I. James (İngiltere kralı)
| I. James | |
|---|---|
| İskoçya kralı | |
| Hüküm süresi | 24 Temmuz 1567 - 27 Mart 1625 |
| Taç giymesi | 29 Temmuz 1567 |
| Önce gelen | Mary Stuart |
| Sonra gelen | I. Charles |
| İngiltere ve İrlanda kralı | |
| Hüküm süresi | 24 Mart 1603 - 27 Mart 1625 |
| Taç giymesi | 25 Temmuz 1603 |
| Önce gelen | I. Elizabeth |
| Sonra gelen | I. Charles |
| Doğum | 18 Haziran 1566 Edinburgh Kalesi, İskoçya |
| Ölüm | 27 Mart 1625 (58 yaşında) Theobalds Sarayı, İngiltere |
| Defin | 7 Mayıs 1625 Westminster Abbey |
| Eş(ler)i | Danimarkalı Anne |
| Çocuk(lar)ı | |
| Hanedan | Stuart Hanedanı |
| Babası | Henry Stuart |
| Annesi | I. Mary |
| İmza | |
I. James (İskoçya için: VI. James; 19 Haziran 1566 – 27 Mart 1625), İskoçya, İngiltere ve İrlanda kralı.
İskoçya Krallığına soyluların annesini tahttan indirmesiyle sahip oldu. 1589 da Danimarka kralı II. Fredrick'in küçük kızı Anne ile evlendi ve 3 çocukları oldu. İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth çocuksuz olarak ölünce en yakın akrabası olarak James tahta geçti. James İngiltere için ülkeyi yöneten ilk Stuart Hanedanı üyesiydi.
Annesi I. Mary koyu Katolik olduğundan I. James kral olduğunda İngiliz Katolikleri durumlarının iyileşeceğini ve üzerlerindeki baskının azalacağını düşünmüşlerdi. Ancak I. James Kalvinist bir Protestandı. Zamanla Katolikler üzerindeki baskı daha da artınca bazı Katolikler Robert Catesby önderliğinde I. James'e karşı meşhur 5 Kasım 1605 Barut Komplosunu kurmuşlardı.
Çocukluk
[değiştir | kaynağı değiştir]James 19 Haziran 1566'da Edinburgh Kalesi'nde doğdu ve hükümdarın en büyük oğlu ve veliahtı olarak otomatikman Rothesay Dükü ve İskoçya Prensi oldu. Beş gün sonra, bir İngiliz diplomat olan Henry Killigrew, tam olarak iyileşmemiş olan ve sadece hafifçe konuşabilen kraliçeyi gördü. Bebek "hemşiresini emiyordu" ve "iyi orantılıydı ve iyi bir prens olduğunu kanıtlayacak gibiydi."[1] 17 Aralık 1566'da Stirling Kalesi'nde düzenlenen bir Katolik töreninde "Charles James" veya "James Charles" olarak vaftiz edildi. Vaftiz ebeveynleri Fransa Kralı IX Charles, İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth ve Savoy Dükü Emmanuel Philibert idi.Mary, o zamanlar adet olduğu üzere "çopur bir rahip" olarak bahsettiği St Andrews Başpiskoposu'nun çocuğun ağzına tükürmesine izin vermeyi reddetti.[2]
James, İskoç Kraliçesi Mary ile ikinci kocası Lord Darnley Henry Stuart'ın tek oğluydu. Hem Mary hem de Darnley, VIII Henry'nin ablası Margaret Tudor aracılığıyla İngiltere Kralı VII Henry'nin torunlarının torunlarıydı. Mary'nin İskoçya üzerindeki yönetimi güvensizdi ve Roma Katoliği olan Mary ve kocası Protestan asilzadelerin isyanıyla karşı karşıya kaldı. Mary ve Darnley'in zor evliliği sırasında, Darnley gizlice isyancılarla ittifak kurdu ve James'in doğumundan sadece üç ay önce kraliçenin özel sekreteri David Rizzio'nun öldürülmesinde komplo kurdu.
