30. ↑ Ora é ufficiale: Cionek al Padova. Scheda e foto delle visite mediche!. Padova, 30 sierpnia 2012. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)]. (wł.).
  31. ↑ Marcin Jodłowski: Debiut Thiago Cionka w Calcio Padova. ePilka.pl, 4 września 2012. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  32. ↑ Konrad Kostorz: Jak Thiago Cionek radzi sobie w Italii? Gra solidnie, ale do Serie A raczej nie trafi. SportoweFakty.pl, 6 maja 2014. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  33. ↑ Thiago Rangel Cionek al Modena, Filippo Carini al Padova. Modena, 2 września 2013. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (wł.).
  34. ↑ Empoli-Modena 2-1. Modena, 5 października 2013. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 maja 2014)]. (wł.).
  35. ↑ Padova-Modena 2-2. Modena, 8 marca 2014. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 maja 2014)]. (wł.).
  36. ↑ Thiago Cionek e’ Rosanero. US Palermo, 12 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-12]. (wł.).
  37. ↑ Debiut Thiago Cionka w Palermo. 90minut.pl, 3 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-03]. (pol.).
  38. ↑ Konrad Kostorz: Thiago Cionek w „11” kolejki Serie A! „Okazuje się rewelacją, z Fiorentiną grał wspaniale”. Wirtualna Polska, 9 maja 2016. [dostęp 2016-05-15]. (pol.).
  39. ↑ THIAGO CIONEK FIRMA CON LA SPAL FINO AL 2020!. SPAL, 13 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-14]. (wł.).
  40. ↑ Thiago Cionek w Regginie. 90minut.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-01]. (pol.).
  41. ↑ Cionek marzy o grze w reprezentacji Polski. Wirtualna Polska, 13 maja 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  42. ↑ Kadra reprezentacji Polski na mecz z Niemcami. Polski Związek Piłki Nożnej, 7 maja 2014. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  43. ↑ Polska bezbramkowo zremisowała w Hamburgu. Polski Związek Piłki Nożnej, 13 maja 2014. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  44. ↑ ADAM NAWAŁKA PODAŁ KADRĘ NA EURO 2016. Polski Związek Piłki Nożnej, 30 maja 2014. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).
  45. ↑ Mundial 2018: skład, kadra reprezentacji Polski na MŚ w piłce nożnej, „Onet Sport”, 4 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-05] (pol.).
  46. ↑ Mundial 2018. Polska – Senegal 0:1. Samobójczy gol Cionka [online] [dostęp 2018-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-19].
  47. ↑ É com imenso pesar que comunico o falecimento do meu amado pai Mario Cionek. Quem desejar prestar condolências terá sua presença bem-vinda., [w:] Thiago Cionek [online], www.instagram.com [dostęp 2023-05-27] (port.).
  48. ↑ Nie żyje Mario Cionek, ojciec Thiago, byłego reprezentanta Polski [online], sport.radiozet.pl, 29 stycznia 2023 [dostęp 2023-05-27] (pol.).
  49. ↑ Piotr Dobrowolski: Brazylijskie żubry grożą Górnikowi. Super Express, 2 października 2010. [dostęp 2014-04-24]. (pol.).
  50. ↑ Thiago Cionek złożył wniosek o przyznanie polskiego obywatelstwa [online], Piłka Nożna, 4 września 2009 [dostęp 2014-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22] (pol.).
  51. ↑ Maciej Gromek: Cionek obywatelem Polski. Jagiellonia Białystok, 3 października 2011. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (pol.).
  52. ↑ Thiago Cionek reprezentantem Polski – dlaczego nie?. [dostęp 2018-06-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Euro 2016

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2018

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Thiago_Cionek&oldid=74647737”