داستان خسرو با شیرین
ظاهر
خسرو با شیرین | |
---|---|
زبان | فارسی |
قالب | مثنوی |
از کتاب | شاهنامه |
پدیدآورنده | فردوسی |
سال آفرینش | سدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری |
گونه (ژانر) | حماسه |
موضوع | عشق |
سبک | خراسانی |
شمار ابیات | برپایهٔ ویرایش خالقی مطلق |
وزن | متقارب مثمن محذوف: فعولن فعولن فعولن فعول |
شخصیتها | خسرو، شیرین |
فضا | ایران ساسانی |
«داستان خسرو با شیرین» یکی از داستانهای شاهنامهٔ فردوسی است که در پایان «پادشاهی خسرو پرویز» آمدهاست. در شاهنامه منبع مکتوبی برای داستان یاد نمیشود و فردوسی آن را از شنیدههای خود یاد میکند. بااینحال روایت او انطباق زیادی با منابع تاریخی دارد. او در این داستان بیشتر به گزارش بزرگی و شکوه و جنگهای خسرو میپردازد و کمتر رابطهٔ عاشقانهٔ خسرو و شیرین را بیان میکند.[۱]
داستان
[ویرایش]در حکایت نظامی
[ویرایش]نظامی گنجوی نیز این داستان را در کتاب خسرو و شیرین به نظم کشیدهاست.
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- پاکدل، مسعود (بهار و تابستان ۱۳۹۱). «مقایسهٔ منظومههای خسرو و شیرین فردوسی و نظامی». پژوهشنامهٔ ادب حماسی. تهران (۱۳): ۲۴۰–۲۵۸.