Przejdź do zawartości

Zenon Kossak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Kossak
Зенон Коссак
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1907
Drohobycz, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

19 marca 1939
Sołotwyno, Karpato-Ukraina

Zawód, zajęcie

polityk

Narodowość

ukraińska

Zenon Kossak ukr. Зенон Коссак, ps. Tarnawśkyj (ur. 1 kwietnia 1907 w Drohobyczu, zm. 19 marca 1939 w Sołotwynie) – ukraiński nacjonalista.

Pochodził z rodziny Kossaków herbu Kos[1]. Pełnił między innymi funkcje referenta organizacyjnego Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów oraz powiatowego przewodniczącego organizacji w Drohobyczu. Był jednym z organizatorów akcji ekspropriacyjnych OUN w Borysławiu, Truskawcu i Gródku. W 1932 był aresztowany i sądzony w związku z zabójstwem Tadeusza Hołówki, otrzymując w 1934 wyrok 8 lat więzienia. Po amnestii w 1938 udał się na Ukrainę Karpacką, gdzie w marcu 1939 otrzymał stanowisko zastępcy Szefa Sztabu Sił Zbrojnych Ukrainy Karpackiej (Siczy Karpackiej). Po wkroczeniu wojsk węgierskich na terytorium Karpato-Ukrainy został wzięty do niewoli i rozstrzelany wraz z Mychajło Kołodzinskim, którego był adiutantem.

W trakcie pobytu w więzieniu opracował „44 reguły życia nacjonalisty ukraińskiego“[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Дещо про походження Юліяна Коссака.
  2. A. Podhajecki, OUN i UPA pod skrzydłami III Rzeszy, Warszawa 2013, s. 76.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Dariusz Dąbrowski - "Rzeczpospolita Polska wobec kwestii Rusi Zakarpackiej (Podkarpackiej) 1938-1939", Toruń 2007, ISBN 978-83-60738-04-7

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]