بنجامین هریسون

بنجامین هریسون
بنجامین هریسون حدود سال‌های ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۰
بیست‌و‌سومین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۸۹ – ۴ مارس ۱۸۹۳
معاون رئیس‌جمهور	لیوای مورتون
پس از	گروور کلیولند
پیش از	گروور کلیولند
سناتور ایالات متحده آمریکا از ایندیانا
دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۸۱ – ۳ مارس ۱۸۸۷
پس از	جوزف ئی. مک‌دونالد
پیش از	دیوید تورپی
اطلاعات شخصی
زاده	ویلیام هنری هریسون ۲۰ اوت ۱۸۳۳ نورث بند، اوهایو، ایالات متحده آمریکا
درگذشته	۱۳ مارس ۱۹۰۱ (۶۷ سال) ایندیاناپلیس، ایالات متحده آمریکا
آرامگاه	قبرستان تاج هیل
حزب سیاسی	ویگ (پیش از ۱۸۵۶) جمهوری‌خواه (۱۸۵۶–۱۹۰۱)
همسر(ان)	کارولین هریسون (ا. ۱۸۵۳–۱۸۹۲) Mary Scott Lord (ا. ۱۸۹۶)
فرزندان	Russell Mary Elizabeth
خویشاوندان	John Scott Harrison (Father)
تحصیلات	Farmer's College دانشگاه میامی (بی‌ای)
امضا
خدمات نظامی
وفاداری	ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه	نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا • ارتش اتحادیه
سال‌های خدمت	۱۸۶۲–۱۸۶۵
درجه	سرهنگ (ایالات متحده) Brevet Brigadier General
یگان	Army of the Cumberland
فرمانده	70th Indiana Infantry Regiment 1st Brigade, 1st Division, XX Corps
جنگ‌ها/عملیات‌	جنگ داخلی آمریکا

بنجامین هریسون (به انگلیسی: Benjamin Harrison) (زادهٔ ۲۰ اوت ۱۸۳۳ – درگذشتهٔ ۱۳ مارس ۱۹۰۱) یک وکیل و سیاستمدار آمریکایی بود که از سال ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۳ به عنوان بیست و سومین رئیس‌جمهور آمریکا از حزب جمهوری‌خواه خدمت کرد.

وی نوه ویلیام هنری هریسون، نهمین رئیس‌جمهور آمریکا بود. بنیامین هریسون در انتخابات ۱۸۸۸ به عنوان نامزد جمهوری‌خواهان شرکت کرد و با کسب ۲۳۳ رای در الکترال کالج بر «کله ولند» چیره شد. بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی هریسون حمایت وی از «بلین»، وزیر امور خارجه وقت بود که ایده‌هایش در اداره امور وزارت خارجه آمریکا زمینه‌های قدرت امپریالیستی این کشور را نوید می‌داد. از دیگر دستاورد های دوران ریاست جمهوری وی به تجهیز و به روزرسانی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا می توان اشاره کرد. بعضی از طرح های او مثل تخصیص بودجه فدرال برای برنامه های آموزشی با شکست مواجه شد.

مرگ

در فوریه ۱۹۰۱، هریسون چیزی را ایجاد کرد که تصور می‌شد آنفولانزا (در آن زمان «گریپ» نامیده می‌شد)، که بعداً ثابت شد که ذات‌الریه است. او با استنشاق بخار بخار و اکسیژن درمان شد، اما وضعیت او بدتر شد. هریسون در ۱۳ مارس ۱۹۰۱ در سن ۶۶ سالگی بر اثر ذات‌الریه در خانه خود در ایندیاناپولیس درگذشت. آخرین سخنان او این بود: "آیا دکترها اینجا هستند؟ دکتر، ریه های من...". بقایای هریسون در قبرستان کراون هیل ایندیاناپولیس، در کنار جسد همسر اولش، کارولین، دفن شده است. پس از مرگ او در سال ۱۹۴۸، مری دیمیک هریسون، همسر دوم او، در کنار او به خاک سپرده شد.