Przejdź do zawartości

Włoska Partia Ludowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włoska Partia Ludowa
Państwo

 Włochy

Lider

Pierluigi Castagnetti (ostatni)

Data założenia

22 stycznia 1994

Data rozwiązania

6 grudnia 2002

Ideologia polityczna

chrześcijańska demokracja

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Europejska Partia Ludowa − Europejscy Demokraci

Włoska Partia Ludowa (wł. Partito Popolare Italiano, PPI) – włoska partia polityczna o profilu chadeckim i socjalnym, działająca w latach 1994–2002.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Partia została powołana na kongresie w 18 stycznia 1994, kiedy to uległa rozwiązaniu na skutek afer korupcyjnych Chrześcijańska Demokracja, której wielu działaczy przystąpiło do nowej formacji[1]. Program koncentrował się na takich kwestiach, jak zdecentralizowanie struktur państwa, ochrona własności prywatnej, antykomunizm, poszanowanie dla wartości katolickich.

Pierwszym przewodniczącym został Mino Martinazzoli, jednak po kilku miesiącach i porażce wyborczej zastąpił go Rocco Buttiglione. Rok później po niezaakceptowaniu zgłoszonej propozycji podjęcia współpracy z ugrupowaniem Forza Italia Rocco Buttiglione wraz ze zwolennikami opuścił partię. PPI podjęła współpracę z ugrupowaniami centrowymi i centrolewicowymi, wchodząc do Drzewa Oliwnego, przy czym w Parlamencie Europejskim pozostawała w ramach Europejskiej Partii Ludowej[2].

W 2000 ludowcy wraz z trzema innymi formacjami sformowali koalicję wyborczą Margherita, która stała się drugą co do wielkości siłą w ramach bloku centrolewicowego. Dwa latach później PPI uległa samorozwiązaniu w związku z powołaniem na bazie Margherity jednolitej partii[1].

Sekretarze generalni

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Leaders of Italy. terra.es. [dostęp 2013-01-11]. (ang.).
  2. Thomas Jansen, Steven Van Hecke: At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party. Berlin-Heidelberg: Springer-Verlag, 2011, s. 51. [dostęp 2013-01-11].