Zamek Monte Christo
| Państwo | |
|---|---|
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Hippolyte Durand |
| Inwestor | |
| Ukończenie budowy |
1846 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Île-de-France | |
Położenie na mapie Francji | |
| Strona internetowa | |
Zamek Monte Christo – rezydencja francuskiego pisarza Aleksandra Dumasa ojca, wzniesiona w 1846 według projektu Hippolyte'a Duranda w stylu eklektycznym. Zamek otoczony jest parkiem angielskim o powierzchni 9 hektarów, całość położona jest w granicach administracyjnych gminy Port-Marly.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstanie zamku wiązało się ściśle z ogromnym sukcesem powieści przygodowych Dumasa, w tym opublikowanego w 1845 Hrabiego Monte Christo. Autor zapragnął sam zamieszkać w na poły fantastycznych warunkach, które wykreował w tym ostatnim utworze, tworząc opis kilku rezydencji tytułowego bohatera. Osobiście wybrał również miejsce pod budowę nowej siedziby, zachwycony pejzażami departamentu Yvelines i sam nadzorował proces wykupywania upatrzonych działek ziemi od miejscowych chłopów. W swojej siedzibie wielokrotnie wyprawiał ogromne uczty na kilkadziesiąt osób (głównie dla znajomych ze środowiska literackiego), wydając niezwykle wysokie sumy pieniędzy. Największą sławę zdobyła uczta z 25 czerwca 1847, przeprowadzona na wzór przyjęcia, jakie urządził w swoim domu w Auteuil literacki Monte Christo. Dumas zatrudnił większą liczbę służących, niż był w stanie opłacić, zakupił również wyjątkowo drogie meble orientalne, utrzymywał ogród pełen rzadkich roślin i prywatny zwierzyniec.
W rezultacie nieumiejętnego gospodarowania pieniędzmi i upadku teatru, w który zainwestował, Dumas już w 1848 musiał sprzedać Monte Christo za cenę 31 tys. franków, o wiele niższą niż koszt budowy i utrzymania posiadłości. Zamek w rękach nowych właścicieli poważnie podupadł; po II wojnie światowej był już niemal całkowicie zrujnowany, a w latach 60. przewidziano jego rozbiórkę pod nowe osiedle mieszkaniowe. Obiekt uratowała najpierw reakcja miejscowych władz, które w latach 1969–1972 przeprowadziły pierwszy kapitalny remont, a następnie król Maroka Hassan II, który, zafascynowany szerokim wykorzystaniem motywów orientalistycznych zarówno w powieści Hrabia Monte Christo, jak i w wyposażeniu zamku, sfinansował remont zachowanych części zabytku i faktyczną odbudowę pozostałych. Od 1994 w rezydencji mieści się muzeum. Formalnym właścicielem posiadłości jest powołany w tym celu w 1969 związek, dużą rolę w jej animacji odgrywa zaś Stowarzyszenie Przyjaciół Aleksandra Dumasa ojca.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Główny zamek Monte Christo reprezentuje styl eklektyczny. Budynek ma trzy kondygnacje, wejście do niego prowadzi przez ganek i prostokątne drzwi bez portalu. Główną dekorację zewnętrzną stanowi zespół fryzów i reliefów na wszystkich poziomach obiektu; przeważają motywy florystyczne i geometryczne. Przed ganek po obydwu jego stronach wysuwają się alkierze, w których narożnikach usytuowano korynckie pilastry. Na narożnikach czworokątnego budynku znajdują się niewielkie kopuły i neorenesansowe hełmy.
W otaczającym ogród parku angielskim pisarz zlecił budowę neorenesansowego pawilonu zwanego zamkiem If (na cześć zamku z Hrabiego Monte Christo), który nakazał udekorować zespołem płaskorzeźb przedstawiających postacie i wydarzenia z jego utworów. Sam park wykorzystuje naturalne cechy ukształtowania powierzchni (kotlina Port Marly) oraz przepływające cieki wodne.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Zamek Monte Christo
-
Zamek If widziany z zamku Monte Christo
-
Miejsce pracy Alexandra Dumas w zamku If
-
Zamek If
-
Schody prowadzące do zamku If
-
Sztuczna grota w ogrodzie zamkowym
-
Tytuły 88 dzieł pisarza wyrzeźbione na murach zamku If
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- La Société des Amis d'Alexandre Dumas: Le Château de Monte-Cristo. dumaspere.com. [dostęp 2011-02-11]. (fr.).
- Le Château de Monte-Cristo: strona oficjalna. [dostęp 2011-02-11]. (fr.).