İş için geldiğim Konya'dan yazmaya çalışıyorum bu hafta. Bu güzel mavi - beyaz gömleğimi giydiğim fotoğraflarım geçen haftaya ait. Gündüzleri internetim olmadığı için hotele çok geç gelsem de post girmeye çalıştım bir gece ama onun dışında gece bile işim için haber metni yazmak zorunda kaldım. Anlayacağınız ihmal ettim bloğumu da gündemi de!
Bu sürede işim o kadar yoğundu ki nefes almakta bile zorlanıyordum akşamları. Çünkü yoğunluk, stres, ve psikolojik baskılardan dolayı tekrar doğru işe mi girdim sorusunu sordum kendime. İstediğim kıyafeti giyebilmenin dışında olumlu tek bir cevap bulamadım. Üstelik Lili'nin hasta olduğunu annemden duymak da ayrıca düşündürdü. Dilerim buradan dönene dek mantıklı ve olumlu bir cevap verebilirim kendime. Yoksa tekrar kendi kanatlarımla uçma hayali kurmaya başlamak üzere istifamı vermek zorunda kalacağım.
Postu çok geç yazmaya başlayabildim zira twitterda okuduklarım karşısında yine dehşete kapıldım. Bu defa hamile bir kadının başına gelenle minik bir çocuğun fotoğrafı kanımı dondurdu. Dilerim gerçek değildir, dilerim artık insan olduğunu hatırlar buna sebep olanlar. Rahat bir nefes alabilecek miyiz yakınlarda bilmiyorum. Hepimize, sağlıklı insanların çevremizi sarmaladığı, sağlıklı ve sevgi dolu bir Türkiye diliyorum tüm kalbimle.