What do you think?
Rate this book
Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες
"Το παρόν βιβλίο είναι γραμμένο για μικρομέγαλα παιδιά και μεγαλόμικρους ενήλικες, φιλοδοξεί δε να προσφέρει παραμυθία τόσο σ' αυτούς όσο και στους άνευ ηλικίας, δηλαδή σε όσους δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει την ανυπαρξία και σε εκείνους που έχουν προσωρινά εγκατασταθεί σ' αυτήν. Λέω "προσωρινά", γιατί ακράδαντα πιστεύω πως είμαστε ανακυκλώσιμο υλικό και, ως εκ τούτου, θα έχουμε αενάως ένα ρόλο σ' αυτό το όνειρο που λέγεται ζωή.
Η γιαγιά Ειρήνη είχε την ικανότητα να φτιάχνει και δικά της παραμύθια, από ένα τίποτε. Δίνοντας ανθρώπινες ιδιότητες σε ένα αντικείμενο, σε ένα ζώο, ακόμη και σε ένα όσπριο, έστηνε έναν ολόκληρο κόσμο, όπου, μέσα του, διαδραματίζονταν συγκλονιστικά γεγονότα. Αν έχω κάποιο χάρισμα να χτίζω, με εντελώς παράταιρα υλικά, απίστευτες ιστορίες και να τις αφηγούμαι με πειστικό τρόπο, αυτό το οφείλω στη γιαγιά Ειρήνη, καθώς και στην εκ μητρός καταγωγή μου από την Κρήτη, αφού ως γνωστόν, οι Κρητικοί είναι μεγάλοι ψωματάρηδες, δηλαδή υπερόχως μυθομανείς".
Η γιαγιά Ειρήνη είχε την ικανότητα να φτιάχνει και δικά της παραμύθια, από ένα τίποτε. Δίνοντας ανθρώπινες ιδιότητες σε ένα αντικείμενο, σε ένα ζώο, ακόμη και σε ένα όσπριο, έστηνε έναν ολόκληρο κόσμο, όπου, μέσα του, διαδραματίζονταν συγκλονιστικά γεγονότα. Αν έχω κάποιο χάρισμα να χτίζω, με εντελώς παράταιρα υλικά, απίστευτες ιστορίες και να τις αφηγούμαι με πειστικό τρόπο, αυτό το οφείλω στη γιαγιά Ειρήνη, καθώς και στην εκ μητρός καταγωγή μου από την Κρήτη, αφού ως γνωστόν, οι Κρητικοί είναι μεγάλοι ψωματάρηδες, δηλαδή υπερόχως μυθομανείς".
127 pages, Paperback
First published January 1, 2008
9 people are currently reading
420 people want to read
About the author
Αργύρης Χιόνης
31 books46 followersΟ Αργύρης Χιόνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης (Άμστερνταμ, Βρυξέλλες), δουλεύοντας την περίοδο 1982-1992 ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι που τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή "Απόπειρες φωτός" (εκδ. "Δωδεκάτη Ώρα"). Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: "Σχήματα απουσίας" ("Αρίων", 1973, αγγλική και ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. Tor/Amsterdam, 1971), "Μεταμορφώσεις" ("Μπουκουμάνης, 1974, ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. De Beuk/Amsterdam, 1976, μαζί με ποιήματα από τη συλλογή "Τύποι ήλων"), "Τύποι ήλων" ("Εγνατία-Τραμ", 1978), "Λεκτικά τοπία" ("Καστανιώτης", 1983), "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη" ("Υάκινθος", 1986), "Εσωτικά τοπία" ("Νεφέλη", 1991, 1η ανατύπωση: 1999), "Ο ακίνητος δρομέας" ("Νεφέλη", 1996, 1η ανατύπωση: 2000), "Ιδεογράμματα" ("Τα τραμάκια", 1997), "Τότε που η σιωπή τραγούδησε" ("Νεφέλη", 2000), "Στο υπόγειο" ("Νεφέλη", 2004), "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" (Γαβριηλίδης, 2010). Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο "Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000" ("Νεφέλη").
Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως "Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα" ("Αιγόκερως", 1981), "Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς" ("Πατάκης", 1995), "Τρία μαγικά παραμύθια" ("Πατάκης", 1998), "Όντα και μη όντα" ("Γαβριηλίδης", 2006) και "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" ("Κίχλη", 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ' ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου). Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας ("Ποιήματα", 1981), Ράσελ Έντσον ("Όταν το ταβάνι κλαίει", 1986), Τζέιν Όστεν ("Περηφάνια και προκατάληψη", 1997), Ρομπέρτο Γιάρος ("Κατακόρυφη ποίηση", 1997) και Ανρί Μισώ ("Με το αγκίστρι στην καρδιά: μια επιλογή από το έργο του", 2003).
Έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα το απόγευμα των Χριστουγέννων του 2011, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 68 ετών, στο Θροφαρί Κορινθίας, όπου ζούσε επί είκοσι χρόνια.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή "Απόπειρες φωτός" (εκδ. "Δωδεκάτη Ώρα"). Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: "Σχήματα απουσίας" ("Αρίων", 1973, αγγλική και ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. Tor/Amsterdam, 1971), "Μεταμορφώσεις" ("Μπουκουμάνης, 1974, ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. De Beuk/Amsterdam, 1976, μαζί με ποιήματα από τη συλλογή "Τύποι ήλων"), "Τύποι ήλων" ("Εγνατία-Τραμ", 1978), "Λεκτικά τοπία" ("Καστανιώτης", 1983), "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη" ("Υάκινθος", 1986), "Εσωτικά τοπία" ("Νεφέλη", 1991, 1η ανατύπωση: 1999), "Ο ακίνητος δρομέας" ("Νεφέλη", 1996, 1η ανατύπωση: 2000), "Ιδεογράμματα" ("Τα τραμάκια", 1997), "Τότε που η σιωπή τραγούδησε" ("Νεφέλη", 2000), "Στο υπόγειο" ("Νεφέλη", 2004), "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" (Γαβριηλίδης, 2010). Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο "Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000" ("Νεφέλη").
Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως "Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα" ("Αιγόκερως", 1981), "Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς" ("Πατάκης", 1995), "Τρία μαγικά παραμύθια" ("Πατάκης", 1998), "Όντα και μη όντα" ("Γαβριηλίδης", 2006) και "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" ("Κίχλη", 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ' ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου). Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας ("Ποιήματα", 1981), Ράσελ Έντσον ("Όταν το ταβάνι κλαίει", 1986), Τζέιν Όστεν ("Περηφάνια και προκατάληψη", 1997), Ρομπέρτο Γιάρος ("Κατακόρυφη ποίηση", 1997) και Ανρί Μισώ ("Με το αγκίστρι στην καρδιά: μια επιλογή από το έργο του", 2003).
Έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα το απόγευμα των Χριστουγέννων του 2011, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 68 ετών, στο Θροφαρί Κορινθίας, όπου ζούσε επί είκοσι χρόνια.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 66 reviews
March 13, 2020
Είναι γεγονός: βιβλίο το βιβλίο, ερωτεύομαι όλο και περισσότερο τον Χιόνη.
Δέκα σουρεαλιστικές ιστορίες, άλλες πιο αισιόδοξες κι άλλες πιο σκοτεινές, με το ιδιαίτερο χιούμορ του συγγραφέα, για όλους όσους κοιτάνε ψηλά και δεν βλέπουν τα θαύματα και την ομορφιά που υπάρχει δίπλα τους (και χάμω). Για εκείνους που δεν μπορούν να συνηθίσουν την Απουσία. Άλλωστε
Η Απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ' ούτε να συλλάβει καν.
Για όσους ξεχάστηκαν από θεούς, ανθρώπους και χρόνο. Για όσους έχασαν έναν κόσμο. Για όσους γεννιούνται και πεθαίνουν αθόρυβα. Για όσους κανείς δεν θα έγραφε γι' αυτούς. Για όσους επιμένουν, κόντρα στην εποχή, να πιστεύουν στα παραμύθια και συνεχίζουν να ονειρεύονται.
Α, προσοχή:
Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
Δέκα σουρεαλιστικές ιστορίες, άλλες πιο αισιόδοξες κι άλλες πιο σκοτεινές, με το ιδιαίτερο χιούμορ του συγγραφέα, για όλους όσους κοιτάνε ψηλά και δεν βλέπουν τα θαύματα και την ομορφιά που υπάρχει δίπλα τους (και χάμω). Για εκείνους που δεν μπορούν να συνηθίσουν την Απουσία. Άλλωστε
Η Απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ' ούτε να συλλάβει καν.
Για όσους ξεχάστηκαν από θεούς, ανθρώπους και χρόνο. Για όσους έχασαν έναν κόσμο. Για όσους γεννιούνται και πεθαίνουν αθόρυβα. Για όσους κανείς δεν θα έγραφε γι' αυτούς. Για όσους επιμένουν, κόντρα στην εποχή, να πιστεύουν στα παραμύθια και συνεχίζουν να ονειρεύονται.
Α, προσοχή:
Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
September 18, 2021
-Πριν απο κάμποσο καιρό, η χοϊκή, εξεχουσα κυρία της πεζογραφίας μας Ζυράννα Ζατέλη, μου έστειλε μια κάρτα, όπου όσα μου έγραφε έκλειναν με την ευχή: "να είσαι πάντα καλά και να γράφεις στα χώματα" [...] "την ευχή μου είσαι αρκετά ευφυής και σερπετός για να μην την παρερμηνεύσεις"
Πως φαντάστηκε, αλήθεια, ότι θα μπορούσα να την παρερμηνεύσω, αφου πάντα έγραφα, γράφω και θα γράφω παραμυθίες στα χώματα γι' αυτους που είναι πλέον κάτω απο αυτά και για όσους βαδίζουν ακόμη πάνω τους, ενώνοντας έτσι τον θάνατο με τη ζωή, το υποθετκό τέλος με την υποθετική διάρκεια, αυτά τα φαινομενικά άκρα αντίθετα, που είναι στην ουσία το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή ένα όνειρο-
_________
Ενταξει, δεν εχω λογια γι αυτο το αξιολάτρευτο βιβλίο, τον αγαπώ ουτως ή αλλος τον Χιόνη -μου εχει χαρισει πολλή συγκίνηση και με τα ποιηματα του και με τα παραβολικά του πεζά - ένα παραπάνω σ αυτη την ομορφη εκδοση με τα υπέροχα σχέδια της Ευης Τσακνιά.
Καποια απο τα πεζα του τα ειχα διαβασει στον 'Αφανή θρίαμβο της ομορφιας', ενα βιβλιο που απ' οτι γραφει και ο ιδιος μεσα πηγε άπατο, κι εγω το βρηκα σε μια σχολική βιβλιοθήκη δηλαδη, ειναι αρκετά δυσεύρετο. Ευτυχως διασώθηκαν δυο πεζά του απο κει στο 'Οριζοντιο Υψος', κι εγιναν γνωστά (αυτό με την παπαρουνα και η ζωη μιας πέτρας).
Το διαβασα μονορουφι σε ενα απογευμα (αν και ειχα πολλους περισπασμούς) μ ενα μονιμο μειδιαμα, με ειχε πραγματικά καταγοητευσει -και τωρα θα παραμεινει στη βιβλιοθηκη των παιδιων για να τους διαβασω αυτα τα ομορφα παραμυθια για καθε ηλικία, που θα τους διασκεδασουν αναμφιβολως, οπως και μενα, και θα τους βαλουν και να σκεφτουν, θα τους διδαξουν μικρα πραγματακια για τη ζωη.
Τον αγαπω για παντα κι αυτονανε <3
_____________
Επιμύθιο ΙΙ: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
Πως φαντάστηκε, αλήθεια, ότι θα μπορούσα να την παρερμηνεύσω, αφου πάντα έγραφα, γράφω και θα γράφω παραμυθίες στα χώματα γι' αυτους που είναι πλέον κάτω απο αυτά και για όσους βαδίζουν ακόμη πάνω τους, ενώνοντας έτσι τον θάνατο με τη ζωή, το υποθετκό τέλος με την υποθετική διάρκεια, αυτά τα φαινομενικά άκρα αντίθετα, που είναι στην ουσία το ίδιο ακριβώς πράγμα, δηλαδή ένα όνειρο-
_________
Ενταξει, δεν εχω λογια γι αυτο το αξιολάτρευτο βιβλίο, τον αγαπώ ουτως ή αλλος τον Χιόνη -μου εχει χαρισει πολλή συγκίνηση και με τα ποιηματα του και με τα παραβολικά του πεζά - ένα παραπάνω σ αυτη την ομορφη εκδοση με τα υπέροχα σχέδια της Ευης Τσακνιά.
Καποια απο τα πεζα του τα ειχα διαβασει στον 'Αφανή θρίαμβο της ομορφιας', ενα βιβλιο που απ' οτι γραφει και ο ιδιος μεσα πηγε άπατο, κι εγω το βρηκα σε μια σχολική βιβλιοθήκη δηλαδη, ειναι αρκετά δυσεύρετο. Ευτυχως διασώθηκαν δυο πεζά του απο κει στο 'Οριζοντιο Υψος', κι εγιναν γνωστά (αυτό με την παπαρουνα και η ζωη μιας πέτρας).
Το διαβασα μονορουφι σε ενα απογευμα (αν και ειχα πολλους περισπασμούς) μ ενα μονιμο μειδιαμα, με ειχε πραγματικά καταγοητευσει -και τωρα θα παραμεινει στη βιβλιοθηκη των παιδιων για να τους διαβασω αυτα τα ομορφα παραμυθια για καθε ηλικία, που θα τους διασκεδασουν αναμφιβολως, οπως και μενα, και θα τους βαλουν και να σκεφτουν, θα τους διδαξουν μικρα πραγματακια για τη ζωη.
Τον αγαπω για παντα κι αυτονανε <3
_____________
Επιμύθιο ΙΙ: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
August 15, 2020
Ευρισκόμενη σε μια αναγνωστική νωθρότητα, έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και το ρούφηξα κυριολεκτικά.
Το βιβλίο αυτό αποδεικνύει ότι και εμείς οι μεγάλοι χρειαζόμαστε τα παραμύθια. Εκείνα όμως τα παραμύθια που το επιμύθιο τους μας κάνει να σκεφτούμε και πολλές φορές να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε.
Μακάρι να υπήρχαν περισσότερες γιαγιάδες,όπως η γιαγιά Ειρήνη του Α.Χιονη που με τις ιστορίες τους δημιούργησαν τέτοιους ποιητές-συγγραφείς.
Το βιβλίο αυτό αποδεικνύει ότι και εμείς οι μεγάλοι χρειαζόμαστε τα παραμύθια. Εκείνα όμως τα παραμύθια που το επιμύθιο τους μας κάνει να σκεφτούμε και πολλές φορές να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε.
Μακάρι να υπήρχαν περισσότερες γιαγιάδες,όπως η γιαγιά Ειρήνη του Α.Χιονη που με τις ιστορίες τους δημιούργησαν τέτοιους ποιητές-συγγραφείς.
February 15, 2020
Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
Καλό ήταν αυτό!! Εντάξει είχα ακούσει και διαβάσει καλές γνώμες για τον Αργύρη Χιόνη αλλά τώρα μπορώ να το πω κι εγώ, μου άρεσαν οι ιστορίες του!! Κάπως χαριτωμένες, μικρούλες, αστείες και σοβαρές και λίγο σοφές και με πολύ ουσία και κάπως παράξενες.
