نافرمانی مدنی
| از زنجیره نوشتارهای |
| انقلاب |
|---|
|
|
نافرمانی مدنی روش مقاومت بدون خشونت برای اعتراض به سیاستهای حکومت‌ها می‌باشد. دراین روش با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون که یکی از مهم‌ترین پایه‌های قدرت هر حکومتی است می‌شود.
این روش در جنبشی به رهبری مهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا استفاده شد. همچنین این شیوه در جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی، جنبش حقوق مدنی آمریکا و جنبش‌های صلح‌طلب مورد استفاده قرار گرفت.[۱][۲]
روش‌ها
[ویرایش]قوانین مهاتما گاندی:
- یک فرد عضو مقاومت هرگز عصبانی نمی‌شود.
- او از عصبانیت مخالفش رنج می‌برد.
- اگر یکی از مخالفان یکی از اعضا را ترور کند، او انتقام نمی‌گیرد ولی هرگز به خاطر ترس از مجازات توسط دشمنش تسلیم خواسته‌های دشمنش نمی‌شود.
- اگر مأموران حکومتی بخواهند فردی از گروه مقاومت را دستگیر کنند او خود را داوطلبانه تسلیم می‌کند.
- اگر یک عضو مقاومت امانتدار اموال کسی است که حکومت قصد ضبط آن را دارد باید تا پای جان برای حفظ آن مال تلاش کند.
در ایران
[ویرایش]از جملهٔ نافرمانی‌های مدنی در ایران می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نه به حجاب (اجباری)،
- خواندن سرود «ای ایران» به جای سرود کنونی دولت جمهوری اسلامی،
- حمل پرچم‌های تاریخی ایران (دارای سمبل شیر و خورشید) به‌جای پرچم دارای سمبل تقلیدی از آئین سیک‌های هندی [ نشان رسمی جمهوری اسلامی ]،
- امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی و هویتی،
- خروج سرمایه و پس‌اندازها از بانک‌ها،
- شعار در ورزشگاه‌ها،
- اعتراضات جمعی یا گروهی پس از مسابقات ورزشی،
- اعتراضات و تظاهرات جمعی یا گروهی علیه بانک‌داران یا مؤسسات اقتصادی که به‌وسیله دولت تأیید گردیده ولیکن سوء استفاده‌کنندگان از مال و اموال مردم از آب در می‌آیند،
- تحصن و اعتراضات فردی، گروهی یا کارگری،
- عدم شرکت در انتخابات با توجه به توصیه دائمی مسولین نظام به شرکت در انتخابات و واجب شمردن آن،
- ابراز صریح عقایدی که در قوانین موجود سعی در سرکوب آنها دارند،
- ابراز نارضایتی‌های روزمره فردی و جمعی در سطح شهر و روستا،
- …و ده‌ها مورد دیگر!
جستارهای وابسته
[ویرایش]در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نافرمانی مدنی موجود است.
ویکی‌کتاب دارای کتابی پیرامون موضوع نافرمانی مدنی است
منابع
[ویرایش]- ↑ Violent Civil Disobedience and Willingness to Accept Punishment, vol. 8, Essays in Philosophy, June 2007, archived from the original on 18 June 2010, retrieved 1 November 2011
- ↑ J Morreall (1976), "The justifiability of violent civil disobedience", Canadian Journal of Philosophy, Canadian Journal of Philosophy, 6 (1): 35–47
- ۳. ویکی‌پدیا انگلیسی:Civil disobedience بازیابی ۳۰ اکتبر ۲۰۱۱
منابع برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]این یک مقالهٔ خرد سیاست است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |