George Cukor
| George Cukor | |
|---|---|
Cukor, 1973. | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | George Dewey Cukor 7. 7. 1899. |
| Smrt | 24. 1. 1983. (dob: 83) |
| Profesionalne informacije | |
| Zanimanje | reditelj |
| Opus | |
| Djelatni period | 1930 - 1981 |
| Znamenita djela | |
George Dewey Cukor (Džordž Kjukor - 7. jula, 1899. - 24. januara, 1983.) bio je američki filmski reditelj, koji je uglavnom snimao komedije i književne adaptacije. Njegova karijera je doživela uspeh u RKO-u i kasnije u MGM-u, gde je snimio filmove poput: What Price Hollywood? (1932), A Bill of Divorcement (1932), Dinner at Eight (1933), Little Women (1933), David Copperfield (1935), Romeo and Juliet (1936) i Camille (1937).
Bio je zamenjen na mestu reditelja filma Gone with the Wind (1939), ali je snimio The Philadelphia Story (1940), Adam's Rib (1949), Born Yesterday (1950), A Star Is Born (1954) and My Fair Lady (1964). Nastavio je da snima i 1980-ih.
Rođen je na Lower East Side-u u New Yorku, kao mlađe dete i jedini sin mađarsko-jevrejskog zamenika javnog tužioca, Victora i Helene Ilonae (née Gross) Cukor. Kao dete, Cukor se pojavio u nekoliko amaterskih predstava i išao je na časove plesa i sa sedam godina izveo je recital sa Davidom Selznickom, koji je kasnije postao njegov mentor i prijatelj. Bio je opčinjen pozorištem, tako da je bežao sa časova da bi odlazio na matinee.[1] Kao tinejdžer, radio je kao glumac u operi Metropolitan.
Nakon završetka škole, 1917. godine očekivalo se da nastavi očevim stopama i bavi se pravom. Nevoljno je upisao City College of New York, gde se pridružio studentskim vojnim trupama, oktobra, 1918. godine. Njegovo vojno iskustvo je bilo ograničeno, jer je Nemačka predala rat decembra, dva meseca nakon početka njegove vojne karijere. Ubrzo zatim, Cukor je napustio školu.
Cukor je dobio posao pomoćnika inspicijenta u putujućoj produkciji mjuzikla The Better 'Ole. Godine 1920. postao je inspicijent trupe Knickerbocker Players, a naredne godine je počeo da radi kao generalni menadžer za novu letnju trupu, Lyceum Players. Godine 1925. formirao je svoju trupu, C.F. and Z. Production Company sa Walterom Folmerom i Johnom Zwickim, što mu je dalo mogućnost da režira. Nakon njihove prve sezone, Cukor je imao svoj rediteljski debi na Broadwayu sa predstavom Antonia, mađarskog pisca Melchior Lengyel, nakon čega je radio u Rochesteru sa trupom koju su činili Louis Calhern, Ilka Chase, Phyllis Povah, Frank Morgan, Reginald Owen, Elizabeth Patterson i Douglass Montgomery, sa kojima je kasnije sarađivao i u Hollywoodu. Samo u toku jedne sezone sa ovom trupom je radila i Bette Davis. Narednih nekoliko decenija Davis je pričala da je dobila otkaz, a Cukor, koji je ozražavao nerazumevanje za pridavanje tolikog značaja incidentu koji je on smatrao minornim, nikada više nije radio sa njom.
Godine 1926. njegova režija adaptacije romana The Great Gatsby bila je zapažena i hvaljena. Režirao je još šest predstava na Broadwayu pre nego što je otišao da radi u Hollywoodu.
Kada je Hollywood počeo da regrutuje mlade talente za ton film, Cukor se odmah odazvao na poziv. Decembra, 1928. Paramount Pictures i on su potpisali ugovor za 600 dolara nedeljno i refundiranje avionske karte. U Hollywood je došao februara, 1929. godine i radio je probna snimanja, vežbavao dikciju sa glumcima i snimao dijaloge, a kao ko-reditelj počeo je da radi tek 1930. Njegov rediteljski debio bio je film Tarnished Lady iz 1931. godine, u kome je glumila Tallulah Bankhead.