Όλες μου άρεσαν αλλά θα ξεχωρίσω ιδιαιτέρως την "Απουσία" και το "Μια πέτρα που δεν είχε τίποτε να χάσει, μέχρι που ανακάλυψε έναν καινούριο κόσμο και τον έχασε".
Καλό ήταν αυτό!! Εντάξει είχα ακούσει και διαβάσει καλές γνώμες για τον Αργύρη Χιόνη αλλά τώρα μπορώ να το πω κι εγώ, μου άρεσαν οι ιστορίες του!! Κάπως χαριτωμένες, μικρούλες, αστείες και σοβαρές και λίγο σοφές και με πολύ ουσία και κάπως παράξενες.
Όλες μου άρεσαν αλλά θα ξεχωρίσω ιδιαιτέρως την "Απουσία" και το "Μια πέτρα που δεν είχε τίποτε να χάσει, μέχρι που ανακάλυψε έναν καινούριο κόσμο και τον έχασε".
August 16, 2020
Σε ένα τόσο αλλόκοτο καλοκαίρι όπως το φετινό, ας κάνουμε την χάρη στον εαυτό μας και ας διαβάσουμε αυτές τις ιστορίες του Χιονη, πραγματικό βάλσαμο. Ξεχώρισα, αγάπησα και θα θυμάμαι για πολύ καιρό ελπίζω την Απουσία.
August 23, 2020
Είδα, ξαφνικά, να επαληθεύεται αυτό που από καιρό υποπτευόμουν ότι η Απουσία δεν είναι πουλί αλλά θηρίο ανήμερο που, σιωπηλό και άφαντο, τρώωει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμένη, μαυσωλεία θαμπών αναμνήσεων
Επιμύθιο: Η απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ’ ούτε να συλλάβει καν. Βέβαια, πάντα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, γι’ αυτό και σ’ ‘ολους τους ζωολογικούς κήπους υπάρχει εν’ αδειανό κλουβί γι’ αυτήν.
Ρε παιδιά τι βιβλιάρα ήταν αυτή; 5 ολοστρόγγυλα, ολόψυχα, αστραφτερά αστεράκια για το πιο όμορφο βιβλίο που διάβασα τελευταία. Ένα παραμυθένιο βιβλίο που θα γεμίσει την ψυχή κάθε ενηλίκου γιατί και εμείς έχουμε ανάγκη από τα παραμύθια, γιατι και εμείς έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε στο καλό και ότι αξίζουμε να το έχουμε στη ζωή μας. Δεν ξέρω αν πίστευα στα θαύματα μέχρι να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Κατά βάση δεν ξέρω αν και τώρα πιστεύω όμως είναι παρήγορο και λυτρωτικό στις λίγες ώρες που κράτησε η ανάγνωση του να μπορείς να τα δεις μέσα από την τρυφερή γραφή του Αργύρη Χιόνη την ομορφιά της ζωής, να σηκώσεις για λίγο το κεφάλι από χαμηλά και να ψάξεις τον ουρανό. Λύτρωση, μέθεξη, κάθαρση.
Επιμύθιο 2: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
Κάντε το δώρο στον εαυτό σας να το διαβάσετε. Γοητευμένη.
Επιμύθιο: Η απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ’ ούτε να συλλάβει καν. Βέβαια, πάντα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, γι’ αυτό και σ’ ‘ολους τους ζωολογικούς κήπους υπάρχει εν’ αδειανό κλουβί γι’ αυτήν.
Ρε παιδιά τι βιβλιάρα ήταν αυτή; 5 ολοστρόγγυλα, ολόψυχα, αστραφτερά αστεράκια για το πιο όμορφο βιβλίο που διάβασα τελευταία. Ένα παραμυθένιο βιβλίο που θα γεμίσει την ψυχή κάθε ενηλίκου γιατί και εμείς έχουμε ανάγκη από τα παραμύθια, γιατι και εμείς έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε στο καλό και ότι αξίζουμε να το έχουμε στη ζωή μας. Δεν ξέρω αν πίστευα στα θαύματα μέχρι να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Κατά βάση δεν ξέρω αν και τώρα πιστεύω όμως είναι παρήγορο και λυτρωτικό στις λίγες ώρες που κράτησε η ανάγνωση του να μπορείς να τα δεις μέσα από την τρυφερή γραφή του Αργύρη Χιόνη την ομορφιά της ζωής, να σηκώσεις για λίγο το κεφάλι από χαμηλά και να ψάξεις τον ουρανό. Λύτρωση, μέθεξη, κάθαρση.
Επιμύθιο 2: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
Κάντε το δώρο στον εαυτό σας να το διαβάσετε. Γοητευμένη.
December 12, 2020
Πω πω πω σαν ζεστή κούπα σοκολάτας μέσα σε έναν κρύο χειμώνα!
Πριν απο 2 χρόνια, σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο και κατόπιν παρότρυνσης φίλου είχα διαβάσει το 'Έχων σώας τας φρένας' που με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο χρόνος πέρασε, οι σκοτούρες πολλαπλασιάστηκαν και μετά ήρθε το 2020, όπου και έχοντας βρει σε προσφορά το συγκεκριμένο βιβλίο αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να ξαναεπισκεφτώ τον θαυμαστό κόσμο του Χιόνη.