James daha 8 aylıkken babası Lord Darnley 10 Şubat 1567'de Edinburgh'daki Kirk o' Field'da, belki de Rizzio'nun öldürülmesinin intikamını almak için öldürüldü.[1] James babasının Albany Dükü ve Ross Kontu unvanlarını miras aldı. Mary zaten sevilmeyen biriydi ve 15 Mayıs 1567'de Darnley'i öldürdüğünden şüphelenilen Bothwell 4. Kontu James Hepburn ile evlenmesi ona karşı yaygın olan kötü hisleri daha da artırdı.[2] Haziran 1567'de Protestan isyancılar Mary'yi tutuklayıp Lochleven Kalesi'ne hapsettiler; oğlunu bir daha hiç görmedi. Mary, 24 Temmuz 1567'de bebek James lehine tahttan çekilmek ve gayrimeşru üvey kardeşi Moray Kontu James Stewart'ı naip olarak atamak zorunda kaldı.[3] Böylece James, bebekken tahta çıkan üçüncü İskoç hükümdarı oldu.
Vekillikler
[değiştir | kaynağı değiştir]James'in bakımı, Stirling Kalesi'nin güvenliği içinde "korunması, emzirilmesi ve yetiştirilmesi"[4] için Mar Kontu ve Kontesi'ne emanet edildi.James on üç aylıkken 29 Temmuz 1567'de İskoçya Kralı olarak taç giydi. İskoç yönetici sınıfının çoğunun dini inançlarına uygun olarak James, İskoçya Protestan Kilisesi Kirk'ün bir üyesi olarak yetiştirildi. Özel Konsey James'in eğitmenleri ya da hocaları olarak seçti.[4] Genç kralın kıdemli öğretmeni olarak Buchanan, James'i düzenli olarak dayağa maruz bıraktı ama aynı zamanda ona hayat boyu sürecek bir edebiyat ve öğrenme tutkusu aşıladı.[5] Buchanan, James'i De Jure Regni apud Scotos adlı eserinde ana hatlarıyla belirttiği gibi monarşinin sınırlamalarını kabul eden, Tanrı'dan korkan, Protestan bir kral haline getirmeye çalıştı.[5]
1568'de Mary Lochleven Kalesi'nden kaçtı ve bu da birkaç yıl süren düzensiz şiddet olaylarına yol açtı. Moray Kontu, Langside Savaşı'nda Mary'nin birliklerini yenerek onu İngiltere'ye kaçmaya zorladı ve daha sonra Elizabeth tarafından hapsedildi. 23 Ocak 1570'te Moray Kontu James Hamilton tarafından öldürüldü.[6] Bir sonraki naip James'in baba tarafından dedesi, Lennox'un 4. Kontu Matthew Stewart'tı ve bir yıl sonra Mary'nin destekçileri tarafından yapılan bir baskından sonra ölümcül bir şekilde yaralanarak Stirling Kalesi'ne taşındı.[5] Halefi Mar Kontu "şiddetli bir hastalığa yakalandı" ve 28 Ekim 1572'de Stirling'de öldü. James Melville'in yazdığına göre Mar'ın hastalığı, Morton'un 4. Kontu James Douglas tarafından Dalkeith Sarayı'nda verilen bir ziyafeti izlemiştir.[5]
Morton, Mar'ın makamına seçildi ve birçok açıdan James'in naipleri arasında en etkilisi olduğunu kanıtladı,[5] ancak açgözlülüğüyle düşmanlar edindi.[5] James'in babası Lord Darnley'in ilk kuzeni ve gelecekteki Lennox Kontu olan Fransız Esmé Stewart, Sieur d'Aubigny, İskoçya'ya geldiğinde ve kısa sürede James'in güçlü gözdelerinden ilki olarak kendini kabul ettirdiğinde gözden düştü.[7] James 19 Ekim 1579'da Edinburgh'a giriş töreninde yetişkin bir hükümdar olarak ilan edildi. Morton 2 Haziran 1581'de Darnley cinayetinde suç ortaklığı yapmakla suçlanarak idam edildi.[6] 8 Ağustos'ta James Lennox'u İskoçya'daki tek dük yaptı.[4] O zamanlar on beş yaşında olan kral yaklaşık bir yıl daha Lennox'un etkisi altında kaldı.
İskoçya Kralı
[değiştir | kaynağı değiştir]Lennox Protestanlığa geçmişti ama kralla aralarındaki fiziksel yakınlaşmayı fark eden ve Lennox'un "kralı cinsel şehvete sürüklemeye çalıştığını" iddia eden İskoç Kalvinistleri ona güvenmiyordu.[5] Ağustos 1582'de, Ruthven Baskını olarak bilinen olayda, Protestan Gowrie ve Angus kontları James'i Ruthven Kalesi'ne çekerek hapsettiler. ve Lennox'u İskoçya'yı terk etmeye zorladılar.