Cukor je brzo stekao reputaciju reditelja koji može da izvuče odličnu glumu iz glumica i postao je poznat kao "ženski reditelj", što je titula koju je on mrzeo. Uprkos reputaciji, Cukor je u toku karijere snimio više filmova nagrađenih Oscarom za najboljeg glumca nego bilo koji drugi reditelj: James Stewart u The Philadelphia Story (1940), Ronald Colman u A Double Life (1947), i Rex Harrison u My Fair Lady (1964). jedna od Cukorovih prvih glumica bila je Katharine Hepburn, koja je debitovala u A Bill of Divorcement ali je ostvila RKO u nedoumici šta da rade sa njom, zbog njenog izgleda i karaktera. Cukor je režirao nekkoliko filmoca sa njom, kako uspešnih, tako i neuspešnih, i njih dvoje su postali bliski prijatelji i van scene.
Cukor je bio angažovan da režira Gone with the Wind, 1936. godine, pre nego što je knjiga objavljena. Naredne dve godine je proveo u pripremama, uključujući i nadgledanje probnih snimanja za glumicu koja bi trebalo da dobije ulogu Scarlett O'Harae. Cukor je želeo Hepburnovu za ulogu, ali je Selznick, koji se plašio njene loše reputacije kao "otrova za box office", tražio da uradi probno snimanje, što je ona odbila.
Izeđu obaveza vezanih za Wind, Cukor je radio na drugim manjim projektima. Snimio je scene u pećini za film The Adventures of Tom Sawyer (1938) i nakon otpuštanja originalnog reditelja filma The Wizard of Oz (1939) proveo je nedelju dana na setu. Premda nije snimio ništa, napravio je značajne promene u izgledu Dorothy i podstakao je Judy Garland da glumi prirodnije, što je značajono doprinelo konačnom uspehu filma.[2]
Cukor je proveo mnogo sati radeći na izgovoru sa Vivien Leigh i Oliviom de Havilland. Uprkos glasinama da je Clark Gable odbijao da radi sa Cukorom na snimanju, ništa u Selznickovim memoarima ne sugeriše da je Gable imao bilo kakve veze sa oduzimanjem ovog projekta od Cukora i veći su izgledi da je Selznick bio nezadovoljan sporim tempom i kvalitetom rada.
Otkaz sa snimanja Gone With the Wind ga je oslobodio da snima The Women (1939), poznat po čisto ženskoj ekipi i The Philadelphia Story (1940), sa Katharine Hepburn. Snimio je i film sa jednom od svojih omiljenih glumica, Gretom Garbo, Two-Faced Woman (1941), što je bila njena poslednja uloga.
Decembra 1952, Sid Luft je predložio Cukoru da snimi mjuzikl A Star is Bornsa Luftovom suprugom, Judy Garland. Cukor je odbio da snima verziju ovog filma 1937. godine, jer je film bio sličan njegovom What Price Hollywood? (1932), ali ova prilika da snima svoj prvi tehnikolor film, prvi mjuzikl, da sarađuje sa scenaristom Mossom Hart i glumicom Judy Garland mu je bila primamljiva. Problemi su nastali još pre početka snimanja, kada nije uspevao da pronađe glavnog glumca. Samo snimanje je bilo praćeno stalnim izmenama scenarija, kao i veoma problematičnim radom sa glavom glumicom, koja je bila zavisna od alkohola i lekova, patila od brojnih pravih i izmišljenih bolesti i čija se telesna težina stalno menjala. Prvo prikazivanje je trajalo 210 minuta i uprkos oduševljenja publike film je skraćen na 182 minuta za premijeru u New Yorku. Kritike koje je dobio bile su najbolje u njegovoj karijeri. Međutim, nakon njegovog odlaska u Indiju producenti Warnera su odlučili da skrate film na 154 minuta, kako bi povećali broj mogućih dnevnih prikazivanja u bioskopima. Cukor je bio razočaran finalnom verzijom, kojoj su nedostajale neke muzičke i dramske scene. Film nije dobio nijednu nagradu Akademije od 6 nominacija.