Ήταν το βιβλίο που δεν ήξερα πως χρειαζόμουν, μια κατάλληλη συλλογή παραμυθιών για 'μικρομέγαλους ενήλικες' όπως ομολογεί και ο ίδιος ο συγγραφέας. Και ίσως να το χρειάζονται τόσο οι ενήλικες όσο και οι ανήλικοι. Παιδιά δεν έχω, αλλά έπιασα τον εαυτό να σκέφτεται πως θα διάβαζα κάποιες απο αυτές τις ιστορίες στο μελλοντικό και αγέννητο παιδί μου.
Υ.Γ. Ακόμη χτυπάω τον εαυτό μου που δεν έχω πάρει την εξαντλημένη πλέον συλλογή ποιημάτων του 'Η Φωνή της Σιωπής'. Sigh
Υ.Γ. 2 'Φύτεψε και εσύ έναν Αδριάντα, μπορείς!' Ακόμη γελάω.
Πριν απο 2 χρόνια, σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο και κατόπιν παρότρυνσης φίλου είχα διαβάσει το 'Έχων σώας τας φρένας' που με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο χρόνος πέρασε, οι σκοτούρες πολλαπλασιάστηκαν και μετά ήρθε το 2020, όπου και έχοντας βρει σε προσφορά το συγκεκριμένο βιβλίο αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να ξαναεπισκεφτώ τον θαυμαστό κόσμο του Χιόνη.
Ήταν το βιβλίο που δεν ήξερα πως χρειαζόμουν, μια κατάλληλη συλλογή παραμυθιών για 'μικρομέγαλους ενήλικες' όπως ομολογεί και ο ίδιος ο συγγραφέας. Και ίσως να το χρειάζονται τόσο οι ενήλικες όσο και οι ανήλικοι. Παιδιά δεν έχω, αλλά έπιασα τον εαυτό να σκέφτεται πως θα διάβαζα κάποιες απο αυτές τις ιστορίες στο μελλοντικό και αγέννητο παιδί μου.
Υ.Γ. Ακόμη χτυπάω τον εαυτό μου που δεν έχω πάρει την εξαντλημένη πλέον συλλογή ποιημάτων του 'Η Φωνή της Σιωπής'. Sigh
Υ.Γ. 2 'Φύτεψε και εσύ έναν Αδριάντα, μπορείς!' Ακόμη γελάω.
July 25, 2020
Παραμυθένιο.
Υπέροχος κύριος Χιονης
Υπέροχος κύριος Χιονης
April 2, 2021
Πρόκειται για την πρώτη μου επαφή με τον Αργύρη Χιόνη και δεν θα είναι τελευταία. Το βιβλίο περιλαμβάνει ιδιαίτερες ιστορίες με αιχμηρό χιούμορ και ηθικά διδάγματα για τη ζωή, προσωπικά ξεχώρισα την ιστορία ''Μία πέτρα που δεν είχε τίποτε να χάσει'' και φυσικά την ''Απουσία''. Εκτίμησα δεόντως και τα σχέδια που συνόδευαν κάθε ιστορία.
"Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους"
"Η Απουσία δεν είναι πουλί αλλά θηρίο ανήμερο που, σιωπηλό και άφαντο, τρώει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμένη, μαυσωλεία θαμπών αναμνήσεων''
"Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους"
"Η Απουσία δεν είναι πουλί αλλά θηρίο ανήμερο που, σιωπηλό και άφαντο, τρώει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμένη, μαυσωλεία θαμπών αναμνήσεων''
February 22, 2021
Ας υποθέσουμε ότι μέσα μας, κάπου στο ύψος της καρδιάς την τοποθετω, υπάρχει μια βιβλιοθήκη ΜΟΝΟ για πολύ συγκεκριμένα βι��λια.
Ας θεωρήσουμε αυτονόητο τώρα, ότι ξεκινώντας την αναγνωστική ζωή σου, αυτή η βιβλιοθήκη είναι άδεια.
Επίσης λόγω περιορισμένου χώρου, πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι εκεί μέσα χωράει συγκεκριμένος αριθμός βιβλίων.
Πρόβλημα: πόσα βιβλία θα μπουν εκεί στη ζωή σου? Με ποιό κριτήριο? Ποιά είναι η καμπύλη συνάρτησης χρόνου-βιβλίου?
Απάντηση: Μάλλον δεν είναι στο χέρι μας. Δεν υπολογίζεται. Δεν προβλέπεται. Το βιβλίο σε διαλέγει και ξέρει πότε να έρθει και να κάτσει στην θεσούλα του.
Ειλικρινά δεν νιώθω καθόλου άσχημα που άργησα τόσο να διαβάσω έργο του κυρίου Χιόνη. Ήρθε και με βρήκε ΜΠΑΜ την κατάλληλη στιγμή.
Ας θεωρήσουμε αυτονόητο τώρα, ότι ξεκινώντας την αναγνωστική ζωή σου, αυτή η βιβλιοθήκη είναι άδεια.
Επίσης λόγω περιορισμένου χώρου, πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι εκεί μέσα χωράει συγκεκριμένος αριθμός βιβλίων.
Πρόβλημα: πόσα βιβλία θα μπουν εκεί στη ζωή σου? Με ποιό κριτήριο? Ποιά είναι η καμπύλη συνάρτησης χρόνου-βιβλίου?
Απάντηση: Μάλλον δεν είναι στο χέρι μας. Δεν υπολογίζεται. Δεν προβλέπεται. Το βιβλίο σε διαλέγει και ξέρει πότε να έρθει και να κάτσει στην θεσούλα του.
Ειλικρινά δεν νιώθω καθόλου άσχημα που άργησα τόσο να διαβάσω έργο του κυρίου Χιόνη. Ήρθε και με βρήκε ΜΠΑΜ την κατάλληλη στιγμή.
November 27, 2018
Η Απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλά ούτε να συλλάβει καν
February 9, 2020
Το μικρό και όμορφο αυτό βιβλιαράκι το αγόρασα χθες από το παζάρι των εκδόσεων Κίχλη και το ξεκίνησα σχεδόν αμέσως, έχοντας αρκετά υψηλές προσδοκίες με βάση τις διάφορες θετικές κριτικές που υπάρχουν στο Goodreads, αλλά και γενικά διάσπαρτες στο ίντερνετ. Λοιπόν, ήταν ακριβώς όπως το περίμενα: Παραμυθένιο, αρκετά σουρεαλιστικό και συνολικά ιδιαίτερα ευχάριστο και απολαυστικό, με μια κάποια ποιητική διάθεση. Επίσης μπορεί να πει κανείς ότι τα παραμύθια αυτά λειτουργούν και σαν αλληγορίες για την κοινωνία μας, οπότε σαν βιβλίο δίνει και λίγη τροφή για σκέψη. Σίγουρα κάποια στιγμή θα διαβάσω και το "Έχων σώας τας φρένας", που ελπίζω ποιοτικά να είναι στο ίδιο καλό επίπεδο.
October 1, 2020
Ένα πολύ πολύ όμορφο βιβλίο συντομων διηγημάτων που διαβαζεται μια και έξω και σε αφήνει με μια αίσθηση γλυκύτητας εως και νοσταλγίας για την εποχή που ακούγαμε με γουρλωμένα ματιά τα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς. Τελικά ίσως τώρα τα χρειαζόμαστε πιο πολύ από τότε..
"είδα, ξαφνικά, να επαληθεύεται αυτό που από καιρό υποπτευομουν. Ότι η Απουσία δεν είναι πουλί αλλά θηρίο ανημερο, που σιωπηλό και άφαντο, τρώει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμενη, μαυσωλείο θαμπων αναμνήσεων."
"είδα, ξαφνικά, να επαληθεύεται αυτό που από καιρό υποπτευομουν. Ότι η Απουσία δεν είναι πουλί αλλά θηρίο ανημερο, που σιωπηλό και άφαντο, τρώει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμενη, μαυσωλείο θαμπων αναμνήσεων."
March 19, 2017
Δέκα ιστορίες παραμυθίας σε μία έκδοση κομψοτέχνημα. Ξεχώρισα τα: "Η Απουσία" & "Η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε απαρατήρητη και που, παρ' όλα αυτά, ποτέ δεν το 'βαλε κάτω". Τέτοια παραμύθια θα διαβάζω στα παιδιά μου.
June 13, 2021
"Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους"
September 21, 2024
Πότε αποκοπήκαμε από τον κόσμο των παραμυθιών; Μεγαλώσαμε, ξεχάσαμε και κουμπωθήκαμε με τη σοβαρότητα της ενηλικίωσης. Ο Αργύρης Χιόνης όμως γνώριζε πως όλες οι ηλικίες δικαιούνται μια καλή ιστορία, γιατί όπως πολύ σοφά είχε πει, είμαστε όνειρα που ονειρεύονται, και οι ιστορίες μας τρέφουν, θα συμπληρώσω.
Αγριάδες που ψηλώνουν οριζόντια και γίνονται δροσερά χαλιά για να χορέψεις πάνω τους, αγάλματα που ξυπνάνε, παπαρουνάκια που φυτρώνουν στα πιο απίθανα μέρη, πτηνά όπως η Απουσία που δε μπορούν να συλληφθούν απ’ τον ανθρώπινο νου, πέτρες με όνειρα, ακριβώς σαν εμάς, ρίζες που κατασπαράζουν τις μεγαλουπόλεις - μα ποιος τις έβαλε εκεί; Τα παραμύθια του Χιόνη τα έχουν όλα.
Η αγάπη για τη φύση είναι διάχυτη, η επιρροή της καθολική, μεγαλώνει και ανθίζει μπροστά στον άνθρωπο που συρρικνώνεται και μαραίνεται κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όπως επίσης, το ότι χρειαζόμαστε τα παραμύθια, τις μικρές αλλά διδακτικές αυτές αφηγήσεις που ανοίγουν το μυαλό και την καρδιά και τα κρατάνε ανοιχτά για πάντα. Αυτό είναι το δώρο που πρόσφερε με τη σειρά του ο Αργύρης Χιόνης, ένα δώρο που δίνεται απλόχερα από γενιά σε γενιά κι εκείνος φρόντισε να το διαφυλάξει και να το μοιραστεί με τον μόνο τρόπο που γνώριζε - γράφοντας.
