Władysław Kowalski (piłkarz)
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 września 1939 | ||||||||||||||||
| Wzrost |
176 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||
Władysław Kowalski (ur. 17 kwietnia 1897 w Krakowie, zm. 21 września 1939 k. Wołczatycz) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w latach 1923–1924, żołnierz Legionów Polskich.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 17 kwietnia 1897 w Krakowie, w rodzinie Jana i Heleny ze Skawińskich[1].
Walczył w Legionach Polskich. Po odzyskaniu niepodległości był buchalterem, kierownikiem kancelarii Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 29 listopada 1930 i 9. lokatą, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1115. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2][3]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku[4].
Zginął, jako żołnierz rozstrzelany w 1939 roku przez Sowietów pod Chodorowem.
Był piłkarzem, napastnikiem, zawodnikiem Legii Warszawa (1920–1921) oraz Wisły Kraków (1923–1930). Cztery razy wystąpił w reprezentacji Polski (1923–1924), strzelając dwie bramki w meczu z Estonią w 1923.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[5][1]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-13]..
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 635.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 62.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 576.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-13]..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Gowarzewski A. (red.), Wisła Kraków. Kolekcja klubów, Katowice 1993.
- Otałęga J., Za lotem piłki, Kraków 2003.
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych
- Reprezentanci Polski w piłce nożnej
- Piłkarze Wisły Kraków
- Piłkarze Legii Warszawa
- Obrońcy Polski przed agresją ZSRR (1939)
- Polacy i obywatele polscy straceni przez Armię Czerwoną w 1939
- Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1939
- Żołnierze Wojska Polskiego straceni przez ZSRR (1939–1945)
- Oficerowie 3 Pułku Strzelców Podhalańskich