Prijeđi na sadržaj

Svjetska baština u Azerbejdžanu

Izvor: Wikipedija

Azerbejdžan je članica UNESCO-a od 16. decembra 1993.[1] Na spisku Svjetske baštine sa područja Azerbejdžana nalaze se tri spomenika: Stari grad (Baku),[2] Nacionalni park Gobustan[3] i Šaki[4][5]

UNESCO (eng.: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization; Organizacija Ujedinjenih naroda za obrazovanje, nauku i kulturu) je organizacija u sastavu Ujedinjenih nacija, osnovana 16. novembra 1945. godine. Svjetska baština je organizacija u sklopu UNESCO-a koja se sastoji od "Svjetske kulturne baštine" i "Svjetske prirodne baštine". Trenutno (2022. god.) se na spisku Svjetske baštine nalazi 1.154 spomenika u 165 država članica UNESCO-a.[6]

Svjetske baštine u Azerbejdžanu

Spisak Svjetske baštine u Azerbejdžanu

[uredi | uredi kod]
Spomenik Datum Kriteriji Broj odluke Fotografija Opis
Stari grad (Baku)
sa Širvanšahovom palačom i Tornjem djeva
2000. Kultura: (ii), (iv) 958 Urbana cjelina grada Bakua ograđenog zidinama pokazuje uticaje nekoliko kultura koje su bile prisutne na tom području kroz istoriju: Zoroastrizam, Sasanidska Monarhija, Arapska kultura, Perzijanci, Osmansko Carstvo, Rusija. Odbrambeni zidovi datiraju iz 12. vijeka, kao i Djevojačka kula, koja je izgrađena na ranijim građevinama iz 7. do 6. vijeka p.n.e.
Nacionalni park Gobustan 2007. Kultura: (vi) 1076 Nalazi se u blizini naselja Gobustan, 64 km jugozapadno od Bakua. Nacionalni park zauzima jugoistočni obronak planine Kavkaz, prije zapadne obale Kaspijskog jezera, Područje je prepuno dubokih klanaca (azerski: gobu) po kojima je i dobilo ime. Ostale znamenitosti su blatni vulkani (400 njih što je više od pola u svijetu), plinsko kamenje, fosili, i velike odlomljene krečnjačke stijene koje tvore oko 20 velikih i malih pećina i prirodnih zaklona. Na tim stijenama je 1930. godine pronađen veliki broj petroglifa (oko 6.000) iz paleolita i neolita koji svjedoče o 40.000 godina praistorijske umjetnosti na kamenu.
Šaki 2016. Kultura: (iii) 1549 Istorijski grad Šaki, koji leži u šumovitoj dolini istočnih kavkaskih planina, ima drevno porijeklo, koje datira iz 6. vijeka p.n.e. Sadašnji istorijski centar je rezultat njegove rekonstrukcije, nakon poplave blata 1772. godine, na višem terenu u planinskoj dolini, istočno od prethodnog lokaliteta. Zbog prirodnih ograničenja doline, istorijsko područje je zadržalo svoj cjelokupni urbani oblik, ali se proširilo unutar prvobitnih građevinskih parcela, slijedeći tradicionalne tipološke obrasce. Tradicionalne građevine sa svojim tipičnim visokim sedlastim krovovima, dubokim verandama i baštama ključne su karakteristike istorijskog urbanog pejzaža, unutar spektakularnog okruženja šumovitih planinskih padina.

Reference

[uredi | uredi kod]