Ανυπομονώ για όλα μας τα ταξίδια μαζί, κάτι μου λέει ότι έχει πολλά να μου μάθει, όσο η καρδιά μου παραμένει ανοιχτή, σάμπως κι έκλεισε ποτέ; Με ανοιχτή καρδιά γεννήθηκα κι αγάπη για ιστορίες.
Αγριάδες που ψηλώνουν οριζόντια και γίνονται δροσερά χαλιά για να χορέψεις πάνω τους, αγάλματα που ξυπνάνε, παπαρουνάκια που φυτρώνουν στα πιο απίθανα μέρη, πτηνά όπως η Απουσία που δε μπορούν να συλληφθούν απ’ τον ανθρώπινο νου, πέτρες με όνειρα, ακριβώς σαν εμάς, ρίζες που κατασπαράζουν τις μεγαλουπόλεις - μα ποιος τις έβαλε εκεί; Τα παραμύθια του Χιόνη τα έχουν όλα.
Η αγάπη για τη φύση είναι διάχυτη, η επιρροή της καθολική, μεγαλώνει και ανθίζει μπροστά στον άνθρωπο που συρρικνώνεται και μαραίνεται κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όπως επίσης, το ότι χρειαζόμαστε τα παραμύθια, τις μικρές αλλά διδακτικές αυτές αφηγήσεις που ανοίγουν το μυαλό και την καρδιά και τα κρατάνε ανοιχτά για πάντα. Αυτό είναι το δώρο που πρόσφερε με τη σειρά του ο Αργύρης Χιόνης, ένα δώρο που δίνεται απλόχερα από γενιά σε γενιά κι εκείνος φρόντισε να το διαφυλάξει και να το μοιραστεί με τον μόνο τρόπο που γνώριζε - γράφοντας.
Ανυπομονώ για όλα μας τα ταξίδια μαζί, κάτι μου λέει ότι έχει πολλά να μου μάθει, όσο η καρδιά μου παραμένει ανοιχτή, σάμπως κι έκλεισε ποτέ; Με ανοιχτή καρδιά γεννήθηκα κι αγάπη για ιστορίες.
November 25, 2019
Νομίζω βρήκα ποια είδη βιβλίων δεν μου αρέσουν.
Παρόλα αυτά, μπορώ να εκτιμήσω το αποτέλεσμα, αλλά και την προσπάθεια του συγγραφέα, που σε άλλη περίπτωση θα με είχαν αφήσει άφωνη.
3 αντικειμενικά αστεράκια, θεωρώ.
Παρόλα αυτά, μπορώ να εκτιμήσω το αποτέλεσμα, αλλά και την προσπάθεια του συγγραφέα, που σε άλλη περίπτωση θα με είχαν αφήσει άφωνη.
3 αντικειμενικά αστεράκια, θεωρώ.
March 6, 2017
Τα διηγήματα του Χιόνη μοιάζουν με παραμύθια για μεγάλους. Έχουν βαθιά νοήματα και σε βάζουν σε σκέψεις, αλλά σου αφήνουν όλα μια τόσο γλυκιά γεύση. Δεν το περίμενα καθόλου να διαβάσω κάτι τέτοιο. Δηλώνω ενθουσιασμένη και γοητευμένη και απο την γραφή αλλά και απο τα πράγματα που θίγει με τόσο απίστευτα έξυπνο τρόπο.
August 5, 2016
Αυτές οι "Αφύσικες Ιστορίες" είναι απλές σχετικά θα έλεγα και περιέχουν ένα παραμυθένιο στίγμα και μια ομορφιά απο τη μια και σε κάποια άλλα σημεία αποτυπώνεται η ασχήμια που επικρατεί .
Αυτά τα λίγα .
Αυτά τα λίγα .
November 29, 2018
Τι φανταστικός και χαρισματικός συγγραφέας ο Αργύρης Χιόνης! Τον αγάπησα στ'αλήθεια. Έξυπνος, με χιούμορ, καλλιεργημένος.. Και είχε απ'όλα αυτό το βιβλιαράκι. Συγκίνηση, γέλιο, καινούργιες γνώσεις! Παραμύθια για (όχι και τόσο) μεγάλους! Διάβαζα από μια ιστορία κάθε μέρα. Δεν ήθελα να τελειώσουν...
December 14, 2021
Πολύ ωραίο! Σύντομα παραμύθια για μεγάλους, αλλά και μικρούς. Με πρωταγωνιστές μια αγριάδα και ένα κυπαρίσσι, μια πέτρα παρακάτω, έναν αδριάντα που παρίστανε έναν εθνικό ευεργέτη και έσπειρε τον όλεθρο στην κωμόπολη Κ., τον Αλφειό και την Αρέθουσα και την εμπλοκή της (βλαμμένης σε αυτήν την περίπτωση) Άρτεμης, κάτι δέντρα που αποφάσισαν να αποκτήσουν βασιλιά αλλά στην πορεία (τσούζοντας και μερικά κρασιά) το μετάνιωσαν, έναν σπόρο παπαρούνας, ένα λήμμα εγκυκλοπαίδειας, φανταστικές ιστορίες κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο Χιόνης ό,τι και νά' γραφε ήταν πετυχημένο τελικά. Συστήνω να το βρείτε: είναι σαρκαστικό, ουμανιστικό, χιουμοριστικό, καυστικό, δίνει μεγάλη ευχαρίστηση σε εκείνον που θα το διαβάσει. Διαβάζεται σε ένα-δύο βράδια.
