Kleur bekennen 2

Long time, not seen...
En dan bedoel ik natuurlijk niet alleen die heerlijke koperen ploert, maar ook alle blogmedelanders...
Waarom???
Druk, druk, druk...zelfs geen tijd om jullie bij te houden...FOEI...
Veeel beurzen, maar gelukkig ook veel schoenen verkopen...dus...
ja...het gaat uitstekend....
Met lijnen iets minder, maar ik ben NIET dikker meer geworden, en dat is met al die onregelmatige maaltijden, waarvan er menigeen overgeslaan is, of op een belachelijk laat tijdstip, toch heel knap van me...
Nog een paar weekjes doorploeteren, en dan kan ik weer regelmatig afvallen....
Maar nu GEEL ja...
Nee, ook niet voor pasen, want dan komen er bij mij alleen maar witte of bruine eieren op tafel, en gele narcissen staan al mooi in de slootkant te bloeien, maar komen er dit jaar ook hier niet in...

Maar geel ja, je wordt er zo vrolijk van en het frist je humeur helemaal op.
Ik heb zelfs prachtige gele gympen gekregen en heb deze op de beurs in Duitsland gedragen, met als resultaat dat we heeeeel veel van deze schoenen verkocht hebben....en je kunt ze bij alle kleuren combineren, gewoon onder je outfitje aandoen, en er verschijnt vanzelf een big smile om je eigen lippen, maar ook van je omstanders...en niet omdat ze je uitlachen hoor...

Maar toch....dat geel, dat nu dus de kleur is van het buitenlicht, dat heerlijk op mijn huidje brand, die kleur gaat toch langzaam verdwijnen...
Uit ons huis dan...

Het volgende project is namelijk in gang gezet:
Keuken en speelkamer verbouwen.
En daar verdwijnt geen geel hoor, want dat zat daar ook niet in, maar wel in de bijkeuken, onze en zoonliefs slaapkamer...en als je dan toch bezig bent...dan laten we daar de schilderskwast ook maar overheen gaan, toch?!?!

Dus, geel vind ik heerlijk, maar niet overal meer, maar op gepaste wijze....vooral in die heerlijke zon...en mijn schoenen natuurlijk..

Zonnige groetjes,
Margot

Kleur bekennen..

Vorige week, ben ik spontaan, na de kleurrijke muppets, met puberdochter gaan shoppen.
Ze zou zondag meegaan naar de schoenenbeurs, om mee te helpen/hangen, en ze moest er natuurlijk volgens de laatste mode uitzien....en zo geschiedde...
"Weet je wat je wilt???"
"Nuh...zie wel..."
Aaarrrgghh....gelukkig had ze haar vaste "personal assistant" bij zich. "moi" dus...en kwamen we na 2 uurtjes met volle tassen thuis...
Moe, maar tevreden...
Zeer tevreden...want colourblogging..uhhh..blocking is het helemaal...voor haar dus...
Oranje broek, kobalt shirt met rode letters, groen jasje en turquoise schoenen...daarbij pink gelakte nagels, met blauwe stippen, en dochterlief was klaar om de nieuwe wintercollectie 2012/2013 mee te gaan verkopen...
Foto???... Nee, dat doe ik jullie niet aan, en daar is mijn blogje te rustig, qua kleur voor...
Maar één kleur springt er voor mij toch wel tussenuit, en daar kan ik in deze toekomstige maanden geen genoeg van krijgen:

Oooohhh, die heerlijke frisheid, die nooit aflatende vrolijkheid, zoveel schakeringen, maar vooral, zooo natuurlijk...
Ja luitjes, ik krijg de lente in mijn bol...

Niet die groene snotterige viezigheid, die door de griep ook hier bij sommige uit hun keel en neus druipt., of de overmatige algengroei in de zwemvijver, die dus lijkt op de zojuist beschreven details die uit het menselijk hoofd kunnen vloeien,  maar die groene knopjes aan de bomen, die eerste frisse blaadjes en de heerlijke geur van verse kruiden...ook die heb ik maar zovast in de keuken gedeponeerd.

Wat heb ik weer zin in de komende maanden, die in mijn kleurbeleving dus garant staat voor groen.
En ook al krijg ik het dus heel druk met schoenenbeurzen de komende tijd, en is groen dus nu voorlopig mijn lievelingskleur, toch zal ik deze exemplaren zeker NIET dragen, want anders krijgt mijn hoofd een groen kleurtje, waar je dus NIET vrolijk van wordt!!!

En misschien is het geen overduidelijke modekleur...ik vind het gewoon mooi...en eigenwijs ben ik toch!!!

Zonnige groetjes, 

Margot

Diervriendelijk...

Ik ben niet zo'n poezenliefhebster, maar deze katjes kunnen mijn goedkeuring krijgen hoor...

Dadelijk met de kids naar de "Muppets", nog een beestenboel erbij...

Groetjes, 

Margot

Zooo fout...

Nee, ik heb het niet over de carnavalsperikelen, waarin ik een verkeersd pak ofzo aan zou hebben.
Nee, daar hou ik me verre van...als enige dan in dit brabantse huishouden...alhoewel de kids ook al afgehaakt zijn...
Oudste is lekker naar de Efteling, en jongste ga ik dadelijk bij een vriendje afgooien/zetten...en zo kan ik op mijn gemak aan jullie uitleggen, wat er nu zoooo fout is...

Ik ben zaterdag met mijn vriendin naar de "farewell tour" van As the World Turns geweest...( ja, ik durf er ook voor uit te komen, dat ik gewoon een abonnement op de Privé heb hoor...maar dat weten er al een hoop)
Wat een lol...het was nog erger dan de huishoudbeurs...denk ik...want daar ben ik nooit geweest...
Mijn vriendin had mij dit gegeven voor mijn verjaardag, want wij samen volgden deze serie dus...ik pas een jaar of 4 maar zij al veel langer...
En zij is een zelfstandig onderneemster, weet wat ze wil, zeer modebewust en ook heel nuchter...bijna net als ik dus!!!...behalve dat onderneemster dan...haha...
Wij hebben onszelf rotgelachen...waren nog nooit in studio 21, in Hilversum geweest, dus wisten niet wat we moesten verwachten...
Mega veel zenuwachtige vrouwen op een kluit, met hier en daar een sneue man...
We schieten in de lach, en zijn pas gestopt toen het afgelopen was...
Toen we uiteindelijk in de grote zaal waren, zittend op een onhandig plastic stoeltje, leek het net of dat Jomanda ofzo zou komen...wat een spanning...
Eerst Peter van de Vorst, fan vanaf de eerste minuut dus, en daarna de cast...Wauw,: schreeuwende, gillende, naar zweet stinkende (vriendin zat naast zo iemand...brrrr), krabbende vrouwen, die allemaal tegelijk met vooral Dusty (die zwaaiende meneer) op de foto/ in bed wilden...
We hebben de 2 laatste afleveringen mogen aanschouwen, en natuurlijk, als je iets volgt en het eindigt, kan er best wat gesnuft worden...ook door mij...maar dat is niet zo moeilijk, want zelfs bij een herhaling van "Het kleine huis op de prairie", krijg ik nog spontaan tranen in mijn oogjes...
Maar echt, vrouwen die in een zwart gat dreigen te vallen, het erg vonden dat vrijdag, door het ongeluk van Friso,ze  een aflevering moesten missen, en hier heel kwaad over waren, met te laag uitgesneden decolletees, kaartjes gekocht hebbende voor 2 of zelfs 3 sessies....nee, daar hoorden wij gelukkig niet bij...
Wel hoorden we bij de rest, die het gewoon een hele ervaring vonden, het errug gezellig hadden en weer verder gaan met ons leven...
En als ik weer even uit de realiteit weg wil gaan???..Ik heb dus altijd de Privé nog...hihi...
Zoooo heeeerlijk fout ben ik dus...

Lieve groetjes,
Margot

PS: wat een reacties op mijn letterpostje...wel allemaal zelf even checken of tie uitstaat hoor, als je het met me eens bent...en ik heb nog geen spam gehad via blogger...en een robot ben ik zeker niet!!!

Lettergek...

Oké, Blogland...
Wie heeft het durven verzinnen, om nu nog moeilijkere woorden en letters in te moeten toetsen, nadat je een hartverwarmende reactie hebt achtergelaten...
Het is een foltering.

Nu zijn mijn oogjes de laatste tijd wel wat achteruit gegaan, maar met een brilletje her en der, is dit nog te verhelpen en te accepteren...
Maar nu zijn deze letters ook nog in een geheime codetaal, in gekke kronkels geschreven en donkere en in  lichte achtergronden verzonken.... IK WORD GEK!!!

Waar is het eigenlijk precies voor, en heeft het een functie.
Niet dat ik stop met mijn geweldige reacties hoor, nee, dat doe ik jullie natuurlijk niet aan, maar ik vind het verdomd irritant...

(nu hoop ik maar dat dit obstakel bij mij al is uitgeschakeld...zul je zien hè...)

Maar als ik dit vaak moet doen, is de enige die hier wat wijzer van wordt, mijn kundige opticien...haha...
Dus, als er geen duidelijke reden is, voor deze steeds moeilijkere hindernis:

Zo, ik ben mijn ei kwijt, en ga nog even bij mijn eigen instellingen kijken, en dan weer rustig reageren op jullie blogjes...want die lees ik heeel graag...

Fijn weekend, 

Groetjes,

 Margot

Gefopt...

Wie?: manlief in ieder geval..
Waarmee?: met mijn ouwe, uitgedroogde  bollen..
Wàààtt?t: schrik niet, ik bedoel dus, met die amaryllisbollen van 15 maanden geleden, die dus nog steeds in die mooie schaal liggen.
Hoe?: zaterdag had ik er stiekem wat narcissenbolletjes tussengelegd...en jawel hoor...eindelijk gisteravond:

"hé, die bollen komen toch weer uit!!!".

Whaaaahaa...ik vond hem leuk...en ook die bollen...haha...

Van de week had ik toch het één en ander binnengekregen uit Harderwijk...

Nou, daar zaten ook deze kussens bij...

Die heb ik gekocht voor manlief (niet alleen met valentijn dus, hè mensen...puh), en waarom???..

Omdat ik deze teksten regelmatig hier in huis scandeer...en vooral tegen hem dus...

En nu, na deze gelukte grap, vind ik die ene tekst:"het is zoals het is", ook weer een leuke toevoeging hierop...

En als hij weer eens moeilijk doet, kan ik deze leuzen, gewoon eens letterlijk naar zijn hoofd smijten...inclusief dat kusje natuurlijk...

Hierbij smijt ik dan ook maar een kusje naar jullie:

VANGEN...

Margot

Echt waar...helemaal vergeten...

Wat???
Valentijnsdag...
Waarom...
Tja, nu kan ik dus zeggen dat wij dat niet nodig hebben, manlief en ik dan, omdat wij heel het jaar door zoooo lief voor elkaar zijn...
Maar ja, "al is de leugen nog zo snel, de waarheid...", juist ja...

En toen....ging de bel...o nee...hebben we nog steeds niet...er werd dus gebonkt, en ikke, echt waar, stond net onder de douche..
Ik was al gewassen, dus schoon, maar nog niet droog (achter de oren...)
Nieuwsgierig als ik ben, flux mijn badjasje aan (maat xxxl hoor..), natte sporen en al achterlatend op trap, deur open gegooid, en postmeneer hartverzakking bezorgd....pfffftttt... ("zal ik het maar even voor u binnenzetten mevrouw??" "Nou, tot hier en niet verder ...")
Ik verwachtte dit pakketje al, dus daarom was ik in actie gekomen hoor.

Ja, pakketje van 'Tutze"... (zie in de zijlijn..)
Je weet wat je besteld, en toch ben je dan net een klein kind met Sinterklaas...heerlijk...
Maar, mevrouw had dus nog meer opgestuurd...
Eerst kwam er een prachtige armband uit, in mijn kleurtjes: "nog voor je verjaardag...". Tut!!! (ze)

Daarna nog 2 verrassingen....voor Valentijn dus...en zo werd ik er dus aan herrinnerd...
Een lief stoffen hartje...snoephartjes in een heel leuk blikje en ook weer een lief kaartje erbij...
(Wat er verder inzat??? Dat vertel ik een andere keer...lekker puh)
Ik dacht dus...mijn Valentijn kan niet meer kapot...en toen...
Kreeg ik nog een kaart...via een andere postmeneer...van??? (KLIKKLIK) 
Bedankt hoor...

Maar ik doe het bij deze, voor jullie allemaal:

Fijne Valentijn...

Liefst het hele jaar door...

( en dan bedoel ik niet om te krijgen, 

maar om te geven,

 hè luitjes..)

Liefs, 

Margot

Klaar mee..

 Hoe mooi het er vorige week ook uitzag, zo rondom huis...

...en in de duinen...

IK WIL NU LENTE...!!!

Ik weet het, ik moet nog een paar weekjes wachten, maar ik heb geen zin meer in sneeuw, en zeker niet in de voorspelde gladheid...

