Эміль Крэпелін

Эміль Крэпелін
Emil Kraepelin
Дата нараджэння	15 лютага 1856(1856-02-15)[…]
Месца нараджэння	Нойштрэліц, Мекленбург-Пярэдняя Памеранія, ГДР
Дата смерці	7 кастрычніка 1926(1926-10-07)[…] (70 гадоў)
Месца смерці	Мюнхен, Верхняя Баварыя, Баварыя, Германскі рэйх
Месца пахавання	Бергфрыдгоф[d]
Грамадзянства	Веймарская рэспубліка
Бацька	Karl Kraepelin[d]
Род дзейнасці	псіхіятр, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	Псіхіятрыя, патапсіхалогія
Месца працы	Верхнебаварская псіхіятрычная бальніца (1879—1882); клініка П. Э. Флексіга (1882); клініка В. Эрба (1883); псіхіятрычная бальніцы ў Герліцы (1883—1884); Дрэздэнская псіхіятрычная бальніца і дом для састарэлых (1884); Правінцыйная псіхіятрычная бальніца ў Любежы (жнівень 1884 — красавік 1885); Тартускі ўніверсітэт (1885—1891); Універсітэцкая псіхіятрычная клініка вялікага герцага Бадэнскага (1891—1903); Мюнхенскі ўніверсітэт (1903—1922)
Альма-матар	Лейпцыгскі ўніверсітэт JMU
Навуковы кіраўнік	Ф. фон Рынекер, В. Вунт
Вядомыя вучні	Э. Р. Міхельсон, Л. Л. Дарашкевіч, А. Оерн, А. Бер, А. Бертэлс, Г. Хігіер, Г. Ашафенбург, Р. Э. Гаўп, М. Урстэйн, Э. Рудзін, І. Лангэ, Альфонс Якаб
Вядомы як	аўтар сучаснай назалагічнай канцэпцыі ў псіхіятрыі і класіфікацыі псіхічных захворванняў; стваральнік канцэпцыі «dementia praecox», маніякальна-дэпрэсіўнага псіхозу і параноі; унёс велізарны ўклад у разуменне прыроджанай прыдуркаватасці і істэрыі; прапанаваў вучэнне аб рэгістрах; піянер культурнай псіхіятрыі і псіхафармакалогіі; аўтар мноства псіхіятрычных паняццяў; педагог і барацьбіт з алкагалізмам; патапсіхолаг
Партыя	Нямецкая айчынная партыя
Член у	Шведская каралеўская акадэмія навук Каралеўскае фізіяграфічнае таварыства ў Лундзе[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эміль Вільгельм Магнус Георг Крэпелін (ням.: Emil Wilhelm Magnus Georg Kraepelin; 15 лютага 1856, Нойштрэліц — 7 кастрычніка 1926, Мюнхен) — нямецкі псіхіятр. Вядомы як аўтар сучаснай назалагічнай канцэпцыі ў псіхіятрыі і класіфікацыі псіхічных захворванняў. Першым стварыў канцэпцыю «dementia praecox» — правобразу шызафрэніі; блізкую да сучаснай канцэпцыю маніякальна-дэпрэсіўнага псіхозу і параноі; унёс вялікі ўклад у разуменне прыроджанай прыдуркаватасці і істэрыі. Прапанаваў вучэнне аб рэгістрах. Быў піянерам культурнай псіхіятрыі і псіхафармакалогіі. Апісаў і назваў мноства псіхіятрычных паняццяў: шызафазія; слоўная акрошка; парафрэнія; кверулянцкае трызненне; алігафрэнія; хвароба Альцгеймера; аніяманія; стаў шырока ўжываць тэрмін «дысмарфафобія». Таксама вядомы шырокай педагагічнай дзейнасцю і грамадзянскай пазіцыяй прафілактыкі алкагалізму. Сярод прац па патапсіхалогіі вядомы метад «рахунак паводле Крэпеліна».

Быў прафесарам псіхіятрыі ў Гайдэльбергу. Скончыў медыцынскі факультэт у Лейпцыгу ў 1878 годзе, у 1886 быў запрошаны на кафедру душэўных і нервовых хвароб у Дэрпцкі ўніверсітэт і ўзначаліў універсітэцкую клініку на 80 месцаў. У 1891 г. вярнуўся ў Германію. З 1891 г. — прафесар Гайдэльбергскага ўніверсітэта, а з 1903 — Мюнхенскага ўніверсітэта. З 1922 г. працаваў у Мюнхенскім інстытуце псіхіятрыі. Ён пісаў вельмі шмат, пераважна па клінічнай псіхіятрыі і эксперыментальнай псіхалогіі, у якой быў вучнем В. Вунта. У 1883 г. выпусціў кароткі падручнік душэўных хвароб, які ўжо ў 1893 годзе выйшаў 4-м выданнем у значна павялічаным памеры. Яго падручнік «Psychiatrie» (1910—1915) вытрымаў мноства выданняў і быў перакладзены на шматлікія мовы.

Спасылкі

• Эміль Крэпелін: Ueber Sprachstoerungen im Traume