Santa Clara de Avedillo
|
| |
| Alministración | |
| País | |
| Autonomía | |
| Provincia | |
| Tipu d'entidá | conceyu d'España |
| Alcaldesa de Santa Clara de Avedillo (es) | Mercedes Otero Lopez |
| Nome oficial | Santa Clara de Avedillo (es)[1] |
| Códigu postal |
49707 |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 41°20′22″N 5°40′37″W / 41.339444444444°N 5.6769444444444°O |
|
Santa Clara de Avedillo Santa Clara de Avedillo (España) | |
| Superficie | 16.81 km² |
| Altitú | 778 m[2] |
| Llenda con | Corrales del Vino, Peleas de Abajo, Jambrina, Fuentespreadas y Cuelgamures |
| Demografía | |
| Población |
169 hab. (2023) - 83 homes (2019) - 85 muyeres (2019) |
| Porcentaxe | 0% de provincia de Zamora |
| Densidá | 10,05 hab/km² |
Santa Clara de Avedillo, dacuando conocíu namái como Avedillo, ye un conceyu y llocalidá española de la provincia de Zamora, na comunidá autónoma de Castiella y Llión.[3]
Elementos identitarios
[editar | editar la fonte]Toponimia
[editar | editar la fonte]El nome del pueblu podría provenir d'una familia de nome xudíu: los Avedillo. Cola invasión árabe esta familia retirar a les tierres de Sanabria, onde fundaron otru pueblu col mesmu nome. La Santa Inquisición, al ser un nome d'orixe xudíu, antepunxo'l nome de Santa Clara pola esistencia d'un conventu de clarises na llocalidá. Tamién hai quien rellaciona'l nome del pueblu col significáu de "Vía de Ocellum", siendo Ocellum Durii l'antiguu nome de la ciudá de Zamora. Nun documentu regio d'Alfonsu IX de Llión, nel Balto Negru de Zamora (pg. XLVIIIr.), de 1193, robláu y selláu en Salamanca, consta espresamente en llatín: "super villam que dicitur Aviadelo", y traducíu, sobre la so ciudá natal, Zamora: "nesa ilesia recibí la gracia del bautismu". Al pie de otros, como otru documentu tamién d'Alfonsu IX (TNZ 48v) de 1219, nómase, "Viadello" y cítase "cartam de Fontis Predatis", güei Fuentespreadas, pueblu estremeru.
Xentiliciu
[editar | editar la fonte]El xentiliciu d'esta llocalidá ye santaclarino.
Símbolos
[editar | editar la fonte]L'escudu y la bandera municipal fueron aprobaos pol plenu del conceyu de Santa Clara de Avedillo na so sesión del 2 de febreru de 2004. L'escudu heráldicu del conceyu represéntase conforme a la siguiente descripción testual o blasón:
Escudu d'Armes: Escudu cortáu y de la mesma el de riba partíu y ésti de la mesma cortáu. A la derecha enriba en campu d'azur una estrella d'oru. Embaxo en campu d'oru un creciente ranversado d'azur. A la izquierda en campu de gules una mitra d'obispu de plata y con adornu de color púrpura. Embaxo en campu de sinople a la so derecha la ermita del Santu Cristu del Humilladero, a la izquierda la fonte de la villa que ye Romana.
La descripción testual de la bandera ye la que sigue:
Bandera Municipal: La mesma ta formada con colores del so escudu heráldicu, con tres franxes trasversales equitativamente distribuyíes llevando l'escudu nel so centru.
Demografía
[editar | editar la fonte]| Gráfica d'evolución demográfica de Santa Clara de Avedillo ente 1900 y 2017 |
| Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia. |
Xeografía física
[editar | editar la fonte]Llocalización
[editar | editar la fonte]Llenda al norte con Peleas de Abajo y Jambrina, al sur con Cuelgamures, al este con Fuentespreadas y al oeste con Corrales del Vino.
Hidrografía
[editar | editar la fonte]La llocalidá asítiase asitiáu xunto a les riberes enriaes del regueru Ojuelo.
Orografía
[editar | editar la fonte]Ye bien conocíu'l tesu El Otero o La Parva, llomba que se ve dende casi tola contorna y que se caracteriza por tener una gran planicie nel visu. A lo cimero del tesu hubo un santuariu prerromanu. Esisten numberoses lleendes que dean al llugar carauterístiques máxiques. Esti llugar cunta dende 1990 con unu de los vértices xeodésicos del Institutu Xeográficu Nacional d'España.[5][6]
Historia
[editar | editar la fonte]De posible orixe romanu, yá que dellos autores fechen nesta dómina la fonte del regueru Oyuelo, mientres la Edá Media la llocalidá quedó integrada nel Reinu de Llión, siendo repoblada con xentes d'orixe xudíu.[7]
Darréu, en 1628, Felipe IV d'España creó'l Vizcondáu de Santa Clara de Avedillo. Nesta dómina y mientres tola Edá Moderna, Santa Clara de Avedillo formó parte del Partíu del Vino de la provincia de Zamora, tal que reflexaba en 1773 Tomás López en Mapa de la Provincia de Zamora.
