Πάδος

Πάδος
Πηγές	Pian del Re
Εκβολές	Αδριατική θάλασσα
Χώρες Λεκάνης	Ιταλία, Ελβετία και Γαλλία
Χώρα	Ιταλία
Μήκος	652 χλμ
Μέση εκροή	1.460 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο
Παραπόταμοι	Δουρίας, Άντα, Όλιος, Μίγχιος, Τανάριος, Πέλλιξ, Sangone, Μικρός Δουρίας, Βάρος, Όργος, Σεσίας, Ακόνιος, Τιτσίνο, Κάτω Ολόννας, Λάμβρος, Ολύβριος, Τρεβίας, Τάρων, Πάρμιος, Έντσα, Γάβελλος, Πανάριος, Ghiandone, Chiavenna, Άρδας, Μάκρας, Βαρούσας, Grana del Monferrato, Rotaldo, Scuropasso, Stura del Monferrato, Νούρας, Βάραχος, Crostolo, Staffora, Αμαλούνας, Banna, Terdoppio, Curone, Χεσόλας, d:Q2996825, Tepice, Tidone, Colatore Agognetta, d:Q3862842, Meletta, Torrente Leona και Rio di Valle Maggiore
wikidata ()

Γεωφυσικός χάρτης της διαδρομής του Πάδου ποταμού στη Βόρεια Ιταλία

Ο Πάδος (ιταλικά: Po) είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ιταλίας, που διαρρέει σχεδόν ολόκληρη τη βόρεια χώρα από δυτικά προς ανατολικά, δίνοντας το όνομά του στη μεγάλη πεδιάδα που πλαισιώνεται από τρία σημεία: από τις Άλπεις και τα Απέννινα, ενώ εκτείνεται μέχρι την Αδριατική, όπου και οι εκβολές του.

Ρους ποταμού

Ο Πάδος πηγάζει από τις Κοττιανές Άλπεις, δυτικά παρά τα γαλλοϊταλικά σύνορα, και σχηματίζεται από διάφορες πηγές, η σημαντικότερη των οποίων βρίσκεται στη βόρεια πλαγιά του όρους Μόντε Βίζο, σε υψόμετρο περίπου 2.000 μέτρων. Το συνολικό μήκος του ρου του φθάνει τα 680 χιλιόμετρα, ενώ η λεκάνη απορροής του καταλαμβάνει έκταση περίπου 75.000 τετρ. χιλιόμετρα, δηλαδή σχεδόν όλη τη βόρεια Ιταλία. Το πλάτος του ποικίλλει αυξανόμενο από τις πηγές του προς τις εκβολές, φθάνοντας τα 160 μέτρα στο Τορίνο, τα 900 μέτρα στην Κρεμόνα και τα 1.300 στην Γκουαστάλλα, μετά την οποία και ελαττώνεται. Οι όχθες του σε πολλά σημεία φέρουν προστατευτικά φράγματα προς αποφυγή πλημμυρών, που ανάγονται από την αρχαιότητα.

Η μεγαλύτερη ποτάμια ναυσιπλοΐα στον Πάδο παρατηρείται μεταξύ της Πλακεντίας και της Γκουαστάλλας. Εξαιτίας όμως των πολλών νησίδων που φέρει, η ναυσιπλοΐα μεγάλων πλοίων καθίσταται επικίνδυνη.

Παραπόταμοι

Ο Πάδος δέχεται τα νερά πολλών παραποτάμων του, που κατέρχονται ομοίως από τις Άλπεις και τα Απέννινα. Κυριότεροι εξ αυτών από δεξιά είναι οι Τιντόνε, Ιρέμπια, Νούρε, Άρντα, Τάρο, Πάρμα, Έντσα, Κροστόλο, Στέκια, Πανάρο και Ρένο. Εξ αριστερών είναι οι Ντόρια, Ριπάρια, Στούρα, Όρκο, Ντόρα, Μάλτσεα, Σέζια, Αγκόνια, Τιτσίνο, Ολόνα, Λάμπρο, Άντα, Όλιο, Σάρκα, ο οποίος και σχηματίζει τη λίμνη της Γκάρντα, από την οποία ο ίδιος ποταμός εξέρχεται με το όνομα Μίτσιο και συνεχίζει με αυτό μέχρι τις εκβολές.

Οι εξ αριστερών παραπόταμοι είναι μεγαλύτεροι με περισσότερα νερά, που χρησιμεύουν στην άρδευση της περιοχής τους, σε αντίθεση των εκ δεξιών παραποτάμων που είναι βραχύτεροι, με απότομο ρου και με λιγότερα νερά.

Εκβολές

Οι εκβολές του Πάδου δημιουργούν ένα τεράστιο δέλτα, που αρχίζει από το Φικαρόλο και διακλαδίζεται με πολλούς βραχίονες, κυριότεροι των οποίων είναι νοτιότερα ο Πο ντε Πριμάρο και ο Πο ντε Βολάνο, οι οποίοι και περιβάλλουν τη μεγάλη λιμνοθάλασσα του Καμμάκιο. Βορειότερα είναι ο Πο ντε Γκάρο και ο Πο ντελλα Μαέστρα και μεγαλύτερος αυτών ο βορειότερος Πο ντε Λεβάντε, που με μια διώρυγα συνδέεται με τον Αδίγη ποταμό.

Έχει αναφερθεί ότι το δέλτα του ποταμού Πάδου δημιουργεί ετησίως προσχώσεις που φθάνουν τα 30 μέτρα. Στις εκβολές του Πάδου κατά την αρχαιότητα ήταν η πόλη Αδρίας (η σημερινή Άντρια), η οποία σήμερα λόγω αυτών ακριβώς των συνεχιζομένων προσχώσεων βρίσκεται σε απόσταση περί τα 20 χιλιόμετρα από την παραλία, στην ενδοχώρα.

Κατά μήκος του Πάδου υπάρχουν πολλές πόλεις της Βόρειας Ιταλίας, κυριότερες των οποίων είναι το Τορίνο, η Πιατσέντσα, η Κρεμόνα, η Φερράρα, κ.ά..

Ο Πάδος χαρακτηρίζεται ως ο μεγάλος θησαυρός της Βόρειας Ιταλίας, αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή πλούτου της περιοχής και ειδικότερα στην ομώνυμη πεδιάδα του Πάδου, λεγόμενη και Παδονία ή Παδανία.

Διώρυγες και καταστροφές

Οι διώρυγες του είναι συγκρίσιμες στην τελειότητα και τον μεγάλο αριθμό τους με τις ολλανδικές. Σπουδαιότερη εξ αυτών είναι εκείνη που συνδέει το Μιλάνο με τον Πάδο. Κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα και θεωρείται η αρχαιότερη διώρυγα σε χρήση σε όλη την Ευρώπη.

Τα πρώτα αντιπλημμυρικά έργα του Πάδου χρονολογούνται από την εποχή των Ετρούσκων. Τον Μεσαίωνα είχαν κυριολεκτικά εξαφανιστεί, γεγονός που επέφερε μεγάλες καταστροφές. Από τον 15ο αιώνα ξεκίνησαν να φτιάχνονται νέα έργα, που συνεχίστηκαν στους νεότερους χρόνους.

Το 1872 σημειώθηκε μια πολύ μεγάλη πλημμύρα, που κατέστρεψε όλη την αγροτική περιοχή της Βόρειας Ιταλίας.