Тытаны

"Тытаны і гіганты ў пекле", ілюстрацыя Г. Дарэ да "Боскай камедыі" Дантэ (1857)

Тытаны (ст.-грэч. Τιτάν) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі божаствы першага пакалення, 6 братоў (Акіян, Кой, Крый, Гіперыён, Іапет, Кронас) і 6 сясцёр-тытанід (Тэфіда, Феба, Мнемасіна, Тэя, Феміда, Рэя), народжаных Уранам і Геяй. Яны ўвасабляюць стыхійныя сілы прыроды.

Паводле міфаў, Кронас вылегчыў Урана і стаў вярхоўным богам. У сваю чаргу сын Кронаса і Рэі Зеўс — правадыр новага пакалення багоў-алімпійцаў — адабраў вярхоўную ўладу ў Кронаса. У 10-гадовай вайне з алімпійцамі тытаны (акрамя Акіяна) пацярпелі паражэнне і былі скінуты ў Тартар.

Тытаніды сталі жонкамі сваіх братоў і нарадзілі новае пакаленне багоў: Праметэя, Эас, Геліяса, Муз, Лета, Гестыю, Геру.

У пазнейшых міфах тытаны атаясамліваліся з гігантамі. Часам у міфах і літаратуры тытанамі называюць і тытанідаў — дзяцей і ўнукаў уласна тытанаў (напр, Праметэя, сына Іапета).

У пераносным сэнсе тытанамі называюць выключна таленавітых людзей.

Гл. таксама

• Мімант