April 2, 2013
Θα ήθελα να ήμουνα παιδί και να μου το διαβάζουν υπό την καλοκαίρι ή δροσιά της μουριας
July 16, 2024
Πρώτη μου επαφή με τον Αργυρή Χιόνη και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες!
Εξαιρετική η γραφή, τόσο σε ύφος όσο και σε λεξιλόγιο.
Το βιβλιαράκι αυτό είναι άκρως διδακτικό και γλυκό! Σε παίρνει αγκαλιά όπως οι γονείς μας όταν κοιμόμασταν μικρά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, και μας σιγοψιθυρίζει λογάκια 🩶
[4.5]
Εξαιρετική η γραφή, τόσο σε ύφος όσο και σε λεξιλόγιο.
Το βιβλιαράκι αυτό είναι άκρως διδακτικό και γλυκό! Σε παίρνει αγκαλιά όπως οι γονείς μας όταν κοιμόμασταν μικρά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, και μας σιγοψιθυρίζει λογάκια 🩶
[4.5]
December 15, 2024
Δέκα γλυκόπικρα παραμύθια για μεγαλομικρα παιδιά, γραμμένα σε πεζό ποιητικό λογο... Που λειτουργούν σαν χάδι στην ψυχή ...που σταλάζουν γλύκα στην καρδιά...και που με ένα ιδιότυπο χιούμορ κοινωνούν βιωματική Σοφία. Αξέχαστα η Απουσία, Η ομορφιά που περνούσε απαρατήρητη, μια πέτρα που δεν είχε τίποτα να χάσει και το Οριζόντιο ύψος
November 1, 2023
Το διάβασα (και συνεχίζω με τα άλλα του) γιατί το διάβαζε η νονά της κόρης μου στις διακοπές. Δεν ξέρω πώς μου είχε ξεφύγει ο Χιόνης και δεν του είχα δώσει σημασία μέχρι σήμερα! Μοναδική γραφή, αστείρευτη φαντασία, ευαίσθητη ματιά, αγάπη για τη φύση όσο λίγοι. Έβαλα 4 κι όχι 5 * μόνο για την πιθανότητα να μου αρέσει κάποιο από τα επόμενα περισσότερο.
January 21, 2020
Διαβάζεται μονορούφι!
Με μάγεψε!
Με μάγεψε!
January 1, 2022
"Η απουσία" είναι με διαφορά το πιο ιδιαίτερο διήγημα.
June 28, 2017
Οι "αφύσικες ιστορίες" του Αρ. Χιόνη στο Οριζόντιο Ύψος διατηρούν μια ιδιαίτερη σχέση με τη φύση. Είναι ευχάριστες και κλείνουν οι περισσότερες με ένα διασκεδαστικό και αρκετά ποιητικό επιμύθιο.
Πρόκειται για τις ιστορίες:
Να γράφεις στα χώματα (Κάτι σαν Εισαγωγή)
Το οριζόντιο ύψος
Το μπονσάι
Υπήκοοι δίχως βασιλιά
Η Απουσία
Η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε απαρατήρητη και που, παρ΄όλ΄αυτά, ποτέ δεν το'βαλε κάτω
Μια πέτρα που δεν είχε τίποτε να χάσει, μέχρι που ανακάλυψε έναν καινούριο κόσμο και τον έχασε
Ο ανδριάντας
Αλφειός και Αρεθούσα
Αλφηός συν Αρεθώνι
Η ζωοποιός κρεατομηχανή.
Πρόκειται για τις ιστορίες:
Να γράφεις στα χώματα (Κάτι σαν Εισαγωγή)
Το οριζόντιο ύψος
Το μπονσάι
Υπήκοοι δίχως βασιλιά
Η Απουσία
Η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε απαρατήρητη και που, παρ΄όλ΄αυτά, ποτέ δεν το'βαλε κάτω
Μια πέτρα που δεν είχε τίποτε να χάσει, μέχρι που ανακάλυψε έναν καινούριο κόσμο και τον έχασε
Ο ανδριάντας
Αλφειός και Αρεθούσα
Αλφηός συν Αρεθώνι
Η ζωοποιός κρεατομηχανή.
Read
July 20, 2024Όσα σε κάνουν να χαμογελάς, καλά θα 'ναι λέω εγώ. Και ο Χιόνης σαν να τα καταφέρνει σ' αυτό.
November 8, 2016
Εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση δέκα μικρών "παραμυθένιων "ιστοριών για ενήλικες κυρίως. Άμεσος λόγος, φαντασία, χιούμορ, συγκίνηση, πλούσιες εικόνες και νοήματα. Στο τέλος κάθε ιστορίας ένα ή περισσότερα επιμύθια που ξαφνιάζουν με την αλήθεια τους. Το βιβλίο κοσμούν τα όμορφα σχέδια της Εύης Τσακνιά. Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία με τίτλο "Η απουσία".
Displaying 1 - 30 of 66 reviews