Tiziano Ferro
Tiziano Ferro (2012) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Gatunki |
pop, latynoski pop, R&B, soul |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1998[1] |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Tiziano Ferro (ur. 21 lutego 1980 w Latinie) – włoski piosenkarz.
Na całym świecie sprzedano ponad siedem milionów egzemplarzy jego albumów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W dzieciństwie przez siedem lat uczył się gry na gitarze, przez dwa lata gry na fortepianie, a przez rok na perkusji. W 1996 zaczął występować w lokalnym chórze gospel, gdzie doskonalił umiejętności wokalne i dzięki któremu zainteresował się muzyką soul. W latach 1997–1998 brał udział w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo; za pierwszym razem nie przeszedł do kolejnego etapu, a za drugim podejściem uplasował się w gronie dwunastu finalistów. W 1998 nawiązał współpracę z producentami Mary Majonchi i Alberto Kalemo.
W 2001 podpisał kontrakt z wytwórnią EMI Music Italy, pod której szyldem wydał w czerwcu swój debiutancki singel, „Perdono”, który stał się przebojem w kraju. Singiel umieścił na swym debiutanckim albumie studyjnym pt. Rosso relativo, który zapewnił mu ogólnoświatową popularność. Płyta ukazała się w 42 krajach. Utwór „Perdono” doczekał się także wersji hiszpańskiej i francuskiej. W 2003 wydał album pt. 111 Centoundici, a w 2006 – album pt. Nessuno è solo, dostępny także w hiszpańskojęzycznej wersji jako Nadie está solo. W listopadzie 2008 wydał czwarty album pt. Alla mia età, który był promowany przez tytułowy singiel. W 2009 płyta uzyskała nagrodę Wind Music. Również w 2009 wspólnie z Anahí i Dulce Maríą nagrał utwór „El regalo mas grande”, a także solowo zrealizował nagranie włoskojęzycznej wersji piosenki Mary J. Blige „Each Tear”, która znalazła się na włoskim wydaniu płyty artystki pt. Stronger with Each Tear.
W październiku 2011 wydał singiel „La differenza tra me e te”, którym zapowiadał piąty album studyjny. Album pt. L’amore è una cosa semplice (w Hiszpanii pt. El amor es una cosa simple) ukazał się 28 listopada i przez pięć tygodni pozostawał na pierwszym miejscu włoskiej listy bestsellerów. Pozostałymi singlami promującymi krążek były utwory: „L’ultima notte al mondo”, „Hai delle isole negli occhi”, „L’amore è una cosa semplice”, „Per dirti ciao!”, „Troppo buono”, „L’amore è una cosa semplice” i „La fine”. Wszystkie zdobyły certyfikaty co najmniej złotej płyty za sprzedaż we Włoszech. Sam album zdobył status ośmiokrotnej platyny i został najlepiej sprzedającą się płytą 2012 w kraju. Wiosną i latem 2012 odbył międzynarodową trasę koncertową, w ramach której zagrał m.in. na Stadionie Olimpijskim w Rzymie przed 50-tysięczną publicznością. W 2013 nagrał dwie piosenki („Killer”, „Sei sola”) dla raperki Baby K oraz napisał cztery single z debiutanckiego albumu Alessandry Amoroso pt. Amore puro. W listopadzie 2014 wydał pierwszy album kompilacyjny pt. TZN – The Best of Tiziano Ferro, na którym umieścił swoje największe przeboje i nowe utwory, w tym single „Senza scappare mai più” i „Incanto”, które dotarły do pierwszej piątki listy przebojów we Włoszech oraz zdobyły status platynowej płyty. Płyta przez sześć tygodni z rzędu okupowała szczyt zestawienia włoskich bestsellerów i zdobyła status siedmiokrotnej platyny. Również w 2014 wystąpił na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.
Latem 2015 wyruszył w ogólnowłoską trasę koncertową. W listopadzie wydał reedycję albumu TZN – The Best of Tiziano Ferro, którą wzbogacił o płytę DVD zawierającą materiał zarejestrowany podczas koncertów na stadionach w San Siro stadium w Mediolanie oraz na Stadionie Olimpijskim w Rzymie. W tym samym miesiącu zagrał europejską trasę koncertową promującą składankę. 2 grudnia 2016 wydał szósty album studyjny pt. Il mestiere della vita. Płytę promował singlem „Potremmo ritornare”, który zadebiutował na pierwszym miejscu włoskiej listy przebojów. 7 lutego 2017 wystąpił podczas Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]5 października 2010 ujawnił się jako gej na łamach czasopisma „Vanity Fair”[2]. Według komentarza dziennika „La Repubblica”, coming out wokalisty był pierwszym tego typu wyznaniem wśród gwiazd muzyki pop we Włoszech[3][4].