Asina, al reestructurase les provincies y crease les actuales en 1833, la llocalidá caltener na provincia zamorana, dientro de la Rexón Lleonesa,[8] integrándose en 1834 nel partíu xudicial de Fuentesaúco,[9] pasando tres la desapaición d'esti al Partíu Xudicial de Zamora.[10]
Vizcondáu
[editar | editar la fonte]La llocalidá da nome Vizcondáu de Santa Clara de Avedillo, títulu nobiliariu español creáu'l 10 d'abril de 1628 pol rei Felipe IV a favor de Francisco González de Andía Irarrazábal y Zárate, Virréi de Navarra y de Sicilia, I marqués de Valparaíso.
En habiéndose quedáu ensin titulares nel sieglu XIX, el títulu foi rehabilitáu en 1918 pol rei Alfonsu XIII a favor d'Antonio de Saavedra y Rodrigo.
Patrimoniu
[editar | editar la fonte]El pueblu cunta con una ilesia parroquial so la advocación de Nuesa Señora de l'Asunción que ye d'orixe románicu. De gran tamañu, cuatro arcos tresversales renacentistes, y espadaña románica, guarda nel so interior el sepulcru de Mateo González de Paz, benefactor de la llocalidá. La Ilesia tien un destacable crucifixu del sieglu XIII/XIV de tamañu natural, 2.10 m, amás d'un notable relieve barrocu que representa la coronación de la virxe, allugáu na sacristía onde tamién s'atopa un cristu góticu del sieglu XVI. Nel interior del templu guardar tamién cuatro formoses tables pintaes con representaciones de L'Anunciación, La Nacencia, L'Adoración de los Reis Magos, o la Fuxida a Exiptu de la Sagrada Familia, que pertenecen a la escuela italiana del XVI. D'últimes citar tamién una imaxe de Santa Águeda del S.XIV, que lamentablemente foi tullida con un hachu pa faela de "vestidor".
Amás de la ilesia, esiste na llocalidá la ermita del Santu Cristu del Humilladero, construyida en 1913 y que s'atopa nuna zona d'arboláu xunto al pueblu. Destaca tamién la fonte de posible orixe romanu asitiada xunto al regueru Oyuelo, que foi apocayá restaurada.
Gastronomía
[editar | editar la fonte]El cocíu y platos de llegumes como llenteyes con chorizu, fabes y productos de la güerta conformen el menú tradicional, acompañáu de carnes al caricote cocinaes nes bodegues esternes a les cases qu'abonden tamién nel pueblu.
Fiestes
[editar | editar la fonte]El pueblu celebra les sos fiestes el 3 de mayu, la Esaltación de la Cruz, y el 28 d'avientu, los Santos Inocentes.
Referencies
[editar | editar la fonte]Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Santa Clara de Avedillo.
- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ URL de la referencia: https://www.aemet.es/es/eltiempo/prediccion/municipios/santa-clara-de-avedillo-id49197.
- ↑ Santa Clara de Avedillo na web de la Diputación de Zamora
- ↑ 4,0 4,1 «Alcuerdo de 5 de febreru de 2004, relativu a l'aprobación definitiva d'Escudu Heráldicu y Bandera d'esti Conceyu.» (castellanu). Boletín Oficial de Castiella y Lleón nᵘ 72. Xunta de Castiella y Lleón (22 de setiembre de 2016). Consultáu'l 22 de setiembre de 2016.
- ↑ Vértiz xeodésicu «Parva»
- ↑ «Xubida a La Parva de Avedillo». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-09-23.
- ↑ Torguvi: Santa Clara de Avedillo
- ↑ «Real Decretu de 30 de payares de 1833 sobre la división civil de territoriu español na Península ya islles axacentes en 49 provincies» (castellanu). Gaceta de Madrid.
- ↑ Subdivisión en partíos xudiciales de la nueva división territorial de la Península ya islles axacentes / aprobada por S. M. nel real decretu de 21 d'abril de 1834
- ↑ Real Decretu 529/1983, de 9 de marzu, pol que se determinen los Partíos Xudiciales de cada provincia, a considerar a efeutos de les eleiciones de Diputaos provinciales.
Datos: Q1752378