„W mglisty poranek, gdy pierwsze promienie słońca nieśmiało przebijały się przez zasłonę chmur…”
„W mglisty poranek, gdy pierwsze promienie słońca nieśmiało przebijały się przez zasłonę chmur…”
[…] Ale czy on mnie tak naprawdę kocha? Czy kiedy nie widzę chodzi z innymi kobietami, na przykład z moją najlepszą przyjaciółką? Muszę się tego dowiedzieć, bo jak nie, będzie za późno […]
— Przynajmniej nie ma już tego cholernego księżyca.
„Myśleli, że będą tu tylko siedzieć i czekać na moment, w którym stąd pójdą. A jednak nie. Trafili na siebie.”
Straciłam wszystko w dosłownie jedną minutę. Najpierw klan, później partnera, a na koniec swoje życie.
To było zbyt bolesne, aby mogło przetrwać, ale cieszyłyśmy się tym bólem tak długo, jak tylko mogłyśmy.
„Wziął głęboki oddech, jakby zbierał odwagę, by powiedzieć coś ważnego. – Czy mogę prosić cię do tańca?”
Nikt nie sądził, że czarodziej porównywany do śmierci potrafi kochać. Jeszcze większym zaskoczeniem było to, że wybrał akurat mnie.
To jest miejsce, w którym po raz pierwszy zapamiętujesz kolor jego oczu i umiejscowienie piega.
Wyobraź sobie, że żyjesz w świecie bez miłości, w świecie nienawiści i obojętności do czasu kiedy pewna osoba rujnuje tę rutynę. Czy przyjaciele sprawią, że życie na tej planecie stanie się kolorowe?
„— Skoro Ty zginąłeś, ja razem z tobą. Śmierć nie może nas rozdzielić! Nasza miłość przetrwa wszystko, tylko jeżeli będziemy razem —”
„nie wiedziałam praktycznie nic o tobie. nie znałam cię. za to ty znałeś mnie bardzo dobrze.”
Wieczorny wypad do klubu, ze swoją paczką przyjaciół. Wszyscy świetnie się bawią, ale ciekawe w jaki sposób? I jak ten wieczór się zakończy?
Główna bohaterka spotyka trójkę tajemniczych dzieci. Spędza z nimi dzień, świetnie się bawi i dowiaduje się, że są głęboko wierzące. Co według takich ludzi jest najważniejsze w życiu?
„przekonaj się… czemu będziesz oddany całym sercem”
„Since my salvation is that I write books, you are my book with many chapters to describe” powiedziała płynnie, ze wzrokiem jakby czuła, że ją oleje. Ale już jej nie kocham, a ona chyba dalej tak.
Z dnia na dzień Carmen rozpoczęła grę. Grę o poznanie prawdy. Tylko możliwość nauki w Akademii Zła dała jej szasnę na dogrzebanie się do akt Madeline Moore.
„Byłam uwięziona w swej przeszłości, póki los nie postawił ich na mej drodze.” {+18}
Gdy nasze dusze się łączą, jednak to wciąż za mało.
Przyjaźń damsko-męska to kruchy most, gdzie jeden krok w stronę serca, to zdrada w milczeniu. A cień miłości czai się w sercu, gotów wbić Ci nóż.
Jak to jest żyć w świecie, w którym gdy nie odnajdziesz swojej recepty na szczęście, umierasz? Dwadzieścia pięć lat to z pozoru dużo, jednak gdy musisz odnaleźć tą jedną rzecz lub istotę to za mało.
Astrid zaraz po zerwaniu z chłopakiem zaczyna czuć coś do jej wroga. Nie wie jednak, że ta miłość jest odwzajemniona. Czy nowy rozdział w jej życiu sprawi, że będzie szczęśliwsza?
„— Odejdź! Odejdź ode mnie! — wysyczał przestraszony kocur a niebo przeszył piorun. — Odejdź, albo zmuszę Cię siłą!”
~ Nie możesz twierdzić, że jesteś inna po krwi. Jesteś taka sama jak wszyscy bez wyjątku. Lissy Cartner. ~
Bo zła godzina minie, a potem będę czuć już tylko szczęście.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza