Maria's Reviews > Spiegeljongen

Ongelooflijk knap hoe een Nederlandse vrouw uit de 21e eeuw kan schrijven over een homoseksuele Londense jongen aan het eind van de 19 eeuw. Een tijd waarin het openlijk uitkomen voor homoseksualiteit kon leiden tot een rechtszaak en zelfs gevangenisstraf. Dat is wat Oscar Wilde overkomen is, iets wat in dit boek ook een rol speelt.
Ik moet zeggen dat in de 1e helft van dit dikke boek het me af en toe duizelde van alles wat er gebeurt en alle bijzondere, bizarre personen die er in voorkomen. Wanneer je alle delen achter elkaar kunt lezen, is dat denk ik minder. Nu moest ik er weer erg ín komen.
Na zo'n 300 bladzijdes had het verhaal me weer helemaal in z'n greep en leidt het Adrian, via toch weer Vincent, de rechtszaal, lady Kinderley, de balzaal van de Farleys, Guy's Hospital, de verloofde van MaryAnn en Terry naar Livorno.
Adrian is er dan in geslaagd om oa door het lezen van het boek 'Towards democracy' van Edward Carpenter een keuze te maken voor hoe hij de rest van zijn leven wil leven.
'Ik had te lang lijdzaam de beslissingen van het Noodlot afgewacht om zijn beslissingen nog zonder weerwoord te kunnen accepteren. Ik wilde zelf degene zijn die de beslissingen nam, om gelukkig te zijn, maar desnoods ook ongelukkig. Als ik genoeg had van tranen, zou ik lachen; wanneer het lachen pijn deed, zou ik huilen. Ik zou zelf kiezen, hoe verdomd moeilijk dat ook mocht worden. Elk woord in mijn boek zou voortaan van mij zijn.'