Flamansko slikarstvo
Flamansko slikarstvo doživjelo je procvat u periodu od ranog 15. vijeka do 17. vijeka. Flandrija je dala vodeće slikare u Sjevernoj Evropi i privukla mnoge obećavajuće mlade slikare iz susjednih zemalja. Ti slikari pozivani su na rad na stranim dvorovima i bili su utjecajni u čitavoj Evropi. Od kraja napoleonske ere, flamanski slikari su ponovo doprinosili reputaciji koju su uspostavili Stari majstori.[1]
Takozvani flamanski primitivci prvi su popularizirali upotrebu uljanih boja. Njihova umjetnost vuče porijeklo od minijaturnog slikarstva kasnog gotičkog perioda. Glavni među njima bili su Jan van Eyck, Hans Memling, Hugo van der Goes, Robert Campin i Rogier van der Weyden.
Od ranog 16. vijeka, talijanska renesansa počela je utjecati na flamanske slikare. Rezultat je bio vrlo različit od tipičnog talijanskog renesansnog slikarstva. Vodeći umjetnik bio je Pieter Brueghel Stariji, koji je izbjegavao direktan talijanski utjecaj, ja razliku od sjeverni maniristi.
Nakon opsade Antwerpa (1584-1585), južne provincije Nizozemske ("Flandrija") ostale su pod španskom upravom i bile odvojene od neovisne Nizozemske Republike. Iako su mnogi umjetnici pobjegli od religijskih ratova i preselili se iz južne Nizozemske u Nizozemsku Republiku (vidjeti Slikarstvo zlatnog doba Holandije), flamansko barokno slikarstvo doživjelo je procvat, naročito u Antwerpskoj školi, tokom sedamnaestog vijeka pod Rubensom, Van Dyckom i Jacoba Jordaensa.
Nakon smrti glavnih umjetnika poput Rubensa 1640. i kraja Osamdesetogodišnjeg rata 1648. godine, kulturni značaj Flandrije je opao.
Oživljavanje slikarstva u toj regiji došlo je u zoru Belgijske revolucije 1830. i djela iz tog perioda obično se smatraju flamanskim.[2] Slikari koji su postali uspješni nakon tog patriotskog perioda obično se nazivaju belgijskim, a ne flamanskim. To kraljevstvo koje je obuhvatalo Flandriju često utiče i na kategorizaciju novijih umjetnika (vidjeti Popis belgijskih slikara).
Iako se James Ensor isticao od svojih savremenika, taj inovator u umjetnosti 19. vijeka značajno je utjecao na umjetnike 20. vijeka kao što su Paul Klee, Emil Nolde, George Grosz, Alfred Kubin, Wols, Felix Nussbaum i ostali ekspresionistički i nadrealistički slikari 20. vijeka.[3]
Od ekspresionističke (tj. druge) 'Grupe Latema', Permeke je generalno najpoznatiji i tokom više od četiri godine njegovo lice bilo je najistaknutije na posljednjoj novčanici od 1000 belgijskih franaka — nakon čega ju je zamijenila novčanica od 20 eura.[4]
- Grofovija Flandrija
- Zlatno doba Holandije
- Renesansna umjetnost
- Udruženje romanista
- Popis flamanskih slikara
- Nizozemska
- Sjevernoevropska renesansa
- ↑ „Belgian painting”. South African Encyclopedia (SAE). MyFundi(TM), South-Africa. Arhivirano iz originala na datum 2011-07-20. Pristupljeno 29 May 2014.
- ↑ „Guide de visite : Épisode des journées de septembre 1830 sur la place de l'Hôtel de Ville de Bruxelles” (French). Musée d'Art Ancien (Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique) — Peinture flamande - Écoles du Nord — XIXème siècle en Belgique. Insecula Society, Thailand. Arhivirano iz originala na datum 2011-07-13. Pristupljeno 16 February 2011.
- ↑ Becks-Malorny, Ulrike (2000). Ensor. Taschen GmbH, Cologne, Germany. str. 92. ISBN 3-8228-5858-7.
- ↑ Timmer-van Eunen, Marie (2007) (Dutch). Men voelt het of men voelt het niet — De kunstkritiek van Jan Engelman. University of Groningen, The Netherlands. p. 117. ISBN 978-90-367-3026-6. Arhivirano iz originala na datum 2013-05-26. Pristupljeno 2011-02-17.
- Dutch and Flemish paintings from the Hermitage. New York: The Metropolitan Museum of Art. 1988. ISBN 978-0-87099-509-5.
- Van Beselaere, Walther (introduction: Teirlinck, Herman) (1961) (Dutch). Moderne Vlaamse schilderkunst van 1850 tot 1950 van Leys tot Permeke. Brussels: De Arcade.
- Liedtke, Walter A. (1984). Flemish paintings in the Metropolitan Museum of Art. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 0870993569.