Zo, ik ben mijn ei weer even kwijt...het is toch bijna Pasen...en dan is het al lente...en dan...

Sorry, ik sla even door...

Fijn weekend allemaal, en nog bedankt voor de hele lieve reacties op "ons mam.."...

Warme (minstens 20 graden boven nul hè..) en zonnige groetjes

Margot 
kijk ook even op mijn Lieverds blog, voor de hartenparade van Renny..

Ons mam..

Vandaag, 2 jaar geleden,

Bent u van ons weggegleden...

Het verdriet wordt minder, maar het gemis steeds meer...

"Wat had ze hiervan genoten", dit denk ik, keer op keer...

Al uw liefde heeft u aan ons gegeven,

En wat had ik graag, ons geluk, samen met u willen beleven.

Maar helaas mocht het niet zo zijn, en het was goed.

Maar nu even nog een dikke kroel en een hele lieve groet...

Dikke, dikke kus, 

Margot en co.

Van binnen, naar buiten...

Nee, ik niet hoor, maar een uur geleden maakte ik deze foto's van binnen, naar buiten...

Uitkijkje vanuit de keuken, naar links...

...en naar rechts...

En ook al ziet het er nu al heel anders uit, met de zon erbij...toch doen we het maar met deze foto's...

Vanachter mijn pceetje...naar de overkant...

..rechtsvoor...de andere overburen..

..naar de zijkant...

vanuit mijn "luie"stoel....het vogelhuisje zal nu niet bewoond zijn...

..naar achter, links...

..naar rechts, de overkapping...

                                               

..even terug naar links..
de vogelvoedselbank is ook onder een witte deken...

...Maar zij hebben buiten de grootste pret!!!

Zo, mama pakt nog een warm bakkie koffie, daarna lekker onder de warme douche. Gisteren deed hij het niet, en ook de verwarming was even kaduuk, maar manlief (en ik, met mijn haarscherpe aanwijzingen natuurlijk) heeft het weer gefixt...
Alleen is de koudwaterkraan in de keuken bevroren denk ik...doet het niet...warm wel...
Maar manlief is nu met kids, slee, hete choco deken, en camera, naar de Drunense Duinen (hier vlakbij hoor)...dus kraan moet even wachten...

Fijn weekend allemaal, probeer ervan te genieten...ieder op zijn eigen manier natuurlijk...

Warme groetjes,

 Margot

Een eigenwijs, blauw verhaaltje...

Hier staan wij nog mooi als bosje bijelkaar...

           ...maar toen wilde er eentje de wijde, 

        en zonnige wereld in...

                                        ...een paar eigenwijze bloemetjes gingen zelf op stap...

    ...waar gingen ze naar toe???...

...en wat waren ze van plan???...

                                                   Ooooo...ze gingen zelfstandig een
                                                        nieuw soort bloem vormen...

                                                                   Wat heerlijk eigenwijs!!!

                                   Het blauwe druifje stak zijn hoofdje boven het maaiveld uit,
                                                           en zag dat het goed was....

Zonnige groetjes,

Margot

In tweestrijd..

...Vind ik dit nu wel...of niet leuk?????

En dan heb ik het over dat witte laagje hè....

Die engeltjes kunnen er ook niets aan doen, die vind ik al  20 jaar leuk...haha...

Zolang de wegen maar schoon blijven, en de zon schijnt, zal ik me schikken in dit lot....

Wat ben ik toch eigenlijk makkelijk...!!!

Warme en knusse groetjes,
Margot
PS...een zoutloos stukje bij mijn "Lieverds (klik)"

Vitaminerijk...

Kiwi's...nog van de overburen...

Ik wens jullie allemaal een fris en fruitige week....

( en als het aan mij ligt...ZONDER sneeuw...hè Lynda???...)

Margot
Bijwerken:
Aaarrrgghhh...je moet de Goden niet verzoeken:
na één uurtje, kwam er fijne sneeuw uit de lucht.
Fijn, fijn???... Not dus

Verjaardagsbeurs...

