1. |
Καλότυχες
05:46
|
|||
|
Για καιρό μαρτύριο ζούσε. Ζούσε μέρες-φυλακές σκλαβωμένη. Απεγνωσμένα λυτρωμό αποζητούσε. Με χέρια πληγιασμένα, όπως το ηθικό της, και φόβο στον καθρέφτη της που 'γινε είδωλό της. Στον εαυτό της θα προσευχηθεί. Μα όταν πια δεν άντεξε, με αίμα να κοχλάζει, μονάχη εξορίστηκε μια νύχτα με χαλάζι. Ήταν σκλάβες παλιά, μα όχι πια. Οι Καλότυχες τώρα στοιχειώνουν ποτάμια, χωριά. Από σκλάβες γενήκαν θεριά. Οι Καλότυχες τώρα στοιχειώνουν δάση, βουνά. Κι όταν οι Μοίρες θα φανούν αυτή θα στέκεται εκεί, κρυμμένη μέσα στη σκιά βλογώντας τη νέα ζωή. Με κρότους και με θόρυβο που στους θνητούς θυμίζουν, πως τ' άδικο οι Καλότυχες για πάντα θα ξορκίζουν. Πότε ξανά σκλάβες.
|
||||
2. |
Αντίο
04:59
|
|||
|
Αυτό π' αφηνω και που πρόλαβα να δω, ψύχρο νεκρό τοπίο. Ξέρω πως έπρεπε, μα εγώ αρνήθηκα να πω μακρύ αργό αντίο. Με περιμένει τις σελίδες του να γράψω, βαρύ κενό βιβλίο. Λευκό. Έχουν όλα σβηστεί, αυτά που βίωσες εσύ. Κι εγώ σ' αφήνω μία πληγή κι έτσι θα είμαστε για πάντα μαζί. Για μένα η ντροπή, η θλίψη, η ενοχή έχουν χαθεί. Με τίτλο "Ανθρωποβόρος" το βιβλίο ξανά θα γραφτεί. Όσο κι αν το χρωστάω, το αντίο πεισματικά δεν θα ειπωθεί. Μα αυτά τα ξέρεις ήδη, γιατί το τοπίο ήσουν εσύ.
|
||||
3. |
Ερπετό
05:39
|
|||
|
Το ερπετό, αυτό που ζει στο θυμικό. Γεννημένο από λάθος, ερπετό μου σε ρωτώ: Kοιμάσαι; Μεμβράνες πάλλονται. Ακούω τους συριγμούς να δυναμώνουν. Δεν είναι ώρα για αναστεναγμούς. Φέρε μου έξαψη, φέρε και ρίγος και δώσε μου μαύρα φτερά. Κι όταν μεθύσω με άμορφο μίσος, μαχαιριά. Και το βράδυ μαζί στη φωλιά μας, να νιώσω καλά. Φοβάσαι; Ξέρω ότι τρέμεις στη θέα του παιδιού. Στέκει αμόλυντο, σε κοιτά απορημένο, αλώβητο από δάγκωμα φιδιού. Αγαπημένο μου ερπετό, ξέρω το τρωτό σου σημείο. Κρύο το αίμα σου, κρύος κι εγώ, μόνος κι ανήμπορος αν επιτρέψω να χαθείς. Ξανακοιμήσου. Θα σε ξυπνήσω πάλι, όταν χρειαστεί. Και μη φοβάσαι. Δεν θα ακούσω αν μιλήσει το παιδί.
|
||||
4. |
Φωνή
06:28
|
|||
|
Γιος δεν είμαι κανενός. Κόρη δεν είμαι κανενός. Παιδί δεν είμαι κανενός και ο καθρέφτης είναι στο ίδιο μου το σπίτι. Κάθε νύχτα που δε μπορείς να κοιμηθείς, με το μέσα σου να καίει. Κι εσένα προσπαθείς να αρνηθείς, άκου τη φωνή να λέει: "Οι αλυσίδες που δεμένο σε κρατούν, αποκύημα δικό σου, κι ο τρομός ότι όλα θα χαθούν, είναι εκεί για το καλό σου". Η φωνή είμαι εσύ. Ξέχνα με, και τί θα 'σαι μετά; Άκου με, είναι πλέον αργά. Μπορεί να δυστυχήσεις μα θα σε αγαπούν. Τα θέλω σου αν πνίξεις, θα σε παραδεχτούν. Ένα σώμα. Ψυχή που αδημονεί. Πρώτα όμως, ας πάψει η φωνή. Θέλω το δίκο μου σώμα. Θέλω μια αέρινη ψυχή. Η ζωή δε θα 'ναι άθλος, τώρα που σωπαίνει η φωνή.
