Гістыдын

Гістыдын
Агульныя
Сістэматычнае найменне	L-2-аміна-3-(1H-імідазол- 4-іл) прапанавая кіслата
Скарачэнні	Гіс, His, H CAU,CAC
Хім. формула	C₆H₉N₃O₂
Рацыянальная формула	C6H9N3O2
Фізічныя ўласцівасці
Малярная маса	155,16 г/моль
Тэрмічныя ўласцівасці
Тэмпература плаўлення	287 °C
Хімічныя ўласцівасці
pKa	1,70 6,04 9,09
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	(L-гістыдын) 351-50-8 (D-гістыдын) 4998-57-6 71-00-1 (L-гістыдын) 351-50-8 (D-гістыдын) 4998-57-6 (DL-гістыдын)
PubChem	6274
Рэг. нумар EINECS	200-745-3
SMILES	C1=C(NC=N1)CC(C(=O)O)N
ChemSpider	6038

Гістыдын — амінакіслата, незаменная для многіх жывёл; арганізм чалавека здольны да абмежаванага сінтэзу гістыдыну. Уваходзіць у склад актыўных цэнтраў многіх ферментаў, у прыватнасці рыбануклеазы, транскеталазы. Пачатковая стадыя ферментатыўнага разбурэння гістыдына ў арганізме - адшчапленне аміяку з утварэннем ураканінавай кіслаты, якая выводзіцца з мачой. Рэакцыя дэзамініравання гістыдыну незваротная, каталізуе яе фермент гістыдын-аміяк-ліяза (гістыдын-a-дэзаміназа), выяўлены ў печані жывёл і ў бактэрый. Недахоп гістыдыну прыводзіць да шматлікіх парушэнняў абмену рэчываў, у тым ліку да тармажэння сінтэзу гемаглабіну. Гістыдын - папярэднік спецыфічных дыпептыдаў шкілетнай мускулатуры - карназіну і анзерыну. Дэкарбаксілаванне гістыдыну вядзе да ўтварэння біялагічна актыўнага аміна - гістаміна; гэты працэс каталізуе гістыдын-дэкарбаксілаза - фермент, які адносіцца да класа ліяз. Фермент дзейнічае толькі на L-ізамер (прыродную форму) гістыдыну. Рэакцыя зварачальна тармозіцца інгібітарамі дыхання - цыянідам, гідраксіламінам, семікарбазідам.