Tlenek erbu(III)
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
Er2O3 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
382,56 g/mol | ||||||||||||||||||||
| Wygląd |
różowy proszek | ||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||
Tlenek erbu (Er2O3) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków. Przyjmuje formę różowego proszku. Czasami jest używany do barwienia szkła, w światłowodach i we wzmacniaczach optycznych. Po raz pierwszy tlenek erbu został wykryty w 1843 r. przez Carla Mosandera, lecz dopiero w 1905 został otrzymany w postaci czystej przez Georges'a Urbaina i Charlesa Jamesa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-63, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).