Hep aynı şeylerden şikayet etmekten de hoşlanmıyorum.Gerçi şikayet etmeyi de pek sevmiyorum bir şeyler yaşanması gerekiyormuş yaşanmış diye düşünürüm akıl başımda düşünürken!!! Ama başıma neler gelecek/gelebilir evhamı yüzünden doyasıya gülemediğimde doğru.Evet biliyorum canlı bir varlık olarak yarınımın garantisi yok (biliyorum bir saniye sonramın da garantisi yok) onun için hep yarım mutluluklar yaşamaya başlamışım.Yaş ilerledikçe mi böyle oluyor yoksa bu da bir süreç ve olağana geri dönecek miyim bilmiyorum! Daha bilinçli bir insan olmaya başladım bunun farkındayım ama herkes acılar yaşıyor benim de başıma gelmeyeceğinin garantisi yok diye içimi kemiren vesveseden kurtulmazsam tüm mutluluklarım yarım kalacak malesef.Yaşanmamış yaşanmayı hak eden mutluluk hisleri hep karanlıklarda kalacak!..Umuyorum ki bu bir dönemdir ve geldiği gibi gider.Hayatı mutlu yaşamak,dünyayı sevmek yanlış değil hatta sevmemek yanlış diye düşünüyorum .(Sevmekten kastım dünyaya tapmak değil açıkla...