Eşimin alışveriş aşkı en çok gömlek dolabını sıkışıklığa uğratır. Bu da benim işimi zorlaştırıyor çünkü ütülediğim gömlekler dolabına koyar koymaz kırışıyor. Nasıl bir sıkışıklık siz tahmin edin! Bu arada yeni gömlekler giyilirken eskiler sol tarafta sonsuz bir bekleyişe geçiyor. Aynı zamanda giyinme odasında bir enerji sıkışıklığı oluşuyor. Bu enerji sıkışmasını en çok ben hissediyorum odayı temizlemeye çalışırken. İçim sıkılıyor tıpkı onca gömlek nasıl sıkışıyorsa aynısını hissediyorum. Evdeki eşya fazlalıkları genelde insan üzerinde böyle bir etki yapar. Yaratıcılık azalır, mutluluk daha az hissedilmeye başlar, daha gergin bir ev halkı...vs. Bundan kurtulmak için artık, her yeni alınan gömleğin yerine bir kaçını dolaptan çıkarmaya karar verdim. Onları bir poşete koyup hemen ihtiyacı olan birine vermek üzere evin giriş kapısının yanına koyarım. Bir süre sonra mutlaka sahibini bulurlar.
En son dolaptan gömlekleri ayıkladığımda bir tanesini gömlek elbise yapımında kullanmak üzere kenara ayırdım. Size söylediğim gibi artık aklımdakileri yapmak için sonrayı, yarını, gelecek haftayı beklemiyorum. İlk yarattığım fırsatta, dikiş odamda, gömleği elbiseye çevirmek üzere ameliyat koltuğuna yatırmıştım bile.