James 27 Haziran 1583'te Falkland'dan kaçtıktan sonra, krallığının kontrolünü giderek daha fazla üstlendi. Kirk üzerinde kraliyet otoritesini tesis etmek için Kara Yasaları yürürlüğe koydu ve eski hocası Buchanan'ın yazılarını kınadı.[5] 1584 ve 1603 yılları arasında, 1592'ye kadar hükûmeti yöneten Thirlestane'li John Maitland'ın da yardımıyla etkili bir kraliyet hükûmeti ve lordlar arasında göreceli bir barış tesis etti.[5]
Kralın şahsına yönelik son bir İskoç girişimi Ağustos 1600'de, James'in Gowrie Kontu'nun küçük kardeşi Alexander Ruthven tarafından Ruthvens'lerin oturduğu Gowrie House'da saldırıya uğramasıyla gerçekleşti.[7] Ruthven, James'in hizmetkârı John Ramsay tarafından ezildi ve ardından çıkan arbedede Gowrie Kontu öldürüldü; hayatta kalan çok az tanık vardı. James'in Ruthvens'lerle olan geçmişi ve onlara yüklü miktarda borcu olduğu göz önüne alındığında, Ruthven'in bu olayla ilgili anlattıklarına herkes inanmamıştır[4]
James 1586'da İngiltere ile Berwick Antlaşmasını imzaladı. Bu ve annesinin 1587'de "akıl almaz ve garip bir prosedür" olarak kınadığı idamı, sınırın güneyinde verasetinin önünün açılmasına yardımcı oldu.Kraliçe Elizabeth evlenmemiş ve çocuksuzdu ve James onun en olası halefiydi. İngiliz verasetini güvence altına almak politikasının temel taşlarından biri haline geldi.[4] 1588'deki İspanyol Armada krizi sırasında, Elizabeth'e "doğal oğlunuz ve ülkenizin yurttaşı" olarak desteğini garanti etti.[5] Elizabeth, James'e 1586'dan itibaren yıllık bir sübvansiyon gönderdi ve bu da ona İskoçya'daki işler üzerinde bir miktar baskı sağladı.
Cadı avı
[değiştir | kaynağı değiştir]James'in cadı avlarına aşina bir ülke olan Danimarka'ya yaptığı ziyaret, cadılık çalışmalarına ilgi duymasına yol açtı. 1563 tarihli Cadılık Yasası uyarınca İskoçya'da cadılara yönelik ilk büyük zulüm olan Kuzey Berwick cadı mahkemelerine katıldı. Başta Agnes Sampson olmak üzere birçok kişi James'in gemisine karşı fırtına göndermek için büyücülük yapmaktan suçlu bulundu.[8]
James cadı olmakla suçlanan kadınlara yapılan işkenceleri bizzat denetlemiştir.[9] 1599'dan sonra görüşleri daha şüpheci bir hal almıştır.[5] James daha sonra İngiltere'de oğlu Henry'ye yazdığı bir mektupta prensi "küçük sahte fahişenin keşfi" nedeniyle tebrik eder. “Bu tür keşiflerde benim varisim olman için Tanrı'ya dua ediyorum... günümüzde mucizelerin çoğu yanılsamadan başka bir şey değil ve bununla yargıçların suçlamalara güvenirken ne kadar dikkatli olmaları gerektiğini görebilirsin."[10]
İngiltere Kralı
[değiştir | kaynağı değiştir]1601'den itibaren, Elizabeth'in hayatının son yıllarında, bazı İngiliz politikacılar -özellikle de başbakanı Robert Cecil sorunsuz bir veraset için önceden hazırlık yapmak üzere James ile gizli bir yazışma sürdürdüler.[7] Kraliçe açıkça ölürken, Cecil James'e Mart 1603'te İngiliz tahtına geçişine dair bir bildiri taslağı gönderdi. Elizabeth 24 Mart'ın erken saatlerinde öldü ve James aynı günün ilerleyen saatlerinde Londra'da kral ilan edildi.[5]
5 Nisan'da James, her üç yılda bir geri dönme sözü vererek (bu sözünü tutmadı) Edinburgh'dan Londra'ya doğru yola çıktı ve yavaş yavaş güneye doğru ilerledi. Yol boyunca yerel lordlar onu cömert bir misafirperverlikle karşıladı ve James yeni topraklarının ve tebaasının zenginliği karşısında hayrete düşerek "taşlı bir kanepeyi derin bir kuş tüyü yatakla değiştirdiğini" iddia etti.
