Przejdź do zawartości

Zygfryd Blaut

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygfryd Blaut
Pełne imię i nazwisko

Zygfryd Ewald Blaut

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1943
Gogolin

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 2005
Opole

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik, stoper

Kariera juniorska
Lata Klub
1957–1959 Budowlani Gogolin
1959–1961 Odra Opole
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1961–1963 Odra Opole 49 (1)
1963–1964 Śląsk Wrocław
1964 Odra Opole 11 (0)
1965–1968 Śląsk Wrocław 78 (1)
1968–1974 Legia Warszawa 90 (1)
1974 Polonia Warszawa 9 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1970 Polska 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1997 Odra Opole
2004 Odra Opole (juniorzy)
2004–2005 Odra Opole
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Zygfryd Ewald Blaut (ur. 2 marca 1943 w Gogolinie, zm. 21 kwietnia 2005 w Opolu) – polski piłkarz, dwukrotny mistrz Polski w barwach Legii Warszawa, reprezentant Polski (w jednym meczu), trener; młodszy brat Bernarda, również piłkarza.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z zawodu ślusarz i instruktor piłki nożnej. Występował na boisku na pozycji obrońcy (stopera). Bronił barw kolejno Budowlanych Gogolin (19571959), Odry Opole (19591963), Śląska Wrocław (19631964), ponownie Odry (1964), ponownie Śląska (19651968), Legii Warszawa (19681974) i Polonii Warszawa (1974). Jako zawodnik Odry, Śląska i Legii występował w polskiej ekstraklasie, osiągając największe sukcesy z Legią – 1969 i 1970 mistrzostwo Polski, 1973 Puchar Polski. Jego karierę ograniczyła poważna kontuzja ścięgna Achillesa, odniesiona podczas sportowej wyprawy Legii do Hiszpanii i Ameryki Południowej (1971/1972).

Jako piłkarz nosił boiskowe przydomki „Malina” i „Drops”. O jego roli w Legii – pierwszego rezerwowego obrońcy – napisano: „Gracz o nieprawdopodobnej intuicji. Jako stoper umiał się ustawić tak, że większość piłek kierowanych na pole karne trafiała do niego. Kiedy któryś z obrońców podstawowego składu nie mógł grać, wchodził Zyga i nikt nie mógł powiedzieć, że Legia była osłabiona.”[1].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej był m.in. trenerem Odry Opole. Zmarł w wieku 62 lat na zapalenie płuc, do końca życia będąc szkoleniowcem drużyny z Opola.

Reprezentacja Polski

[edytuj | edytuj kod]

Jedyny występ w reprezentacji Polski zaliczył 22 lipca 1970 w Szczecinie, w meczu z Irakiem.

l.p. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 22 lipca 1970 Szczecin  Irak 2-0 towarzyski 90'

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Legia Warszawa:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, Legia to potęga, Katowice 2004 (9. część cyklu "Kolekcja klubów" wydawnictwa GiA)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, Legia to potęga, Katowice 2004, str. 112

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]