|
||||
5. |
Θέρος
05:35
|
|||
|
Δεκάδες σκασμένα χείλη ζητούν τη χάρη ενός κάποιου θεού, που όμως σήμερα είναι απών, όπως ο ήλιος που 'χει σβήσει. Φραγμένα, μαύρα πνευμόνια αφήνουν όξινες ανάσες καπνού. Το αύριο ίσως και να 'ρθει, μα όλοι νιώθουν πως θ' αργήσει. Η πρώτη κραυγή, του Μαύρου Θέρους η αρχή. Χέρια που τρέμουν προβάλλουν, μάταια αναζητούν αγαπημένους. Κορμιά σε σπίτια και δρόμους, οι καρποί απ' του θανάτου τη σπορά. Μέσα στο γκρίζο που τυφλώνει, είν' άβυσσος το βήμα προς το φως. Φως κάποιοι δεν θα ξαναδούν, μαζί τους μάνες, πατέρες, παιδιά. Η πρώτη κραυγή, του Μαύρου Θέρους η αρχή. Όσοι δεν φύγαν εγκαίρως, αλίμονο, το Μαύρο Θέρος! Μνημείο πόνου το μέρος. Αλίμονο, το Μαύρο Θέρος! Πού ήσουν εσύ στου Μαύρου Θέρους την αρχή;
|
||||
6. |
Τέλμα
05:00
|
|||
|
Πιο πηχτό είν' το σκοτάδι με τα μάτια μου ανοιχτά. Τον τελευταίο ύπνο καρτερώ, όμως ξυπνάω ξανά κάθε φορά. Τα σωθικά μου άλυτοι κόμποι, νιώθω χάρτινο το δέρμα. Φαντάζομαι τον εαυτό μου να το σκίζει και να βγαίνω από το τέλμα, αθόρυβα, απλά. 'Ενα χάδι είναι λύπησης σημάδι, φέρνει πόνο και θυμό σ' όποιον μ' αγγίξει. Μία λέξη μ' ένταση εκκωφαντική. Το μίσος γίνεται βροχή και θα με πνίξει. Μα όταν η αντίληψη στενεύει, εμφανίζεσαι εσύ και σιωπηλά μού τείνεις το χέρι. Σε φοβάμαι, μα καταφέρνω να σταθώ. Παίρνω ανάσα και γεμίζω το κενό. Σε κοιτάζω. Είμαστε ένα εγώ κι εσύ. Και δικιά μου η δικιά σου η πυγμή. Η ύπαρξή μου άνευ λόγου, δεν ανήκω πουθενά, μα η ύπαρξη αυτή είν' το μόνο που όσο ζω θα μου ανήκει.
|
||||
7. |
Φανοστάτης
07:02
|
|||
|
Ακόμα μια φορά ορμή θανάτου νιώθω, τα βήματά μου να ωθεί στο μέρος που επισκέπτομαι συχνά. Και να 'μαι πάλι εδώ, σαν ομιχλώδης ύπαρξη με όρια ασαφή, μόνος να περιφέρομαι. Εδώ που ωχρά πεσμένα φύλλα σε μάρμαρο κρύο χορεύουν με τον άνεμο και μοιάζουν ζωντανά. Στροβιλίζονται πάνω στην πέτρα απαλά, μα το φύσημα σαν πάψει νεκρώνουν ξανα. Μνήματα απ' άκρη σ' άκρη, μέσα στο χώμα που τα στηρίζει, σώματα κι αυτά νεκρά. Μαζί με τους ανθρώπους κείτονται εγκλήματα και όνειρα, χαμένα στο χρόνο κι όλα νεκρά. Υπάρχει όμως κάτι ψηλά στο φανοστάτη, που θα 'ναι πάντα εκεί. Κι όταν το τέλος φτάσει ψυχή μου μη διστάσεις, γιατί το φως του σ' όδηγει. Και Χάρε πριν την πάρεις, άκου αυτά τα λόγια επίκλησης στερνής. Με τις εικόνες όλων όσων έχω ποθήσει, άσε με ν' αποκοιμηθώ.
|
||||
8. |
Χώμα
06:08
|
|||
|
Με μάτια κλειστά κοιτάω ευθεία. Ακλόνητος, κρύος, του τίποτα φρουρός. χωματινες πύλες για πάντα κλειστές. Δεν θα ξαναδώ του αύριο το φως. Σε τι καταφεύγω και τι αποφεύγω; Αυτό που λένε ζωή, αναμμένο κερί. Δεν ξέρω αν θα προφτάσω. Tι θα 'ν' αυτό που θα χάσω; Αυτό που λένε ζωή, σάρκα-ψυχής φυλακή. Μετρώντας τα καλοκαίρια, τα χρόνια σαν πεφταστέρια. Αυτό που λένε ζωή θα σβήσει ένα πρωί. Και στο στερνό καρδιοχτύπι φθαρτό κορμί εγκαταλείπει. Αυτό που λένε ζωή, ένα μεγάλο γιατί. Γιατί; Δεν θα μάθω γιατί.
|
||||
Τέλμα Athens, Greece
Doom metal band with greek lyrics, created in 2017.
Τέλμα composes and releases music AS SLOW AS POSSIBLE
If you like Τέλμα, you may also like:
Gargantuan Blade
by Gargantuan Blade
supported by 15 fans who also own “Ανθρωποβόρος”
Old school, straight up, traditional, bang your head, doom metal. It’s not overly original but when the performance is this solid it doesn’t need to be. Makes me want to grab a sword and go dungeon crawling. 7/10
go to album
Violent Creed Of Vengeance
by Smoulder
supported by 13 fans who also own “Ανθρωποβόρος”
The new heirs to the epic metal throne! A flurry of both speedy and doomy riffs, melodic guitar interplay, an inventive rhythm section, and haunting vocals merge into a coherent whole with depth, ferocity, and grace. Up the Hammers and Hail the Goddess!
go to album
Times of Obscene Evil and Wild Daring
by Smoulder
supported by 13 fans who also own “Ανθρωποβόρος”
So much power on this album, it's exactly what hte cover says it is. Fills your head with imagery, it's like you're holding the flaming sword in your own hand! Vocals are spot on!
go to albumfeatured on Bandcamp Radio Oct 10, 2025
go to albumThe UK metal band unlock their true, tormented potential on their fourth—and best—album.
go to albumfeatured on Bandcamp Radio Sep 26, 2025
go to albumsupported by 12 fans who also own “Ανθρωποβόρος”
Magnifique! Love this. Ready for the full length LP (already ordered)
go to album