James, Elizabeth'in cenazesinden dokuz gün sonra, 7 Mayıs'ta başkente vardı.[11] Yeni tebaası onu görmek için akın etti, verasetin ne huzursuzluğa ne de istilaya yol açmamış olmasından dolayı rahatlamışlardı.[5]
James'in İngiliz taç giyme töreni 25 Temmuz'da Westminster Abbey'de gerçekleşti. Bir veba salgını kutlamaları kısıtladı. Thomas Dekker ve Ben Jonson gibi dramatik şairlerin ayrıntılı alegoriler sunduğu Londra'ya Kraliyet Girişi 15 Mart 1604'e ertelendi.[4] Dekker "sokaklar insanlarla döşenmiş gibiydi; zengin mallar yerine tezgahlar çocuklarla kurulmuştu; açık pencereler kadınlarla doluydu" diye yazdı.
James'in saltanatının ilk yıllarında, hükûmetin günlük işleyişi, James'in Baron Ellesmere ve Lord Chancellor yaptığı deneyimli Thomas Egerton ve Lord Treasurer olarak devam eden kısa süre sonra Dorset Kontu olan Thomas Sackville tarafından ustaca yardım edilen, daha sonra Salisbury Kontu olan kurnaz Cecil tarafından sıkı bir şekilde yönetildi.[5] Sonuç olarak James, İngiltere ve İskoçya arasında daha yakın bir birlik planı ve dış politika meseleleri gibi daha büyük konulara odaklanmanın yanı sıra, özellikle avcılık olmak üzere boş zamanlarının tadını çıkarmakta özgürdü.
James, İskoçya ve İngiltere'nin kişisel birliğine dayanarak tek bir hükümdar, tek bir parlamento ve tek bir yasa altında tek bir ülke kurma konusunda hırslıydı ve bu plan her iki krallıkta da muhalefetle karşılaştı. Ekim 1604'te "İngiltere Kralı" ve "İskoçya Kralı" yerine "Büyük Britanya Kralı" unvanını aldı, ancak Francis Bacon bu unvanı "herhangi bir yasal işlemde, belgede veya güvencede" kullanamayacağını söyledi ve unvan İngiliz tüzüklerinde kullanılmadı. James, İskoç Parlamentosunu bu unvanı kullanmaya zorladı ve her iki krallıktaki bildirilerde, madeni paralarda, mektuplarda ve antlaşmalarda bu unvan kullanıldı[5]
James dış politikada daha fazla başarı elde etti. İspanya ile hiçbir zaman savaşmamış olan James, çabalarını uzun süren İngiliz-İspanyol Savaşı'nı sona erdirmeye adadı ve başta Robert Cecil ve artık Northampton Kontu olan Henry Howard olmak üzere yetenekli diplomasisi sayesinde Ağustos 1604'te iki ülke arasında bir barış antlaşması imzalandı. James antlaşmayı büyük bir ziyafet vererek kutladı.[5] Bununla birlikte, İngiltere'deki Katoliklerin ibadet özgürlüğü İspanyol politikasının ana hedeflerinden biri olmaya devam etti ve Katoliklere yönelik baskı nedeniyle yurtdışında güvensizlik duyarken yurtiçinde Özel Konsey tarafından onlara karşı daha az hoşgörü göstermeye teşvik edilen James için sürekli ikilemlere neden oldu.[5]
Barut Plânı
[değiştir | kaynağı değiştir]Muhalif bir Katolik olan Guy Fawkes, James'in ilk İngiliz Parlamentosunun ikinci oturumunun açılışının arifesi olan 4-5 Kasım 1605 gecesi parlamento binalarının mahzenlerinde bulundu. Fawkes, ertesi gün Parlamento Binası'nı havaya uçurmayı ve James'in ifadesiyle "sadece ... şahsımın, karımın ve gelecek kuşakların değil, genel olarak tüm Devlet'in yok olmasına neden olmayı" planladığı 36 varil baruttan çok uzak olmayan bir odun yığınını koruyordu.[4] Kısa sürede bilindiği üzere "Barut Komplosu "nun sansasyonel keşfi, kral ve oğullarının tesliminde ulusal bir rahatlama havası uyandırdı. Salisbury Kontu bu durumdan yararlanarak bir sonraki Parlamento'dan Elizabeth'e verilenden daha yüksek sübvansiyonlar kopardı.Fawkes ve başarısız komploya karışan diğerleri idam edildi.[5]
Kişisel ilişkileri
[değiştir | kaynağı değiştir]James'in hayatı boyunca erkek saray mensuplarıyla yakın ilişkileri olmuş ve bu ilişkiler tarihçiler arasında tam olarak ne oldukları konusunda tartışmalara neden olmuştur.[12] İskoçya'da Anne Murray kralın metresi olarak bilinirdi.[5] İngiltere'ye gelişinden sonra, barışçıl ve bilgili tavrı Elizabeth'in kavgacı ve çapkın davranışlarıyla çarpıcı bir tezat oluşturmuştur,[12]Rex fuit Elizabeth, nunc est regina Iacobus (Elizabeth Kraldı, şimdi James Kraliçe)şeklindeki çağdaş epigramın da belirttiği gibi.