W 2019 wyszedł za Victora Allena, starszego o 15 lat Amerykanina, który pracował jako konsultant w wytwórni Warner Bros.[2].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Informacja | Pozycje w notowaniach | Sprzedaż i certyfikat | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ITA | SWI | SPA | GER | AUT | BEL | ARG | MEX | FRA | |||
| 2001 | Rosso relativo / Rojo relativo
|
5 | 5 | 4 | 9 | 7 | 18 | 9 | 5 | 25 | Ogólnoświatowa sprzedaż: 2,5 mln Certyfikat ITA: 5x Platyna |
| 2003 | 111 centoundici / 111 ciento once
|
1 (2) | 7 | 6 | 61 | 34 | 48 | 6 | 1 | 69 | Ogólnoświatowa sprzedaż: 1,5 mln Certyfikat ITA: 7x Platyna |
| 2006 | Nessuno è solo / Nadie esta solo
|
1 (4) | 1 | 11 | 44 | 6 | 8 | 1 | 14 | 166 | Ogólnoświatowa sprzedaż: 1,5 mln Certyfikat ITA: 8x Platyna |
| 2008 | Alla mia età / A mi edad
|
1 (3) | 4 | 10 | 97 | 40 | 66 | 29 | 75 | 118 | Ogólnoświatowa sprzedaż: 1 mln Certyfikat ITA: 10x Platyna Certyfikat SWI: Platyna Certyfikat SPA: Złoto |
| 2011 | L'amore è una cosa semplice / El amor es una cosa simple
|
1 | 5 | 13 | – | 6 | 77 | – | – | – | Certyfikat ITA: 8x Platyna Certyfikat SWI: Złoto |
| 2014 | TZN – The Best of Tiziano Ferro
|
1 | 29 | 8 | – | 6 | 72 | – | – | – | Certyfikat ITA: 7x Platyna |
| 2016 | Il mestiere della vita / El oficio de la vida | 1 | 4 | – | – | – | 55 | – | – | – | |
Single
[edytuj | edytuj kod]- 2001 – „Perdono”
- 2001 – „L’Olimpiade”
- 2002 – „Imbranato”
- 2002 – „Rosso relativo”
- 2002 – „Le cose che non dici”
- 2003 – „Perverso”
- 2003 – „Sere nere”
- 2004 – „Non me lo so spiegare”
- 2004 – „Ti voglio bene”
- 2004 – „Universal Prayer” (z Jamelią)
- 2006 – „Stop! Dimentica”
- 2006 – „Ed ero contentissimo”
- 2007 – „Ti Scatterò una foto”
- 2007 – „E Raffaella è mia”
- 2007 – „E fuori è buio”
- 2008 – „Alla mia età”
- 2009 – „Il regalo più grande”
- 2009 – „Breathe Gentle” (z Kelly Rowland)
- 2009 – „Il sole esiste per tutti”
- 2009 – „Scivoli di nuovo”
- 2011 – „La differenza tra me e te”
- 2012 – „L’ultima notte al mondo”
- 2012 – „Hai delle isole negli occhi”
- 2012 – „Liebe is einfach”/„L’amore è una cosa semplice”
- 2012 – „Per dirti ciao!”
- 2012 – „El amor es una cosa simple” (z Malú)
- 2012 – „Troppo buono”/„Demasiado bueno”
- 2013 – „La fine”
- 2014 – „Senza scappare mai più”/„No escaparé nunca más”
- 2015 – „Incanto”/„Encanto” (z Pablo Lópezem)
- 2015 – „Lo stadio”/„Un estadio”
- 2015 – „Il vento”
- 2016 – „Potremmo ritornare”
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona internetowa Tiziano Ferro. tizianoferro.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-11)]. (wł.).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tiziano Ferro. Allmusic. (ang.) [dostęp 2010-10-12]
- ↑ a b Sergiusz Królak (2019-07-21): Znany wokalista wyszedł za mąż. Pokazał zdjęcia ze ślubu. Plejada.pl. [dostęp 2019-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-26)]. (pol.).
- ↑ Gino Castaldo (2010-10-05): Ferro: Sono omosessuale e ho la libertà di poterlo dire. „La Repubblica”. [dostęp 2019-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-26)].
- ↑ MAG (2010-10-08): Tiziano Ferro przyznał się, że jest gejem. „Super Express”. [dostęp 2019-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-26)]. (pol.).