U narednih nekoliko godina snimio je par filmova koji su imali različitu prođu kod publike i kritike. Njegov naredni veliki film bio je My Fair Lady. Tokom snimanja narastala je tenzija između Cukora i kostimografa, Cecil Beatona, ali je Cukor bio oduševljen glavnom glumicom, Audrey Hepburn, premda ostali nisu uživali u njenim zahtevima dive. Premda je nekoliko kritika bilo loše, film je imao veliki uspeh kod publike i doneo mu je Oscar za najboljeg reditelja, Zlatni globus za najboljeg reditelja i Directors Guild of America Award, za koje je bio raniije nekoliko puta nominovan.
Nakon My Fair Lady, Cukor je ređe snimao. Snimio je film sa Maggie Smith, Travels with My Aunt, 1972. i dva televizijska filma sa Katharine Hepburn, Love Among the Ruins (1975) i The Corn Is Green (1979). Svoj poslednji film, Rich and Famous (1981) sa Jacqueline Bisset i Candice Bergen, snimio je u svojoj 82. godini.
U Hollywood je bila javna tajna da je Cukor gej, premda je on bio diskretan po pitanju svoje seksualne orijentacije i nije je nosio kao "značku na reveru", kako je rekao producent Joseph L. Mankiewicz. Bio je poznat kao bon vivant, čija je luksuzna kuća bila mesto nedeljnog okupljanja i žurki sa closeted poznatim osobama i zgodnim muškarcima koje su oni dovodili. Bar se jednom desilo u toku njegove "vladavine" u MGM-u da je bio uhapšen, ali su menadžeri studija uspeli da ga oslobode optužnice i da spreče objavljivanje u medijima. Krajem 1950-ih započeo je vezu sa znatno mlađim muškarcem, Georgeom Towersom. Cukor je finansirao njegove studije, ali se nakon diplomiranja 1967. godine Towers oženio. Njih dvojica su nastavili da gaje blizak odnos koj je trajao do kraja Cukorovog života.
Već sredinom 1930-ih Cukor nije bio samo uspešan reditelj, već i nezvanični "vođa" hollywoodske gej subkulture. Njegova kuća, koju je 1935. redekorisao William Haines, bila je mesto okupljanja gejeva iz filmske industrije. Tu su se nalazili Haines i njegov partner Jimmie Shields, Alan Ladd, pisac Somerset Maugham, reditelj James Vincent, pisac Rowland Leigh, kostimograf Orry-Kelly i Robert Le Maire, kao i glumci John Darrow, Anderson Lawler, Grady Sutton, Robert Seiter and Tom Douglas. Frank Horn, sekretar Cary Granta je takođe često dolazio.
Cukorovi prijatelji su bili od izuzetne važnosti za njega i njegova kuća je bila puna njihovih fotografija. Redovni posetioci njegovih soarea bili su Katharine Hepburn i Spencer Tracy, Joan Crawford i Douglas Fairbanks, Jr. , Lauren Bacall i Humphrey Bogart, Claudette Colbert, Marlene Dietrich, Laurence Olivier i Vivien Leigh, glumac Richard Cromwell, Stanley Holloway, Judy Garland, Gene Tierney, Noël Coward, Cole Porter, reditelj James Whale, dizajnerka Edith Head i Norma Shearer, posebno nakon smrti njenog prvog muža, Irvinga Thalberga. Često su dolazili i književnici kao što su Sinclair Lewis, Theodore Dreiser, Aldous Huxley, Ferenc Molnár, i njegov blizak prijatelj, Somerset Maugham.
Cukor je umro od infarkta, 24. januara, 1983. godine i sagranjen je u neoznačenom grobu na privatnom groblju, Forest Lawn Memorial Park Cemetery u Glendaleu.[3]
- Love Among the Ruins (1975)
- The Corn is Green (1979)
- ↑ David Kipen. „Flawed look at career of blacklisted director”. San Francisco Chronicle. Pristupljeno 7.7.2010.
- ↑ „The Wizard of Oz at Turner Classic Movies”. Tcm.com. Pristupljeno 7.7.2010.
- ↑ „Findagrave.com”. Findagrave.com. Pristupljeno 7.7.2010.