James'in biyografi yazarlarından bazıları Lennox Dükü Esmé Stewart, Somerset Kontu Robert Carr ve Buckingham Dükü George Villiers'in onun sevgilileri olduğu sonucuna varmıştır.Edward Peyton da kralın "bir metres gibi takla atıp öpüştüğünü" hatırlatmıştır. Northamptonshire'daki Apethorpe Sarayı'nda 2004-08 yıllarında yapılan restorasyon, James ve Villiers'in yatak odalarını birbirine bağlayan ve daha önce bilinmeyen bir geçidi ortaya çıkarmıştır[13]
Evlilik
[değiştir | kaynağı değiştir]James gençliği boyunca kadınlara çok az ilgi gösterdiği için iffetiyle övülmüştür. Lennox'un kaybından sonra da erkekleri tercih etmeye devam etti.Ancak iktidarını pekiştirmek için uygun bir evlilik gerekliydi ve seçim II Frederick'nin küçük kızı on dört yaşındaki Danimarkalı Anne'den yana oldu.[5] Ağustos 1589'da Kopenhag'da yapılan vekâleten evlilikten kısa bir süre sonra Anne İskoçya'ya doğru yelken açtı ama fırtınalar yüzünden Norveç kıyılarına sürüklendi. Geçişten vazgeçildiğini duyan James, tarihçi David Harris Willson'ın "hayatının tek romantik bölümü"[4] olarak adlandırdığı olayda, Anne'i bizzat almak için 300 kişilik bir maiyetle Leith'ten yola çıktı. Çift 23 Kasım'da Oslo'daki Piskopos Sarayı'nda resmen evlendi.
Tüm anlatılanlara göre, James ilk başlarda Anne'e aşıktı ve evliliklerinin ilk yıllarında ona her zaman sabır ve şefkat göstermiş gibi görünüyordu.Kraliyet çiftinin yetişkinliğe kadar hayatta kalan üç çocuğu oldu: 1612'de 18 yaşında tifodan ölen Galler Prensi Henry Frederick; daha sonra Bohemya kraliçesi olan Elizabeth; ve James'in halefi Charles. Anne Mart 1619'da kocasından önce öldü.
Çocukları
[değiştir | kaynağı değiştir]James'in kraliçesi Danimarkalı Anne, doğumdan sonra hayatta kalan yedi çocuk doğurdu ve bunlardan üçü yetişkinliğe ulaştı:[4]
1.Henry Frederick, Galler Prensi (19 Şubat 1594 - 6 Kasım 1612). Muhtemelen tifodan 18 yaşında öldü[6]
2.Elizabeth, Bohemya Kraliçesi (19 Ağustos 1596 - 13 Şubat 1662). 1613 yılında V. Frederick ile evlendi. 65 yaşında öldü.
3.Margaret (24 Aralık 1598 - Mart 1600). 1 yaşında öldü.
4.Charles I, İngiltere, İskoçya ve İrlanda Kralı (19 Kasım 1600 - 30 Ocak 1649). 1625 yılında Fransız Henrietta Maria ile evlendi. I. ve VI. James'in yerine geçti.
5.Robert, Kintyre Dükü (18 Ocak 1602 - 27 Mayıs 1602). 4 aylıkken öldü[14]
6.Mary (8 Nisan 1605 - 16 Aralık 1607). 2 yaşında öldü.