Gezellig zeg...op mijn eigenste verjaardag, tussen allemaal mooie kleren vertoeven...een hele dag lang....mmmmm.
Sjuustum: gisteren kwam er bij mij weer een jaartje bij, en ging ik samen met mij dinnetjes naar de Modefabriek in A'dam.
Het kwam nu eenmaal zo uit, en je moet dan van de nood een deugd maken.
Het zit namelijk zo: Vriendin heeft hele leuke kledingzaak in Oosterhout, en daar help ik ook weleens, heeeel af en toe. En nu gingen we samen dus naar de beurs, om vooronderzoek te doen natuurlijk, maar vooral ook om mensen te kijken...heerlijk...commentaar te leveren, en deze keer dus ook om mijn verjaardag te vieren...
Oja, ook even manlief checken, want die moest daar ook werken...bijzaak hoor.
Mijn ene vriendin heeft dus de winkel, andere vriendin werkt bij haar en de derde werkt bij man van eerstgenoemde...maar...ze hebben allemaal 23 jaar geleden bij mij in de kulerezaak (kledingwinkel) gewerkt. Dus, we kennen elkaar echt heul goed en lang..=...gegarendeerd gezellig...

lekker wazig hè...incognito zo...of kwam het van de alcohol!?!?...

Natuurlijk moest ik wel tracteren, en heb dit in de vorm van een glaasje bubbels gedaan...het was al 3 uur geweest hoor....

Maar, hier kan niet alles zomaar zijn gang gaan hè....
Zondag kreeg zoonlief koorts...ja hoor, de januarigriep...
Ik zag mijn gezellige dag weer aan mij voorbijgaan, en liet mijn toen nog een jaartje jongere hersenen eens goed kraken.
Maandagochtend komt mijn hulp altijd, dus de ochtend kon er al opgepast worden...
Dochterlief had maar een paar uurtjes les, maar was errug (ahum) moe, want ze had zondag al de hele dag op de modefabriek geholpen bij manlief...12 uur in de running, kinderarbeid is er niets bij...maar ze vond het geweldig (ook de vergoeding natuurlijk...)
Ik, zo gemeen/slim als ik ben, zei tegen haar dat ze wel wat pips rond haar neusje was, en...ja hoor...of ze de volgende dag niet thuis wilde blijven.
Na 1 nanaoseconde kwam natuurlijk HET ja-woord...
Ik kon regelen dat ik met iemand anders al op tijd terug kon rijden, dus ze zou maar 3 uurtjes  voor broertje te hoeven zorgen...Oké....so far, so good....
Volgende ochtend alles geregeld, maar teleurgesteld vertrokken, omdat kids mijn verjaardag vergeten schenen te zijn...grrr...
Op beurs aangekomen, blijkt ook nog eens terugnaarhuischauffeuse ziek te zijn, dus, het zou toch wat later worden...pech...hadden ze mijn verjaardag maar niet moeten vergeten...
Manlief hier ook nog even over aan gesproken natuurlijk, het zijn toch ook zijn kids,en na felicitatie telefoontje van zuslief, met gekscherende sneer, dat het toch belachelijk was, dat ik mijn kids alleen thuis liet zitten...haha... toch lekker op pad gegaan.
Om de twee uur gecontact met thuisfront.Uiteindelijk was ik pas om 18.30 uur thuis...via Mac.D.(echt feesteten!!!...)en kon wel janken...
Waarom???? Schuldgevoel!!!
Nee, niet omdat ik weg was, maar omdat ik verkeerd over mijn bloedjes gedacht had....
Ze waren het niet vergeten:
Heel het huis was versierd, ballonnen en slingers, ze hadden zelf een overheerlijke appeltaart gebakken, en de reuk kwam me tegemoet, en de cadeaus waren te lief voor woorden...dus bij deze:

Nee, ik krijg geen 10 snelbruiners, maar mag ergens anders lekker bruinen en opwarmen...helpt altijd goed tegen mijn winterdipje...ook al heb ik daar dit jaar (gelukkig) geen last van...ik ga toch...

En ja...IK krijg mijn eigenste I-pad, maar moet dus nog even wachten....en daar ben ik heul goed in hoor!!!

Een rondje van dochterlief...samen op terrasje dus... en van zoonlief mag ik iets uitzoeken bij Douglass...

Als dank voor dit alles, en als goedmakertjes natuurlijk, heb ik ze eerst bijna doodgeknuffeld, en zitten ze nu nog in hun pyjamaas "ziek"thuis" te wezen.
De appeltaart wordt straks genuttigd, hebben ze meteen wat vitamines naar binnen gewerkt, haha....
Maar ik ga vandaag weer verder met plassen/lijnen...want dat is er gisteren natuurlijk bij in geschoten...
Maar wat ben ik trots op mijn koters...ja, dit was het allermooiste cadeau....

Voor jullie allemaal een verjaardagszoen....smak...
Ik ga nog even van mijn zieke kinderen genieten...
Margot...