Przejdź do zawartości

Turzyca kulista

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turzyca kulista
Ilustracja
Owocostan
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca kulista

Nazwa systematyczna
Carex globularis L.
Sp. Pl. 2: 976. 1753

Turzyca kulista (Carex globularis L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w lasach wilgotnych i na obszarach podmokłych w Azji i Europie Wschodniej. W Polsce rośnie współcześnie tylko w Puszczy Augustowskiej[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Do 45 cm wysokości.
Liście
Sinozielone, prawie długości łodygi, szerokości 1–2 mm.
Kwiaty
Zebrane w kłosy. Kłos szczytowy męski, siedzący, walcowaty i cienki, długości 2 cm. Kłosy boczne żeńskie, w liczbie 2–3, kuliste, szerokości 3–4 mm. Przysadki brunatne, zielone na grzbiecie, tępe[4].
Owoc
Orzeszek w pęcherzyku zielonym, jajowatym, owłosionym, żeberkowanym, z bardzo krótkim dzióbkiem[4].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie w maju.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Od 2014 roku gatunek jest objęty w Polsce ochroną częściową[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-01-12] (ang.).
  3. a b J. Baryła, J. Kruszelnicki: Turzyca kulista. W: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: 2001, s. 515-516. ISBN 83-85444-85-8.
  4. a b W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
  5. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
  6. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.