7.Sophia (Haziran 1606). Doğumdan sonraki 48 saat içinde öldü.
Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]James ilerleyen yıllarda artrit, gut ve böbrek taşlarından giderek daha fazla muzdarip oldu.Ayrıca dişlerini kaybetti ve çok içti.[5] Kral hayatının son yılında sık sık ciddi şekilde hastalandı ve Buckingham kendi geleceğini garanti altına almak için Charles üzerindeki kontrolünü pekiştirirken, onu Londra'yı nadiren ziyaret edebilen, giderek daha periferik bir figür haline getirdi.James, doktor Théodore de Mayerne'e idrarını "Alicante şarabının koyu kırmızı rengi" olarak tarif etmiştir.Bu bazı uzmanlar tarafından, özellikle de James'in durumunda, idrarda kana yol açarak kırmızıya boyayabilen böbrek taşları olduğunu göstermektedir.[15]
James, 1625 Mart ayında ağır bir dizanteri hastalığına yakalandı ve ardından felç geçirdi. Hertfordshire'daki Theobalds House'da 27 Mart'ta şiddetli bir dizanteri krizi sırasında öldü. James'in 7 Mayıs'taki cenaze töreni görkemli ama düzensiz bir olaydı.[5] Lincoln Piskoposu John Williams vaaz verdi ve "Kral Süleyman yaklaşık altmış yıl yaşadıktan sonra Barış içinde öldü... Kral James'in de öyle olduğunu biliyorsunuz" dedi. James Westminster Abbey'e gömülmüştür.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Calendar of State Papers, Scotland | British History Online". www.british-history.ac.uk. 29 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023.
- ^ a b Donaldson, Gordon; Mary Stuart (1974). Mary, Queen of Scots. Men and their times. Londra: The English Univ. Press. ISBN 978-0-340-12383-6.
- ^ Guy, John; Guy, John (2004). 'My heart is my own': the life of Mary Queen of Scots. Londra: Fourth Estate. ISBN 978-1-84115-752-8.
- ^ a b c d e f g h i Stewart, Alan (2003). The cradle king: a life of James VI and I. Londra: Chatto & Windus. ISBN 978-0-7011-6984-8.
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Croft, Pauline (2003). King James. 1. publ. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-61395-5.
- ^ a b c Spottiswood, John; Russell, Michael; Napier, Mark (1851). History of the Church of Scotland : beginning the year of our Lord 203, and continued to the end of the reign of King James VI. Princeton Theological Seminary Library. Edinburgh : Oliver & Boyd.
- ^ a b c Lockyer, Roger (1998). James VI and I. 1. publ. Londra: Longman. ISBN 978-0-582-27961-2.
- ^ Willumsen, Liv Helene (1 Aralık 2020). "Witchcraft against Royal Danish Ships in 1589 and the Transnational Transfer of Ideas". International Review of Scottish Studies (İngilizce). 45: 54-99. doi:10.21083/irss.v45i0.5801. ISSN 1923-5763. 6 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023.
- ^ Keay, John; Keay, Julia, (Ed.) (1994). Collins encyclopaedia of Scotland. Londra: HarperCollins Publishers. ISBN 978-0-00-255082-6.
- ^ Jakob; James I., König Großbritannien Irland von u (1984). Akrigg, George P.; Akrigg, G. P. V. (Ed.). Letters of King James VI and I. Berkeley: Univ. of California Pr. ISBN 978-0-520-04707-5.
- ^ Martin, Patrick H. (2016). Elizabethan espionage: plotters and spies in the struggle between Catholicism and the crown. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., Publishers. ISBN 978-1-4766-6255-8.
- ^ a b Bucholz, R. O.; Key, Newton; Bucholz, Robert (2004). Early modern England 1485 - 1714: a narrative history. 1. publ. Malden, Mass.: Blackwell Publishing. ISBN 978-0-631-21393-2.
- ^ "To the manor bought" (İngilizce). 5 Haziran 2008. 6 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023.
- ^ Barroll, John Leeds (2001). Anna of Denmark, Queen of England: a cultural biography. Philadelphia: Univ. of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-3574-6.
- ^ Bayliss, Richard (1 Mart 2004). "The turnstone: a doctor's story". Clinical Medicine. 4 (2): 190. doi:10.7861/clinmedicine.4-2-190. ISSN 1470-2118. PMC 4954015 $2. 29 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023.